Beskid (Tatry)
| ||
 Wierzchołek Beskidu – widok z Liliowej Kopki | ||
| Państwo |  Polska Słowacja
| |
| Położenie | powiat Poprad, powiat tatrzański | |
| Pasmo | Tatry, Karpaty | |
| Wysokość | 2012 m n.p.m. | |
| Wybitność | 60 m | |
Położenie na mapie Tatr   Beskid | ||
 49°13′41,7″N 19°59′16,6″E/49,228250 19,987944
| ||
Beskid (2012 m) – najdalej wysunięty na wschód szczyt Tatr Zachodnich, położony pomiędzy Suchą Przełęczą (1950 m) a przełęczą Liliowe (1952 m) w głównej grani Tatr.
Topografia[edytuj | edytuj kod]
Władysław Cywiński wyróżnia jeszcze pomiędzy Beskidem a przełęczą Liliowe Liliową Kopkę (ok. 1975 m), oddzieloną od Beskidu przełączką Wyżnie Liliowe (ok 1965 m). Beskid znajduje się w grani głównej, którą biegnie granica słowacko-polska. Po słowackiej stronie stoki Beskidu opadają do Doliny Cichej. Nieco poniżej szczytu Beskidu wyrasta z niego na południową stronę grzęda rozdzielająca dwa duże żleby opadające do Doliny Cichej. Po polskiej stronie stoki Beskidu opadają do Doliny Gąsienicowej, a opadająca z niego wypukłość stanowi orograficznie prawe ograniczenie Kotła Kasprowego (górne piętro Doliny Gąsienicowej)[1].
Opis szczytu[edytuj | edytuj kod]
Jest to niewybitny szczyt, zbudowany z różowych granitów (granodiorytów), które położone są na skałach osadowych. Należy do tzw. wyspy krystalicznej Goryczkowej – grupy kilku szczytów zbudowanych z granitu, a położonych na podkładzie wapiennym[2]. Grupę wapiennych skałek można dostrzec np. wśród kosodrzewiny u podnóży północnych stoków[1]. Sam szczyt jest kamienisty, natomiast jego stoki są bardziej łagodne i trawiaste.
Jest łatwo osiągalny z Kasprowego Wierchu i często odwiedzany. Leży bowiem na popularnym graniowym szlaku turystycznym, często też wchodzą na niego turyści przyjeżdżający kolejką na Kasprowy Wierch i odbywający krótki spacer granią w kierunku przełęczy Liliowe. Wskutek masowego ruchu turystycznego ścieżka turystyczna rozdeptana jest w szeroki trakt, a roślinność poważnie zniszczona[2]. Z rzadkich w Polsce roślin występuje m.in. babka górska (stanowisko potwierdzone w 2001)[3].
W Dolinie Gąsienicowej u podnóży Beskidu w roku 1934-36 budował prywatne schronisko Eugeniusz Sieczka-Gąsienica. Jednakże otwarcie w 1936 r. Kolei linowej Kasprowy Wierch i restauracji spowodowało, że splajtował. Resztki murów tego schroniska, nazywane przez narciarzy i ratowników Gienkowymi Murami, zostały usunięte dopiero w 2006 r.[1]
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– odcinek czerwonego szlaku Kasprowy Wierch – Świnica. Czas przejścia: 1.40 h, ↓ 1.20 h[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Władysław Cywiński: Tatry. Przewodnik szczegółowy. Tom 13. Kasprowy Wierch. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008. ISBN 83-7104-011-3.
- ↑ a b Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: WiT, 2006. ISBN 83-89580-00-4.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Beskid w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.
