152 mm armata wz. 1910/30
 Armata wz. 1910/30 wystawiona w muzeum w Hämeenlinna | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1930 |
| Produkcja seryjna |
??–1935 |
| Wyprodukowano |
152 szt. |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
152,4 mm |
| Długość lufy |
L/31,9 |
| Donośność |
17 000 m |
| Prędkość pocz. pocisku |
650 m/s (pocisk o masie 43,5 kg) |
| Masa |
6500 kg |
| Kąt ostrzału |
do +45°[1] (w pionie) |
| Szybkostrzelność |
2-4 strz/min |
| Obsługa |
9 osób |
| Prędkość marszowa |
10-12 km/h |
152 mm armata wz. 1910/30 (ros. 152-мм пушка образца 1910/30 годов) – radziecka ciężka armata polowa. Zmodernizowana wersja 152 mm armaty wz. 1910.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1910 roku do uzbrojenia armii rosyjskiej przyjęto 152 mm armatę wz. 1910. Po rewolucji produkcję tych dział kontynuowano i w 1930 roku Armia Czerwona miał na stanie 67 dział tego typu. W tym samym roku w KB GAU powstał projekt zmodernizowanej wersji armaty wz. 1910. Modernizacja miał na celu zwiększenie donośności wystrzeliwanych pocisków.
W celu zwiększenia donośności dokonano szeregu zmian w konstrukcji działa. Zwiększono objętość komory nabojowej i powiększono w ten sposób maksymalna masę ładunku miotającego. W celu zwiększenia maksymalnego kąta podniesienia lufy skrócono długość odrzutu. Ponieważ zwiększenie ładunku miotającego przy skróconym odrzucie zwiększyłoby siły działające na łoże podczas strzału, lufę wyposażono w hamulec wylotowy. Aby poprawić wyważenie lufy czopy łączące kołyskę lufy z łożem przesunięto o 50 mm do przodu. Ponieważ nie zmodernizowano łoża, szybkość marszowa nie uległa zmianie i działo nadal było słabo dostosowane do współpracy z jednostkami zmechanizowanym.
Armata wz. 1910/30 miało łoże jednoogonowe. Lufa zakończona hamulcem wylotowym, zamek śrubowy. Oporopowrotnik hydropneumatyczny. Koła stalowe z gumowymi bandażami. Trakcja konna lub mechaniczna. Lufa armaty była transportowana po oddzieleniu od łoża.
Prototyp zmodernizowanego działa został wykonany w zakładach Krasnyj Putiłowiec 1 kwietnia 1930 roku. Po próbach prototypu zmodernizowane działo zostało przyjęte do uzbrojenia jako 152 mm armata wz. 1910/30. Produkcję armat tego typu uruchomiono w zakładach Krasnyj putiłowiec, a następnie Bolszewik i Barrikada. Jednocześnie z produkcją nowych dział modernizowano wcześniej wyprodukowane dział wz. 1910.
Produkcja dział wz. 1910/30 została zakończona w 1935 roku po skonstruowaniu armaty wz. 1910/34, czyli połączenia lufy armaty wz. 1910/30 z łożem armaty wz. 1931.
1 listopada 1936 roku Armia Czerwona posiadała 152 armaty wz. 1910/30. Były one uzbrojeniem pułków artylerii korpuśnej.
Amunicja[edytuj | edytuj kod]
| Rodzaje pocisków[2] | |||||
| Rodzaj | Wzór | Masa, kg | Masa materiału wybuchowego, kg | Prędkość początkowa, m/s | Donośność, m |
| Amunicja przeciwpancerna | |||||
| pocisk przeciwpancerny zwykły, APHE | BR-540 | 48,8 | 0,66 | 600 | 4,000 |
| pocisk przeciwpancerny z czepcem balistycznym, APBC (from late 1944) | BR-540B | 46,5 | 0,48 | 600 | 4,000 |
| morski pocisk półprzeciwpancerny | ob. 1915/28 | 51,07 | 3,2 | 573 | 5,000 |
| kumulacyjny HEAT | BP-540 | 27,44 | 680 | 3,000 | |
| Amunicja przeciwbetonowa | |||||
| przeciwbetonowy haubiczny | G-530 / G-530Sz | 40,0 | 5,1 | 665 | 15,600 |
| przeciwbetonowy armatni | G-545 | 56,0 | 4,2 | ||
| Amunicja odłamkowa, burząca i odłamkowo-burząca | |||||
| pociski armatnie | |||||
| odłamkowo-burzący, stalowy | OF-540 | 43,6 | 5,9-6,25 | 650 | 16,800 |
| odłamkowo-burzący, stalowy | OF-540Ż | 43,6 | 5,9-6,25 | ||
| burzący, stary | F-542 | 38,1 | 5,86 | 660 | 13,800 |
| burzący, stary | F-542G | 38,52 | 5,83 | ||
| burzący, stary | F-542SzG | 41,0 | 5,93 | ||
| burzący, stary | F-542Sz | 40,6 | 6,06 | 650 | 12,800 |
| burzący, stary | F-542SzU | 40,86 | 5,96 | ||
| burzący, stary | F-542U | 38,36 | 5,77 | ||
| pociski haubiczne | |||||
| odłamkowo-burzący, stalowy | OF-530 | 40,0 | 5,47-6,86 | ||
| odłamkowo-burzący, stalowo-żeliwny | OF-530A | 40,0 | 5,66 | ||
| burzący, stary | F-533 | 40,41 | 8,0 | ||
| burzący, stary | F-533K | 40,68 | 7,3 | ||
| burzący, stary | F-533N | 41,0 | 7,3 | ||
| burzący, stary | F-533U | 40,8 | 8,8 | ||
| burzący, stalowo-żeliwny, stary francuski | F-534F | 41,1 | 3,9 | ||
| burzący dla 152 mm mortiry wz. 1931 | F-521 | 41,7 | 7,7 | ||
| burzący dla brytyjskiej haubicy Vickers | F-531 | 44,91 | 5,7 | ||
| Szrapnele | |||||
| szrapnel z 45 s. zapalnikiem czasowym | Sz-501 | 41,16-41,83 | 0,5 (680—690 lotek) | ||
| szrapnel z zapalnikiem czasowym T-6 | Sz-501T | 41,16 | 0,5 (680—690 lotek) | ||
| Amunicja oświetlająca | |||||
| oświetlający, 40 s. | S 1 | 40,2 | |||
| Amunicja chemiczna | |||||
| odłamkowo-chemiczny | OCh-540 | ||||
| chemiczny, haubiczny | ChS-530 | 38,8 | |||
| chemiczny, haubiczny | ChN-530 | 39,1 | |||
| chemiczny (powojenny) | ZChZ | ||||
| Przebijalność pancerza[2] | ||
| BR-540 (APHE) | ||
| Odległość, m | Kąt uderzenia 60°, mm | Kąt uderzenia 90°, mm |
| 500 | 105 | 125 |
| 1000 | 95 | 115 |
| 1500 | 85 | 105 |
| 2000 | 75 | 90 |
| BR-540B (APBC) | ||
| Odległość, m | Kąt uderzenia 60°, mm | Kąt uderzenia 90°, mm |
| 500 | 105 | 130 |
| 1000 | 100 | 120 |
| 1500 | 95 | 115 |
| 2000 | 85 | 105 |
| Morski półprzeciwpancerny ob. 1915/28 | ||
| Odległość, m | Kąt uderzenia 60°, mm | Kąt uderzenia 90°, mm |
| 100 | 110 | 136 |
| 500 | 104 | 128 |
| 1000 | 97 | 119 |
| 1500 | 91 | 111 |
| 2000 | 85 | 105 |
| Wartości podane zgodnie z sowieckimi normami (prawdopodobieństwo penetracji pancerza 75%). | ||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- А. Иванов: Артиллерия СССР в перод второй мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003. ISBN 5-7654-2731-6.
- В.Н. Шунков: Энциклопедия артиллерии особой мощности. Минск: ХАРВЕСТ, 2004. ISBN 985-13-1462-5.