Przejdź do zawartości

Wayne Arthurs

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wayne Arthurs
Ilustracja
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

18 marca 1971
Adelaide

Wzrost

190 cm

Gra

leworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1990

Zakończenie kariery

2007

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

44 (9 lipca 2001)

Australian Open

3R (2001, 2007)

Roland Garros

4R (2001)

Wimbledon

4R (1999, 2002)

US Open

4R (2000)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

12

Najwyżej w rankingu

11 (3 listopada 2003)

Australian Open

SF (2001)

Roland Garros

SF (2003)

Wimbledon

SF (2004)

US Open

QF (2003)

Wayne Arthurs i Peter Luczak, Australian Open 2007

Wayne Sean Arthurs (ur. 18 marca 1971 w Adelaide) – australijski tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk z Aten (2004).

Jego ojciec, Derek Arthurs, występował w Pucharze Davisa w reprezentacji Irlandii i pod koniec lat 60. wyjechał do Australii.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Wayne Arthurs karierę zawodową rozpoczął w 1990 roku, a zakończył w 2007 roku po Wimbledonie[1].

W grze pojedynczej wygrał 1 turniej rangi ATP World Tour, w 2005 roku w Scottsdale. W finale pokonał Mario Ančicia[2]. Dodatkowo w 2002 roku awansował do finału w Nottingham, jednak poniósł ostatecznie porażkę z Jonasem Björkmanem.

W grze podwójnej Arthurs odniósł 12 triumfów rangi ATP World Tour, a także uczestniczył w 15 finałach. Najlepszymi wynikami Australijczyka w deblowych występach wielkoszlemowych są półfinały Australian Open 2001, French Open 2003, a także US Open 2004.

W 1999 roku zadebiutował w zespole narodowym w Pucharze Davisa, gdzie w półfinale pokonał w grze pojedynczej Rosjan, Jewgienija Kafielnikowa i Marata Safina. Nie grał w zwycięskim finale z Francją, ale dzięki występowi w półfinale przysługuje mu tytuł zdobywcy Pucharu. Wynik ten powtórzył w 2003 roku, tym razem przyczyniając się do triumfu Australii w Pucharze Davisa jako deblista (w parze z Toddem Woodbidge). Wystąpił m.in. w finale z Hiszpanią (z Woodbridge pokonał parę Àlex CorretjaFeliciano López).

W 2001 roku zdobył również Drużynowy Puchar Świata (w deblu partnerował mu Scott Draper).

Latem 2004 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach, dochodząc do 2 rundy w konkurencjach singla i debla. W grze podwójnej startował z Toddem Woodbidge.

W rankingu gry pojedynczej Arthurs najwyżej był na 44. miejscu (9 lipca 2001), a w klasyfikacji gry podwójnej na 11. pozycji (3 listopada 2003).

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (1–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 23 czerwca 2002 Nottingham Trawiasta Szwecja Jonas Björkman 2:6, 7:6(5), 2:6
Zwycięzca 1. 27 lutego 2005 Scottsdale Twarda Chorwacja Mario Ančić 7:5, 6:3

Gra podwójna (12–15)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 18 września 1994 Bukareszt Ceglana Australia Simon Youl Hiszpania Jordi Arrese
Hiszpania José Antonio Conde
6:4, 6:4
Finalista 1. 30 lipca 1995 Amsterdam Ceglana Wielka Brytania Neil Broad Chile Marcelo Ríos
Holandia Sjeng Schalken
6:7, 2:6
Finalista 2. 6 sierpnia 1995 Kitzbühel Ceglana Hiszpania Jordi Arrese Stany Zjednoczone Francisco Montana
Stany Zjednoczone Greg Van Emburgh
7:6, 3:6, 6:7
Finalista 3. 17 marca 1996 Kopenhaga Dywanowa (hala) Australia Andrew Kratzmann Belgia Libor Pimek
Południowa Afryka Byron Talbot
6:7, 6:3, 3:6
Zwycięzca 2. 27 lipca 1997 Kitzbühel Ceglana Australia Richard Fromberg Austria Thomas Buchmayer
Austria Thomas Strengberger
6:4, 6:3
Zwycięzca 3. 3 maja 1998 Praga Ceglana Australia Andrew Kratzmann Szwecja Fredrik Bergh
Szwecja Nicklas Kulti
6:1, 6:1
Zwycięzca 4. 23 sierpnia 1998 New Haven Twarda Australia Peter Tramacchi Kanada Sébastien Lareau
Stany Zjednoczone Alex O’Brien
7:6, 1:6, 6:3
Finalista 4. 20 września 1998 Bournemouth Ceglana Hiszpania Alberto Berasategui Wielka Brytania Neil Broad
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:7, 3:6
Zwycięzca 5. 9 maja 1999 Hamburg Ceglana Australia Andrew Kratzmann Holandia Paul Haarhuis
Stany Zjednoczone Jared Palmer
2:6, 7:6(5), 6:2
Zwycięzca 6. 11 lipca 1999 Newport Trawiasta Indie Leander Paes Armenia Sarkis Sarksjan
Stany Zjednoczone Chris Woodruff
6:7, 7:6, 6:3
Finalista 5. 21 maja 2000 Hamburg Ceglana Australia Sandon Stolle Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
7:6(4), 4:6, 3:6
Finalista 6. 7 stycznia 2001 Adelaide Twarda Australia Todd Woodbridge Australia David Macpherson
Południowa Afryka Grant Stafford
7:6(5), 4:6, 4:6
Finalista 7. 29 września 2002 Hongkong Twarda Australia Andrew Kratzmann Stany Zjednoczone Jan-Michael Gambill
Stany Zjednoczone Graydon Oliver
7:6(2), 4:6, 6:7(4)
Finalista 8. 27 października 2002 Sztokholm Twarda (hala) Australia Paul Hanley Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
4:6, 6:2, 6:7(4)
Zwycięzca 7. 23 lutego 2003 Rotterdam Twarda (hala) Australia Paul Hanley Szwajcaria Roger Federer
Białoruś Maks Mirny
7:6(4), 6:2
Zwycięzca 8. 11 maja 2003 Rzym Ceglana Australia Paul Hanley Francja Michaël Llodra
Francja Fabrice Santoro
6:1, 6:3
Finalista 9. 17 sierpnia 2003 Cincinnati Twarda Australia Paul Hanley Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
5:7, 6:7(5)
Zwycięzca 9. 28 września 2003 Szanghaj Twarda Australia Paul Hanley Zeng Shaoxuan
Zhu Benqiang
6:2, 6:4
Finalista 10. 26 października 2003 Sztokholm Twarda (hala) Australia Paul Hanley Szwecja Jonas Björkman
Australia Todd Woodbridge
3:6, 4:6
Zwycięzca 10. 2 listopada 2003 Paryż Dywanowa (hala) Australia Paul Hanley Francja Michaël Llodra
Francja Fabrice Santoro
6:3, 1:6, 6:3
Finalista 11. 9 maja 2004 Rzym Ceglana Australia Paul Hanley Indie Mahesh Bhupathi
Białoruś Maks Mirny
6:2, 3:6, 4:6
Finalista 12. 19 lipca 2004 Los Angeles Twarda Australia Paul Hanley Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
3:6, 6:7(6)
Finalista 13. 31 października 2004 Sztokholm Twarda (hala) Australia Paul Hanley Hiszpania Feliciano López
Hiszpania Fernando Verdasco
4:6, 4:6
Zwycięzca 11. 20 czerwca 2005 San Jose Twarda (hala) Australia Paul Hanley Szwajcaria Yves Allegro
Niemcy Michael Kohlmann
7:6(4), 6:4
Finalista 14. 27 lutego 2005 Scottsdale Twarda Australia Paul Hanley Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
5:7, 4:6
Finalista 15. 20 marca 2005 Indian Wells Twarda Australia Paul Hanley Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
6:7(6), 6:7(2)
Zwycięzca 12. 16 października 2005 Sztokholm Twarda (hala) Australia Paul Hanley Indie Leander Paes
Serbia i Czarnogóra Nenad Zimonjić
5:3, 5:3

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bjorkman ends Arthurs' career. [w:] Liverpool Echo [on-line]. thefreelibrary.com, 3 lipca 2007. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
  2. Wayne Arthurs breaks the drought. smh.com.au, 28 lutego 2005. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]