Anatol (Kamienski)
| Aleksiej Kamienski | |
| Biskup irkucki | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 października 1863 |
| Data i miejsce śmierci |
20 września 1925 |
| Biskup irkucki | |
| Okres sprawowania |
1923–1924 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
26 sierpnia 1895 |
| Diakonat |
1888 |
| Prezbiterat |
6 sierpnia 1888 |
| Chirotonia biskupia |
10 grudnia 1906 |
| Data konsekracji |
10 grudnia 1906 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Anatol, imię świeckie Aleksiej Wasiljewicz Kamienski (ur. 21 września?/3 października 1863 w eparchii samarskiej, zm. 20 września 1925 w Omsku) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1888 ukończył seminarium duchowne w Samarze i został 6 sierpnia wyświęcony na kapłana jako mężczyzna żonaty[1], a następnie przydzielony do służby w cerkwi we wsi Chiłkowo w eparchii samarskiej. W 1895 ukończył wyższe studia teologiczne w Petersburskiej Akademii Duchownej. 26 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze przed biskupem symbirskim Nikandrem. Został skierowany do pracy duszpasterskiej w ramach rosyjskiej misji prawosławnej w Ameryce, jako proboszcz parafii przy soborze św. Michała Archanioła w Sitce, dziekan dekanatu Sitka i nadzorca szkoły misjonarzy. W 1897 otrzymał godność archimandryty. Od 1898 zamieszkiwał w domu biskupim w San Francisco, siedzibie biskupów Aleutów i Alaski. Od 1899 do 1903 kierował szkołą misyjną w Minneapolis.
W 1903 wrócił do Rosji i objął stanowisko rektora seminarium duchownego w Odessie. W mieście tym działał w organizacjach monarchistycznych, zasiadając w ich gremiach kierowniczych[1]. 10 grudnia 1906 miała miejsce jego chirotonia na biskupa jelizawietgradzkiego, wikariusza eparchii chersońskiej. Jako konsekratorzy wzięli w niej udział metropolita petersburski i ładoski Antoni, metropolita moskiewski Włodzimierz, metropolita kijowski Flawian oraz inni hierarchowie. W 1914 objął katedrę tomską i ałtajską. Od 1912 członek prezydium Związku Narodu Rosyjskiego[1].
Zasiadał w IV Dumie Państwowej. Działał w Galicyjsko-Russkim Towarzystwie Dobroczynnym[2]. Był również uczestnikiem Soboru Lokalnego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1917–1918. Współtworzył Drużyny Świętego Krzyża walczące w siłach Białych pod komendą adm. Aleksandra Kołczaka[1]. W 1922 został aresztowany i skazany na rozstrzelanie, jednak do jego egzekucji nie doszło[1].
Od 1923 do 1924 był biskupem irkuckim, jednak zamieszkiwał stale w Omsku, razem z miejscowym biskupem Wiktorem. Zmarł w czasie nabożeństwa w 1925.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Анатолий (Каменский)
- ↑ W. Osadczy: Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 531-535. ISBN 978-83-227-2672-3.