Bydgoszczanka
 Druga wersja szybowca | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Konstruktor |
Stanisław Działowski, |
| Typ | |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji |
1925 |
| Wycofanie ze służby |
1925 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,25 m |
| Wydłużenie |
7 |
| Długość |
6,5 m |
| Wysokość |
2,6 m |
| Powierzchnia nośna |
15 m² |
| Profil skrzydła |
Barner[1] |
| Masa | |
| Własna |
78 kg |
| Użyteczna |
70 kg |
| Startowa |
148 kg |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
Bydgoszczanka – polski szybowiec amatorski, zbudowany w dwudziestoleciu międzywojennym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1924 roku Stanisław i Mieczysław Działowscy przystąpili do budowy pierwszej konstrukcji własnego projektu. Był nią szybowiec „Bydgoszczanka”, który zbudowano w warsztatach Szkoły Pilotów w Bydgoszczy[2]. Budowa trwała dwa miesiące i została zakończona w 1925 roku[3]. Konstrukcja została zgłoszona do udziału w II Wszechpolskim Konkursie Szybowców na Oksywiu, który odbył się w okresie maj-czerwiec 1925 r.[1]
Szybowiec otrzymał numer startowy 2, jego pilotem był sierż. Strzelczyk. Pierwszy lot został wykonany 18 maja 1925 roku i trwał 15 sekund. Podczas zawodów szybowiec wykonał kilka lotów trwających łącznie 1 minutę i 12 sekund[4].
W trakcie trwania zawodów szybowiec był modyfikowany. Pierwotnie szybowiec był wyposażony w podwozie kołowe, dzielony ster wysokości i nisko zawieszony ster kierunku. Po uszkodzeniu podczas kolejnego startu konstruktorzy przebudowali szybowiec, zmienili podwozie na płozowe oraz przesunęli wyżej ster kierunku[5].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednomiejscowy szybowiec w układzie górnopłata o konstrukcji drewnianej.
Kadłub kratownicowy, w kształcie owalnej ramy usztywnionej rozpórkami i naciągami linkowymi. Fotel pilota znajdował się w przedniej części kraty, pilot miał do dyspozycji wolant i orczyk[6].
Płat o obrysie trapezowym, dwudźwigarowy, na bazie zmodyfikowanego profilu Barnera[1]. Do pierwszego dźwigara kryty sklejką dalej płótnem[7]. Usztywniony naciągami ze stalowych linek biegnącymi do dolnej i górnej części ramy kadłuba. Płat był wyposażony w lotki o napędzie linkowym, mogące być jednocześnie wychylane w górę lub dół co wspomagało działanie steru kierunku[5].
Usterzenie o konstrukcji drewnianej, stery kryte płótnem. Statecznik poziomy usztywniony naciągami linkowymi.
Podwozie początkowo kołowe, amortyzowane sznurem gumowym. Następnie koła zastąpiono dwiema płozami. Płoza ogonowa drewniana.
Malowanie[edytuj | edytuj kod]
Elementy drewniane nie były malowane, pokrycie płócienne było w kolorze cellonowanego płótna. Na sterze kierunku był umieszczony napis "Bydgoszczanka", podczas konkursu na Oksywiu szybowiec miał na sterze kierunku i końcach lotek namalowany numer startowy "2"[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Młody Lotnik 1925 ↓, s. 6.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 678.
- ↑ Skrzydlata Polska 1951 ↓, s. 257.
- ↑ Glass 1925 ↓, s. 356.
- ↑ a b c Glass 1925 ↓, s. 357.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 680.
- ↑ Skrzydlata Polska i 34'1955 ↓, s. 16.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
- Z. Troniewski: Drugi wszechpolski konkurs szybowców w Gdyni. „Młody Lotnik”. 9/1925, czerwiec 1925. Warszawa: Zarząd Główny Polskiego Lotniczego Związku Młodzieży. OCLC 472467947.
- Andrzej Glass. Polskie konstrukcje lotnicze. Konstrukcje braci Działonowskich. „Skrzydlata Polska”. 11/1951, listopad 1951. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- Zdzisław Gryglicki. Szybowiec "Bydgoszczanka". „Skrzydlata Polska”. 34/1955, 21 sierpnia 1955. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
