90 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
90 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1951

Rozformowanie

1967

Tradycje
Kontynuacja

81 Samodzielny Pułk Artylerii OPK

Organizacja
Dyslokacja

Nowa Huta

Rodzaj wojsk

Wojska obrony przeciwlotniczej

Podległość

13 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej

85 mm armata przeciwlotnicza wz.39

90 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej (90 pa OPL) – oddział artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Sformowany jako pułk przeciwlotniczy średniego kalibru na podstawie rozkazu MON 0043/Org 17 maja 1951. Wchodził początkowo w skład 7 Korpusu Artylerii Obrony Przeciwlotniczej, a następnie 13 DAPlot. Stacjonował w Nowej Hucie[1]. W 1967 przemianowany na 81 Samodzielny Pułk Artylerii OPK.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo i sztab[2]

  • pluton dowodzenia
  • bateria szkolna
  • 4 baterie artylerii przeciwlotniczej
    • pluton dowodzenia
    • pluton ogniowy
    • pluton przyrządów

Razem w pułku:

  • 455 żołnierzy; 18 armat plot 85 mm wz 39; 5 przyrządów PUAZO-3; 5 dalmierzy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 431.
  2. Organizacja z 1952

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.