Wayne Arthurs
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1971 |
Wzrost |
190 cm |
Gra |
leworęczna, jednoręczny bekhend |
Status profesjonalny |
1990 |
Zakończenie kariery |
2007 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
1 |
Najwyżej w rankingu |
44 (9 lipca 2001) |
Australian Open |
3R (2001, 2007) |
Roland Garros |
4R (2001) |
Wimbledon |
4R (1999, 2002) |
US Open |
4R (2000) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
12 |
Najwyżej w rankingu |
11 (3 listopada 2003) |
Australian Open |
SF (2001) |
Roland Garros |
SF (2003) |
Wimbledon |
SF (2004) |
US Open |
QF (2003) |
Wayne Sean Arthurs (ur. 18 marca 1971 w Adelaide) – australijski tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk z Aten (2004).
Jego ojciec, Derek Arthurs, występował w Pucharze Davisa w reprezentacji Irlandii i pod koniec lat 60. wyjechał do Australii.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Wayne Arthurs karierę zawodową rozpoczął w 1990 roku, a zakończył w 2007 roku po Wimbledonie[1].
W grze pojedynczej wygrał 1 turniej rangi ATP World Tour, w 2005 roku w Scottsdale. W finale pokonał Mario Ančicia[2]. Dodatkowo w 2002 roku awansował do finału w Nottingham, jednak poniósł ostatecznie porażkę z Jonasem Björkmanem.
W grze podwójnej Arthurs odniósł 12 triumfów rangi ATP World Tour, a także uczestniczył w 15 finałach. Najlepszymi wynikami Australijczyka w deblowych występach wielkoszlemowych są półfinały Australian Open 2001, French Open 2003, a także US Open 2004.
W 1999 roku zadebiutował w zespole narodowym w Pucharze Davisa, gdzie w półfinale pokonał w grze pojedynczej Rosjan, Jewgienija Kafielnikowa i Marata Safina. Nie grał w zwycięskim finale z Francją, ale dzięki występowi w półfinale przysługuje mu tytuł zdobywcy Pucharu. Wynik ten powtórzył w 2003 roku, tym razem przyczyniając się do triumfu Australii w Pucharze Davisa jako deblista (w parze z Toddem Woodbidge). Wystąpił m.in. w finale z Hiszpanią (z Woodbridge pokonał parę Àlex Corretja–Feliciano López).
W 2001 roku zdobył również Drużynowy Puchar Świata (w deblu partnerował mu Scott Draper).
Latem 2004 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach, dochodząc do 2 rundy w konkurencjach singla i debla. W grze podwójnej startował z Toddem Woodbidge.
W rankingu gry pojedynczej Arthurs najwyżej był na 44. miejscu (9 lipca 2001), a w klasyfikacji gry podwójnej na 11. pozycji (3 listopada 2003).
Finały w turniejach ATP World Tour
[edytuj | edytuj kod]Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 23 czerwca 2002 | Nottingham | Trawiasta | Jonas Björkman | 2:6, 7:6(5), 2:6 |
Zwycięzca | 1. | 27 lutego 2005 | Scottsdale | Twarda | Mario Ančić | 7:5, 6:3 |
Gra podwójna (12–15)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 18 września 1994 | Bukareszt | Ceglana | Simon Youl | Jordi Arrese José Antonio Conde |
6:4, 6:4 |
Finalista | 1. | 30 lipca 1995 | Amsterdam | Ceglana | Neil Broad | Marcelo Ríos Sjeng Schalken |
6:7, 2:6 |
Finalista | 2. | 6 sierpnia 1995 | Kitzbühel | Ceglana | Jordi Arrese | Francisco Montana Greg Van Emburgh |
7:6, 3:6, 6:7 |
Finalista | 3. | 17 marca 1996 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Andrew Kratzmann | Libor Pimek Byron Talbot |
6:7, 6:3, 3:6 |
Zwycięzca | 2. | 27 lipca 1997 | Kitzbühel | Ceglana | Richard Fromberg | Thomas Buchmayer Thomas Strengberger |
6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 3. | 3 maja 1998 | Praga | Ceglana | Andrew Kratzmann | Fredrik Bergh Nicklas Kulti |
6:1, 6:1 |
Zwycięzca | 4. | 23 sierpnia 1998 | New Haven | Twarda | Peter Tramacchi | Sébastien Lareau Alex O’Brien |
7:6, 1:6, 6:3 |
Finalista | 4. | 20 września 1998 | Bournemouth | Ceglana | Alberto Berasategui | Neil Broad Kevin Ullyett |
6:7, 3:6 |
Zwycięzca | 5. | 9 maja 1999 | Hamburg | Ceglana | Andrew Kratzmann | Paul Haarhuis Jared Palmer |
2:6, 7:6(5), 6:2 |
Zwycięzca | 6. | 11 lipca 1999 | Newport | Trawiasta | Leander Paes | Sarkis Sarksjan Chris Woodruff |
6:7, 7:6, 6:3 |
Finalista | 5. | 21 maja 2000 | Hamburg | Ceglana | Sandon Stolle | Todd Woodbridge Mark Woodforde |
7:6(4), 4:6, 3:6 |
Finalista | 6. | 7 stycznia 2001 | Adelaide | Twarda | Todd Woodbridge | David Macpherson Grant Stafford |
7:6(5), 4:6, 4:6 |
Finalista | 7. | 29 września 2002 | Hongkong | Twarda | Andrew Kratzmann | Jan-Michael Gambill Graydon Oliver |
7:6(2), 4:6, 6:7(4) |
Finalista | 8. | 27 października 2002 | Sztokholm | Twarda (hala) | Paul Hanley | Wayne Black Kevin Ullyett |
4:6, 6:2, 6:7(4) |
Zwycięzca | 7. | 23 lutego 2003 | Rotterdam | Twarda (hala) | Paul Hanley | Roger Federer Maks Mirny |
7:6(4), 6:2 |
Zwycięzca | 8. | 11 maja 2003 | Rzym | Ceglana | Paul Hanley | Michaël Llodra Fabrice Santoro |
6:1, 6:3 |
Finalista | 9. | 17 sierpnia 2003 | Cincinnati | Twarda | Paul Hanley | Bob Bryan Mike Bryan |
5:7, 6:7(5) |
Zwycięzca | 9. | 28 września 2003 | Szanghaj | Twarda | Paul Hanley | Zeng Shaoxuan Zhu Benqiang |
6:2, 6:4 |
Finalista | 10. | 26 października 2003 | Sztokholm | Twarda (hala) | Paul Hanley | Jonas Björkman Todd Woodbridge |
3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 10. | 2 listopada 2003 | Paryż | Dywanowa (hala) | Paul Hanley | Michaël Llodra Fabrice Santoro |
6:3, 1:6, 6:3 |
Finalista | 11. | 9 maja 2004 | Rzym | Ceglana | Paul Hanley | Mahesh Bhupathi Maks Mirny |
6:2, 3:6, 4:6 |
Finalista | 12. | 19 lipca 2004 | Los Angeles | Twarda | Paul Hanley | Bob Bryan Mike Bryan |
3:6, 6:7(6) |
Finalista | 13. | 31 października 2004 | Sztokholm | Twarda (hala) | Paul Hanley | Feliciano López Fernando Verdasco |
4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 11. | 20 czerwca 2005 | San Jose | Twarda (hala) | Paul Hanley | Yves Allegro Michael Kohlmann |
7:6(4), 6:4 |
Finalista | 14. | 27 lutego 2005 | Scottsdale | Twarda | Paul Hanley | Bob Bryan Mike Bryan |
5:7, 4:6 |
Finalista | 15. | 20 marca 2005 | Indian Wells | Twarda | Paul Hanley | Mark Knowles Daniel Nestor |
6:7(6), 6:7(2) |
Zwycięzca | 12. | 16 października 2005 | Sztokholm | Twarda (hala) | Paul Hanley | Leander Paes Nenad Zimonjić |
5:3, 5:3 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bjorkman ends Arthurs' career. [w:] Liverpool Echo [on-line]. thefreelibrary.com, 3 lipca 2007. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
- ↑ Wayne Arthurs breaks the drought. smh.com.au, 28 lutego 2005. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-21] (ang.).