Zadnia Salatyńska Przełęcz
49°12′32″N 19°41′51″E/49,208889 19,697500 Widok z Małego Salatyna na Spaloną Kopę i Pachoła. W grani na dole Zadnia Salatyńska Przełęcz | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
1907 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°12′32″N 19°41′51″E/49,208889 19,697500
| |
Zadnia Salatyńska Przełęcz, zwana też Przełęczą pod Dzwonem (słow. Sedlo u Zvonu, sedlo Skriniarok[1]) – położona na wysokości 1907 m[2] lub 1885 m n.p.m.[1] przełęcz w Tatrach Zachodnich pomiędzy znajdującymi się w grani głównej Tatr Spaloną Kopą (2083 m) a Małym Salatynem (2046 m). Właściwie przełęcz znajduje się w długiej, postrzępionej i ostrej grani zwanej Skrzyniarki, pomiędzy Spaloną Kopą a niewybitnym i na niektórych mapach niewyróżnianym szczytem Salatyńskiej Kopy (1925 m). Grań tworzy tu kilka zębów i niewielkich przełęczy, z których najwybitniejsza jest właśnie Przełęcz pod Dzwonem (nazwa ta pochodzi od znajdującej się w grani niewielkiej turni Dzwon)[1]. Północne zbocza spod przełęczy opadają stromo do polodowcowego, zawalonego kamiennymi głazami kotła Doliny Zadniej Salatyńskiej (boczna odnoga Doliny Rohackiej), zaś zbocza południowe również stromo do jeszcze bardziej martwego, niemal pozbawionego roślin cyrku Głębokiego Worka i Doliny Głębokiej.
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]
– czerwony, biegnący granią główną.
- Czas przejścia od Banikowskiej Przełęczy na Zadnią Salatyńską Przełęcz: 1:30 h, z powrotem tyle samo
- Czas przejścia z przełęczy na Brestową: 1:10 h, ↓ 1 h[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.