Ulica Świętojańska w Białymstoku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Świętojańska
Centrum, Mickiewicza
Ilustracja
Jedna z zabytkowych kamienic na Świętojańskiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Białystok

Długość

ok. 960 m

Poprzednie nazwy

Prudzka, Marcelego Nowotki

Przebieg
0 m Plac Katyński
130 m ul. Akademicka
światła 480 m ul. Adama Mickiewicza
760 m ul. Jana Klemensa Branickiego
960 m ul. Warszawska
Położenie na mapie Białegostoku
Mapa konturowa Białegostoku, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Świętojańska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Ulica Świętojańska”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Świętojańska”
Ziemia53°07′38,0″N 23°10′16,0″E/53,127222 23,171111

Ulica Świętojańska – reprezentacyjna ulica na osiedlach Centrum, Mickiewicza i Bojary w Białymstoku. Biegnie od Placu Katyńskiego, przez ulice Adama Mickiewicza i Jana Klemensa Branickiego, do ulicy Warszawskiej.

Nazwa ulicy[edytuj | edytuj kod]

Na przestrzeni lat ulica przybierała różne nazwy: Prudzka (do 1919), Świętojańska (dwudziestolecie międzywojenne), Kominternu (okupacja radziecka), Kanta (okres okupacji niemieckiej), Świętojańska (1945-1949), Marcelego Nowotki (1949-1989), Świętojańska (od 1989)[1][2].

Nazwa pochodzi od patrona, św. Jana Nepomucena. Na skrzyżowaniu ulicy z ulicą J. K. Branickiego jest usytuowany jego pomnik.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie ulica Świętojańska była drogą łączącą dawne Nowe Miasto z traktem solnickim, prowadzącym w stronę Zabłudowa. Dopiero w XVIII wieku, nabrała miejskiego charakteru[3], a w połowie XIX wieku – przemysłowego.

Po 1831 roku pomiędzy Imperium Rosyjskim, a Królestwem Polskim powstała granica celna. Wtedy do miasta zjechali przemysłowcy, którzy, budując fabryki włókiennicze, rozwinęli gałąź produkcyjną Białegostoku[4].

Kolejna wzmianka o ulicy pochodzi z dokumentu notarialnego z 1877 roku, gdzie wtedy nazywała się ulicą Prudzką.

W 1883 roku, do miasta przyjechał Eugeniusz Becker, niemiecki przemysłowiec, który założył tkalnię wełny i jedwabiu.

Po I wojnie światowej, gdy Białystok został przyłączony do odrodzonej Polski w 1919, Tymczasowy Komitet Miejski miasta zmienił nazwę ulicy na Świętojańską, uchwała z 17 kwietnia 1919 roku[2].

W 1929 roku nadszedł wielki kryzys, który nie ominął białostockiej manufaktury. Firmy przemysłowe, aby zmniejszyć straty, musiały sprzedać większość swoich akcji. Doszło wtedy do wybuchów strajków robotników, którzy nawet starli się z policją[4].

Po wybuchu II wojny światowej, Białystok został włączony do ZSRR, do obwodu białostockiego w Białoruskiej SRR. W 1940 roku, Sowieci zmienili przejściowo nazwę ulicy Świętojańskiej na Kominternu, a po agresji Niemiec w 1941, administracja Bezirk Bialystok zmieniła na Kanta.

Pomimo wojny, fabryki wciąż działały, aż do 1944 roku[4], kiedy Niemcy, wycofując się, zastosowali taktykę spalonej ziemi. Wysadzili większość zabudowań fabryki w powietrze, zachowując ich mury. Jedynym obiektem ocalonym był budynek administracyjny.

W 1949 roku, Miejska Rada Narodowa w Białymstoku, na mocy uchwały zmieniła nazwę ulicy na Marcelego Nowotki, działacza komunistycznego i I sekretarza PPR[1].

Po 1945 roku, ocalone fabryki włókiennicze przeszły na własność państwa. Powstała przy tym Fabryka im. Feliksa Kona, która w latach 70. XX wieku została przemieniona na Fabrykę Wyrobów Runowych „Biruna”, działająca do 2007 roku[5].

W 1989 roku, na mocy uchwały dekomunizacyjnej, przywrócono przedwojenną nazwę ulicy.

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Przy ulicy Świętojańskiej znajduje się wiele budynków usługowych i tych o wartości historycznej.

  • Centrum Handlowe Alfa
  • Od Placu Katyńskiego do ulicy Mickiewicza zabytkowe domy i kamieniczki (ul. Świętojańska 18, 18/1, 20, 22, 24, 26, 28 ,30, 32)
  • Muzeum Rzeźby Alfonsa Karnego, ul. Świętojańska 17
  • Pałac E. Beckera, ul. Świętojańska 15
  • Budynek sądu apelacyjnego
  • Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstoku
  • Zespół Szkół Zawodowych Nr 2

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]