Bimbuś
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1925 |
| Liczba egz. |
1 |
| Liczba wypadków |
1 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
12 m |
| Wydłużenie |
8 |
| Długość |
6,5 m |
| Wysokość |
1,8 m |
| Powierzchnia nośna |
18 m² |
| Masa | |
| Własna |
80 kg |
| Użyteczna |
65 kg |
| Startowa |
145 kg |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 1 | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
Bimbuś – polski szybowiec amatorski zbudowany w dwudziestoleciu międzywojennym. Wziął udział w II Wszechpolskim Konkursie Szybowcowym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1925 roku kapitan Franciszek Jach zaprojektował szybowiec o nazwie „Bimbuś”, który został zbudowany w warsztatach przy 3. pułku lotniczym[1]. Szybowiec zgłoszono do udziału w II Wszechpolskim Konkursie Szybowcowym, rozegranym w dniach 17 maja – 14 czerwca 1925 roku na Oksywiu koło Gdyni[2].
Szybowiec został przetransportowany na miejsce zawodów w połowie maja 1925 roku i otrzymał numer konkursowy 3. Podczas zawodów wykonywał na nim loty konstruktor, którego 2 czerwca 1925 roku zastąpił plut. Władysław Szulczewski (pilot 3. pułku lotniczego). Na szybowcu wykonano kilka lotów, ich dokładna liczba nie jest znana. W czasie próbnego lotu Władysław Szulczewski utrzymał się w powietrzu przez 20 sekund i pokonał 200 metrów, natomiast podczas konkursu został udokumentowany jego lot trwający 16 sekund, w czasie których szybowiec przeleciał dystans 260 metrów[3]. W trakcie innego lotu pilot lądując, z trudem ominął pozostawiony przez rolników wóz. Podczas jednego z lądowań szybowiec odniósł lekkie uszkodzenia, które naprawiono na miejscu[4].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednomiejscowy szybowiec konstrukcji drewnianej, w układzie górnopłatu.
Kadłub wykonany z płaskiej kratownicy, usztywnionej naciągami mocowanymi do płata. Kabina pilota otwarta, osłonięta obudową wykonaną ze sklejki. Płat o obrysie prostokątnym, dwudźwigarowy, kryty sklejką do pierwszego dźwigara, dalej płótnem. Środkowa część płata w postaci baldachimu była mocowana do kadłuba zastrzałami, które nad baldachimem zbiegały się w tzw. kozioł przeciwkapotażowy, który jednocześnie spełniał rolę wysięgnika dla linek usztywniających płat. Linki naciągowe były mocowane do kozła i do dolnej części kadłuba. Podwozie jednotorowe złożone z jesionowej płozy głównej i płozy ogonowej[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 681.
- ↑ a b Glass 1976 ↓, s. 360.
- ↑ Kulczyński 2018 ↓, s. 42.
- ↑ Kulczyński 2018 ↓, s. 46.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
- Robert Kulczyński: II Wszechpolski Konkurs Szybowcowy Oksywie koło Gdyni (17 maja – 14 czerwca 1925 roku). W: Bohaterowie drugiego planu: materiały zebrane i przygotowane z okazji konferencji popularnonaukowej poświęconej przeszłości lotnictwa z cyklu „Historia Skrzydłami Malowana” pod patronatem Prezydenta Koszalina, Koszalin, 8-9 czerwca 2018 r. Warszawa: Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego, 2018. ISBN 978-83-64424-48-9. OCLC 1101917462.
- Zdzisław Gryglicki. Szybowiec "Bimbuś". „Skrzydlata Polska”. 32/1955, s. 16, 7 lipca 1955. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
