Kirsten Flipkens

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kirsten Flipkens
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1986
Geel

Wzrost

165 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2003

Zakończenie kariery

lipiec 2022 (singiel)
lipiec 2023 (debel)

Trener

Johan van Herck

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1 WTA, 1 WTA 125K, 13 ITF

Najwyżej w rankingu

13 (5 sierpnia 2013)

Australian Open

4R (2013)

Roland Garros

2R (2006, 2009, 2010, 2013, 2014, 2017, 2018)

Wimbledon

SF (2013)

US Open

3R (2009)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

7 WTA, 2 ITF

Najwyżej w rankingu

23 (1 lipca 2019)

Australian Open

QF (2022)

Roland Garros

SF (2019)

Wimbledon

3R (2017, 2018, 2022, 2023)

US Open

QF (2022)

Strona internetowa

Kirsten Flipkens (ur. 10 stycznia 1986 w Geel) – belgijska tenisistka, finalistka US Open 2022 w grze mieszanej.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Status profesjonalny otrzymała w 2003 roku. Jest zawodniczką praworęczną z oburęcznym backhandem. Ma 165 cm wzrostu. W ramach rozgrywek ITF wygrała 13 turniejów singlowych i 2 deblowe.

Jako juniorka osiągnęła ćwierćfinał US Open 2002, przegrywając po trzysetowej walce z Barborą Strýcovą. Zwyciężyła w Wimbledonie 2003, pokonując w finale Annę Czakwetadze. W tym samym sezonie wygrała również US Open, w finale z Michaëllą Krajicek. W grze podwójnej zdobyła tytuł US Open 2002 (z Elke Clijsters).

Ostatnie zwycięstwo odniosła w 2006 roku w Las Palmas. Reprezentuje Belgię w Pucharze Billie Jean King. Triumfatorka juniorskiego US Open 2003, w maju 2006 debiutowała w seniorskiej imprezie wielkoszlemowej (French Open). W turnieju tym wystąpiła po przejściu eliminacji w niezwykłych okolicznościach – przegrała w ostatniej rundzie eliminacji z Francuzką Virginie Pichet, by znaleźć się w drabince turniejowej jako tzw. lucky loser (po rezygnacji innej zawodniczki) i w I rundzie turnieju głównego zmierzyć się ponownie z Pichet. Zrewanżowała się swojej zwyciężczyni z eliminacji, ale w II rundzie zdecydowanie przegrała z rozstawioną Włoszką Pennettą.

We wrześniu 2012 roku wygrała w pierwszym turnieju WTA w singlu. Miało to miejsce w Québecu, gdzie w pojedynku o tytuł pokonała Lucie Hradecką 6:1, 7:5.

W 2022 roku podczas US Open osiągnęła finał miksta. Razem z Édouardem Rogerem-Vasselinem przegrali w meczu mistrzowskim 6:4, 4:6, 7–10 ze Storm Sanders i Johnem Peersem.

Gra w tenisa od czwartego roku życia. Rodzice mają imiona Marino i Carly. Tenisistka mówi po angielsku, niemiecku, francusku i holendersku. Jej trenerem jest Johan Van Herck.

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A 1R A 2R 1R 1R Q3 4R 2R 1R 2R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 0 / 14 7 – 14
French Open A A A A Q1 2R A Q2 2R 2R 1R A 2R 2R 1R 1R 2R 2R 1R 1R A A 0 / 12 7 – 12
Wimbledon A A A Q2 Q3 1R A Q2 3R 2R 1R A SF 3R 2R 2R 2R 2R 2R NH A 2R 0 / 12 16 – 12
US Open A A A A Q1 2R A Q2 3R 1R Q2 2R 1R 1R 1R 1R 2R 2R 2R 2R A A 0 / 12 8 – 12
Ranking na koniec roku 1126 560 363 169 201 105 363 104 81 77 194 54 20 46 93 63 76 48 95 85 305 241 0 / 50 38 – 50

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A 1R 1R A 1R 1R 2R 3R 2R 1R 3R 2R 2R QF 1R 0 / 13 11 – 13
French Open A A A A A A A A A 1R A A A 2R A 2R QF 2R SF 2R A 2R 2R 0 / 9 13 – 9
Wimbledon A A A A A A A A A 1R A A 2R 1R A 1R 3R 3R 2R NH A 3R 3R 0 / 9 10 – 9
US Open A A A A A A A A A 1R A 1R 2R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 1R A QF A 0 / 11 4 – 11
Ranking na koniec roku 780 310 958 391 706 333 303 340 136 254 168 87 44 34 23 30 181 30 115 0 / 42 38 – 42

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A A A A A A A 1R A 1R 1R 0 / 3 0 – 3
French Open A A A A A A A A A A A A 1R A A A A A A NH A A A 0 / 1 0 – 1
Wimbledon A A A A A 2R A A A A A A A A A A 2R 3R A NH A A 1R 0 / 4 4 – 4
US Open A A A A A A A A A A A A A A A A A A 2R NH A F A 0 / 2 5 – 2
0 / 10 9 – 10

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 4 (1–3)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 16 września 2012 Québec Dywanowa (hala) Czechy Lucie Hradecká 6:1, 7:5
Finalistka 1. 22 czerwca 2013 's-Hertogenbosch Trawiasta Rumunia Simona Halep 4:6, 2:6
Finalistka 2. 6 marca 2016 Monterrey Twarda Wielka Brytania Heather Watson 6:3, 2:6, 3:6
Finalistka 3. 17 czerwca 2018 Rosmalen Trawiasta Serbia Aleksandra Krunić 7:6(0), 5:7, 1:6

Gra podwójna 15 (7–8)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 25 września 2016 Seul Twarda Szwecja Johanna Larsson Japonia Akiko Ōmae
Tajlandia Peangtarn Plipuech
6:2, 6:3
Finalistka 1. 27 maja 2017 Norymberga Ceglana Szwecja Johanna Larsson Stany Zjednoczone Nicole Melichar
Wielka Brytania Anna Smith
6:3, 3:6, 9–11
Zwyciężczyni 2. 17 czerwca 2017 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Słowacja Dominika Cibulková Holandia Kiki Bertens
Holandia Demi Schuurs
4:6, 6:4, 10–6
Finalistka 2. 21 października 2017 Luksemburg Twarda (hala) Kanada Eugenie Bouchard Holandia Lesley Kerkhove
Białoruś Lidzija Marozawa
7:6(4), 4:6, 6–10
Finalistka 3. 25 lutego 2018 Budapeszt Twarda (hala) Szwecja Johanna Larsson Hiszpania Georgina García Pérez
Węgry Fanny Stollár
6:4, 4:6, 3–10
Zwyciężczyni 3. 15 kwietnia 2018 Lugano Ceglana Belgia Elise Mertens Białoruś Wiera Łapko
Białoruś Aryna Sabalenka
6:1, 6:3
Finalistka 4. 26 maja 2018 Norymberga Ceglana Szwecja Johanna Larsson Holandia Demi Schuurs
Słowenia Katarina Srebotnik
6:3, 3:6, 7–10
Finalistka 5. 16 czerwca 2018 Rosmalen Trawiasta Holandia Kiki Bertens Belgia Elise Mertens
Holandia Demi Schuurs
3:3 krecz
Zwyciężczyni 4. 14 października 2018 Linz Twarda (hala) Szwecja Johanna Larsson Stany Zjednoczone Raquel Atawo
Niemcy Anna-Lena Grönefeld
4:6, 6:4, 10–5
Finalistka 6. 12 stycznia 2019 Hobart Twarda Szwecja Johanna Larsson Chan Hao-ching
Latisha Chan
3:6, 6:3, 6–10
Zwyciężczyni 5. 24 czerwca 2019 Santa Ponça Trawiasta Szwecja Johanna Larsson Hiszpania María José Martínez Sánchez
Hiszpania Sara Sorribes Tormo
6:2, 6:4
Finalistka 7. 29 czerwca 2019 Eastbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands Chan Hao-ching
Latisha Chan
6:2, 3:6, 6–10
Finalistka 8. 20 października 2019 Moskwa Twarda (hala) Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands Japonia Shūko Aoyama
Japonia Ena Shibahara
2:6, 1:6
Zwyciężczyni 6. 16 października 2022 Kluż-Napoka Twarda (hala) Niemcy Laura Siegemund Kamilla Rachimowa
Jana Sizikowa
6:3, 7:5
Zwyciężczyni 7. 14 stycznia 2023 Hobart Twarda Niemcy Laura Siegemund Szwajcaria Viktorija Golubic
Węgry Panna Udvardy
6:4, 7:5

Gra mieszana 1 (0–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalistka 1. 10 września 2022 US Open Twarda Francja Édouard Roger-Vasselin Australia Storm Sanders
Australia John Peers
6:4, 4:6, 7–10

Finały turniejów WTA 125K series[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 1 (1–0)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 17 listopada 2019 Houston Twarda Stany Zjednoczone Coco Vandeweghe 7:6(4), 6:4

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2003 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Rosja Anna Czakwetadze 6:4, 3:6, 6:3
Zwyciężczyni 2003 Stany Zjednoczone US Open Twarda Holandia Michaëlla Krajicek 6:3, 7:5

Gra podwójna (1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 2002 Stany Zjednoczone US Open Twarda Belgia Elke Clijsters Stany Zjednoczone Shadisha Robinson
Stany Zjednoczone Tory Zawacki
6:1, 6:3

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]