Zygmunt Jerzy Kuczyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Jerzy Kuczyński
Goliat, Jerzy, Kazik, Tadeusz
Ilustracja
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

23 ? 26 kwietnia 1886
Będzin

Data i miejsce śmierci

13 listopada 1948
Częstochowa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Litwy Środkowej
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Komenda Miasta Lwów

Stanowiska

komendant miasta

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
Bitwa Warszawska
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Order Wojenny Pogromcy Niedźwiedzia (Łotwa) Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Odznaka Oficerska Związków Strzeleckich „Parasol”

Zygmunt Jerzy Kuczyński, ps. „Goliat”, „Jerzy”, „Kazik”, „Tadeusz” (ur. 23 albo 26 kwietnia 1886 w Będzinie, zm. 13 listopada 1948 w Częstochowie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23[1] albo 26[2] kwietnia 1886 w Będzinie jako syn Edwarda i Ludwiki z Szalimów. Uczył się w Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie. Podczas rewolucji 1905 roku w Królestwie Polskim brał udział w strajku szkolnym, wskutek czego został relegowany ze szkoły. Był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, od 1906 działał jako instruktor Organizacji Bojowej PPS. Został aresztowany i na przełomie października i listopada przez kilka dni był przetrzymywany w Cytadeli Warszawskiej. Po zwolnieniu uczestniczył 8 listopada w akcji na pociąg pocztowy w Rogowie. Ponownie aresztowany i skazany na karę 4 lat katorgi. Przebywał w guberni irkuckiej w Banszczykowie, skąd uciekł w 1910 i znalazł się w Krakowie. Działał w Związku Walki Czynnej i PPS. Odbył kurs oficerski w Związku Strzeleckim, był komendantem struktur ZS. Od połowy 1913 działał w Białymstoku i Wilnie. Został komendantem ZS w rejonie kujawsko-dobrzyńskim i łowickim. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich 25 września 1914 wraz ze sformowanym plutonem strzelców. Był żołnierzem 1 pułku piechoty w składzie I Brygady do czasu kryzysu przysięgowego w 1917.

U kresu wojny w listopadzie 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1919 roku był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego. Służył w dowództwie 3 Armii. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w tym był dowódcą odcinka Zamość w Bitwie Warszawskiej. W 1921 pełnił funkcję szefa Oddziału I (organizacyjnego) w Wojsku Litwy Środkowej gen. Lucjana Żeligowskiego.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 116. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był 1 pułk piechoty Legionów. W tym czasie przysługiwał mu, obok stopnia wojskowego, tytuł „Adiutant Sztabowy”[3]. W tym samym roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza jednorocznego kursu doszkolenia, pozostając oficerem nadetatowym 5 pułku piechoty Legionów[4]. W październiku 1923 roku, po ukończeniu kursu, został przydzielony do 26 pułku piechoty we Lwowie na stanowisko dowódcy batalionu. W tym czasie przysługiwał mu, obok stopnia wojskowego, tytuł „przydzielony do Sztabu Generalnego”[5]. Od 1 czerwca do 30 lipca 1924 roku został odkomenderowany z 26 pp do WSWoj. w celu odbycia podróży taktycznej z kursem doszkolenia 1923/1924[6]. Z dniem 15 października 1924 roku otrzymał dyplom naukowy oficera Sztabu Generalnego i został przydzielony do 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko szefa sztabu. Pełniąc służbę w dowództwie dywizji pozostawał oficerem nadetatowym 26 pp[7]. 1 grudnia tego roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 26. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W kwietniu 1926 roku został przeniesiony do 2 pułku piechoty Legionów w Pińczowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. Z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przydzielony do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko zastępcy szefa biura[10]. 23 grudnia 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[11]. 26 kwietnia 1928 roku został przesunięty na stanowisko pełniącego obowiązki szefa Biura Wyznań Niekatolickich Ministerstwa Spraw Wojskowych[12][13]. 23 sierpnia 1929 roku został zwolniony ze stanowiska z równoczesnym oddaniem do dyspozycji szefa Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych i z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[14]. 23 grudnia 1929 roku otrzymał przeniesienie do Komendy Placu Lublin[15]. 31 marca 1930 roku przeniesiony do 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko dowódcy pułku[16]. Z dniem 20 września 1931 roku został przeniesiony do Komendy Placu Lwów na stanowisko komendanta[17]. Od 1932 roku sprawował stanowisko komendanta miasta Lwów[18][19]. W listopadzie 1935 roku został przeniesiony do dyspozycji I wiceministra spraw wojskowych.

Po wybuchu II wojny światowej 1939 brał udział w kampanii wrześniowej. Podczas okupacji niemieckiej od 1941 przebywał w Częstochowie. Tam zmarł 13 listopada 1948.

Jego żoną była Irena[20].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-04-15].
  2. ↑ Wykaz Legionistów ↓.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 29.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 137, 400.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 584.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 29 maja 1924 roku, s. 304.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 65, 186, 344.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 732.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 12 kwietnia 1926 roku, s. 109.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 129.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 2.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 116, 164.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 289.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 381.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 233.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 19, 504.
  19. ↑ Komitet obchodu 25-lecia Z. W. C. oraz Tygodnia Propagandy Związku Strzeleckiego. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 262 z 23 września 1933. 
  20. ↑ Odznaczenia 11-listopadowe. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 2, Nr 722 z 8 listopada 1934. 
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 6.
  22. ↑ M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  23. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej i organizacji wojska”.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926, s. 70.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 4 lutego 1926, s. 45.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 238.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Jerzy_Kuczyński&oldid=71748524”