Annika Beck
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 lutego 1994 |
| Wzrost |
170 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny |
2009 |
| Zakończenie kariery |
20 października 2018 |
| Trener |
Robert Orlik |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
2 WTA, 7 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
37 (18 lipca 2016) |
| Australian Open |
4R (2016) |
| Roland Garros |
3R (2015, 2016) |
| Wimbledon |
3R (2016) |
| US Open |
2R (2016) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
1 WTA, 0 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
84 (18 lipca 2016) |
| Australian Open |
2R (2014, 2017) |
| Roland Garros |
2R (2014, 2015) |
| Wimbledon |
1R (2013, 2014) |
| US Open |
1R (2013, 2015, 2016) |
Annika Beck (ur. 16 lutego 1994 w Gießen) – niemiecka tenisistka, triumfatorka wielkoszlemowego French Open w grze pojedynczej dziewcząt z 2012 roku, reprezentantka kraju w Pucharze Federacji.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W zawodowych meczach zadebiutowała w marcu 2009 roku, na turnieju ITF w Amiens, do którego dostała się wygrywając kwalifikacje. W pierwszej rundzie turnieju głównego przegrała z rodaczką Nicolą Geuer. W kwietniu tego samego roku otrzymała od organizatorów dziką kartę do udziału w kwalifikacjach turnieju cyklu WTA, Porsche Tennis Grand Prix w Stuttgarcie, ale odpadła w pierwszej rundzie, przegrywając z Sarah Gronert. W styczniu 2010 roku wygrała swój pierwszy turniej rangi ITF, w Kaarst, pokonując w finale Francuzkę Audrey Bergot. W sumie wygrała siedem turniejów singlowych tej rangi.
W październiku 2012 roku osiągnęła pierwszą setkę światowego rankingu WTA.
W 2013 roku w Katowicach osiągnęła swój pierwszy półfinał zawodów cyklu WTA Tour. W meczu o finał przegrała z Robertą Vinci 1:6, 0:6. W sezonie osiągnęła też cztery ćwierćfinały zawodów WTA Tour – w Shenzhen, Norymberdze, Budapeszcie i Bad Gastein. W pierwszych trzech turniejach wielkoszlemowych awansowała do drugich rund gry pojedynczej.
Sezon później wygrała pierwszy w swojej karierze turniej WTA Tour, w Luksemburgu, wygrywając 6:2, 6:1 z Barborą Záhlavovą-Strýcovą.
W sezonie 2015 zanotowała następny zwycięski turniej WTA Tour, tym razem w Quebecu, a jej przeciwniczką była Jeļena Ostapenko.
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 2009 – 2020 |
|
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 4 (2-2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 20 października 2013 | Luksemburg | Twarda (hala) |  Caroline Wozniacki
|
2:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 18 października 2014 | Luksemburg | Twarda (hala) |  Barbora Záhlavová-Strýcová
|
6:2, 6:1 |
| Finalistka | 2. | 1 sierpnia 2015 | Florianópolis | Ceglana |  Teliana Pereira
|
4:6, 6:4, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 20 września 2015 | Québec | Dywanowa (hala) |  Jeļena Ostapenko
|
6:2, 6:2 |
Gra podwójna 3 (1-2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 12 października 2014 | Linz | Twarda (hala) |  Caroline Garcia
|
 Raluca Olaru Ana Tatiszwili
|
2:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 31 lipca 2015 | Florianópolis | Ceglana |  Laura Siegemund
|
 María Irigoyen Paula Kania
|
6:3, 7:6(1) |
| Finalistka | 2. | 17 lipca 2016 | Gstaad | Ceglana |  Jewgienija Rodina
|
 Lara Arruabarrena Xenia Knoll
|
1:6, 6:3, 8–10 |
Wygrane turnieje rangi ITF[edytuj | edytuj kod]
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 31/01/2010 | Kaarst
|
ITF | 10 000 | dywanowa | Audrey Bergot
|
6:2, 7:5 |
| 2. | 26/02/2012 | Moskwa
|
ITF | 25 000 | twarda |  Kirsten Flipkens
|
6:1, 7:5 |
| 3. | 08/07/2012 | Versmold
|
ITF | 50 000 | ziemna | Anastasija Sevastova
|
6:3, 6:1 |
| 4. | 12/08/2012 | Koksijde
|
ITF | 25 000 | ziemna |  Bibiane Schoofs
|
6:1, 6:1 |
| 5. | 23/09/2012 |  Shrewsbury
|
ITF | 75 000 | twarda | Stefanie Vögele
|
6:2, 6:4 |
| 6. | 28/10/2012 | Ismaning
|
ITF | 75 000 | dywanowa | Eva Birnerová
|
6:3, 7:6(8) |
| 7. | 04/11/2012 | Barnstaple
|
ITF | 75 000 | twarda |  Eleni Daniilidu
|
6:7(1), 6:2, 6:2 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza (1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2012 | French Open
|
Ceglana |  Anna Schmiedlová
|
3:6, 7:5, 6:3 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-27] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-27] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-27] (ang.).