Zygmunt Fok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Fok
Data i miejsce urodzenia

2 maja 1928
Przemyśl, II RP

Data i miejsce śmierci

25 września 2015
Milanówek, III RP

Zawód

aktor

Lata aktywności

1956–2007

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)

Zygmunt Fok (ur. 2 maja 1928 w Przemyślu, zm. 25 września 2015 w Milanówku[1]) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Oficjalnie zadebiutował 25 maja 1956 na deskach Teatru Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze jako Giacomo w spektaklu Huzarzy Pierre-Aristide Bréala w reż. Zbigniewa Koczanowicza, choć już 11 września 1953 wystąpił na tej samej scenie w sztuce Nowe szaty króla Aleksandra Maliszewskiego na motywach bajki Hansa Christiana Andersena w reż. Stanisława Cegielskiego. W 1963 zdał aktorski egzamin eksternistyczny.

Występował na scenach Teatru Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze (1956–1961), Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie (1961–1967), Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1967–1974), Teatru Żydowskiego im. Estery Racheli Kamińskiej (1974–1976) oraz Teatru Narodowego w Warszawie (1976–1989).

Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Zaczarowane koło Lucjana Rydla w reż. Kazimierza Brauna (1964), Noce i dnie Marii Dąbrowskiej w reż. Izabelli Cywińskiej (1971), Eryk XIV Augusta Strindberga w reż. Macieja Prusa (1972) oraz w Płaszczu Nikołaja Gogola (1973) i Śmierci Tarełkina Aleksandra Suchowo-Kobylina (1973) w reż. Izabelli Cywińskiej, a także w przedstawieniu Tym razem żegnaj na zawsze Barbary Borys-Damięckiej w reż. autorki jako prezes sądu (1988).

Filmografia (wybór)[edytuj | edytuj kod]

● odc. 5. 24 godziny śledztwa (1978) – Waldemar "Edzio" Poczesny, właściciel szklarni,
● odc. 11. Wagon pocztowy (1981) – zawiadowca stacji,
● odc. 14. Hieny (1981) – prywaciarz Wrzosek,
● odc. 16. Ślad rękawiczki (1984) – sierżant Jachucki przynoszący por. Sławomirowi Borewiczowi koszyk z psem
● odc. 3. Warkocze naszych dziewcząt będą białe (1980) – Józef Oliński, ogrodnik przechowujący majdan "Drukarza",
● odc. 12. Kto dziś umie tak kochać (1987) – mężczyzna na losowaniu nagród rzeczowych PKO,
● odc. 16. Przed miłością nie uciekniesz (1996) – strażnik w teatrze

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Łukasz Jaskóła: Zmarł Zygmunt Fok. Kalisz.pl, 30-09-2015. [dostęp 2015-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-09)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]