45 mm armata przeciwpancerna wz. 1937 (53-K)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
45 mm armata przeciwpancerna wz. 1937 (53-K)
45-мм противотанковая пушка образца 1937 года
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Rodzaj

działo przeciwpancerne

Historia
Produkcja seryjna

1937–1944

Wyprodukowano

37 354 szt.

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

45 mm

Długość lufy

2070 mm (L/46)

Donośność

4200 m

Masa

560 kg (bojowa)
1200 kg (marszowa)

Kąt ostrzału

-8° do +25° (w pionie)
60° (w poziomie)

Szybkostrzelność

20 do 25 strz/min

Obsługa

4-6 osób

Prędkość marszowa

50 km/h

45 mm armata przeciwpancerna wz. 1937 (53-K) (ros. 45-мм противотанковая пушка образца 1937 года, 53-К) – radziecka holowana armata przeciwpancerna. Skonstruowana przez Michaiła Łoginowa. Działo powstało z modyfikacji 45 mm armaty ppanc wz. 1932[1], która z kolei powstała przez połączenie większości zespołów 37 mm armaty ppanc wz. 1930 z nową lufą kalibru 45 mm. Pocisk przeciwpancerny wystrzelony z armaty wz. 1937 był w stanie przebić 35 mm pancerza pochylonego pod kątem 60° z odległości 500 m (28 mm z odległości 1000 m)

Działo 53-K było w pierwszej fazie niemieckiego ataku na ZSRR podstawową armatą przeciwpancerną Armii Czerwonej. 1 czerwca 1941 roku miała ona na uzbrojeniu 7255 tych dział. Użycie bojowe wykazało, że działo 53-K ma zbyt małą przebijalność pancerza. Dlatego od 1942 roku było zastępowane przez nowszą armatę M-42.

Armaty 53-K ze względu na niską wartość bojową, połączoną z tendencją rozmieszczania ich głównie na pierwszej linii frontu (co generowało duże straty wśród obsługi), funkcjonowały w żołnierskim żargonie pod nazwami: muchobijka lub żegnaj, ojczyzno![2][3][4].


Produkcja armat przeciwpancernych 53-K
Rok 1937 1938 1939 1940 1941 1942 1942 1944 Razem
Wyprodukowano ?? ?? 4536 2418 1329 20 129 17 225 200 ??

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 45-мм противотанковая пушка обр. 1937 г. (53-К). [dostęp 2007-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-08)].
  2. Nikołaj Nikulin: Sołdat, Ośrodek KARTA: Warszawa 2013, ISBN 978-83-61283-85-0
  3. Aleksander Sołżenicyn: Archipelag GUŁag, Dom wydawniczy Rebis: Warszawa 2008, ISBN 978-83-7510-343-4
  4. Tadeusz Sikora, Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej - Dziękujemy za pomoc [online], muzeum.skarzysko.pl [dostęp 2022-05-24] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.
  • А. Иванов: Артиллерия СССР в перод второй мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003.