Szybowiec S. Czerwińskiego (II)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Konstruktor |
Sergiusz Czerwiński |
| Typ | |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,0 m |
| Wydłużenie |
7,7 |
| Długość |
6,5 m |
| Wysokość |
2,0 m |
| Powierzchnia nośna |
22,0 m² |
| Masa | |
| Własna |
80 kg |
| Użyteczna |
70 kg |
| Startowa |
150 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość min. opadania |
1 m/s |
| Doskonałość maks. |
11 |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
Szybowiec S. Czerwińskiego (II) – polski szybowiec amatorski z okresu międzywojennego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Inżynier Sergiusz Czerwiński w 1927 roku w Kowlu zaprojektował i zbudował szybowiec własnej konstrukcji. W budowie uczestniczyli członkowie z koła modelarskiego przy Gimnazjum Państwowym im. J. Słowackiego w Kowlu. Szybowiec został oblatany przez konstruktora, który wykonał na nim kilkanaście lotów. Z powodu braku naturalnych wzniesień w okolicy miasta szybowiec został wykorzystany na chwiejnicy do szkolenia wstępnego, gdzie użytkowali go miejscowi harcerze. Następnie konstruktor przekazał szybowiec Związkowi Awiatycznemu Studentów Politechniki Lwowskiej. Z uwagi na nietypowy system sterowania nie został wykorzystany.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednomiejscowy szybowiec amatorski konstrukcji drewnianej w układzie zastrzałowego górnopłatu.
Kadłub kratowy z listew jesionowych o przekroju dwuteowym. Miejsce pilota znajdował się za przednim słupkiem kraty. Pilotem dysponował sterownicą składającą się z dwóch dźwigni służące do zmiany kąta natarcia skrzydeł oraz orczyka.
Płat dwudzielny o obrysie prostokątnym, dwudzielny, jednodźwigarowy. Skrzydła mocowane do kadłuba obrotowo, usztywnione zastrzałami mocowanymi do przykadłubowych piramidek. Pokrycie wykonano z płótna. Skrzydło nie miało lotek, zastąpiono to wychylaniem całych połówek płata.
Podwozie jednotorowe, złożone z jesionowej płozy mocowane do dolnej belki kraty kadłuba.
Usterzenie krzyżowe złożone z statecznika pionowego i steru kierunku oraz nieruchomego statecznika poziomego. Stateczniki usztywnione naciągami wykonanymi z drutu stalowego.
Malowanie[edytuj | edytuj kod]
Wszystkie elementy szybowca były pomalowane na czerwono.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971, s. 685. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976, s. 365-366. OCLC 830596725.
