Blackburn Kangaroo

Blackburn Kangaroo

Blackburn Kangaroo
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Blackburn Aeroplane & Motor Co.
Typ	ciężki samolot bombowy
Konstrukcja	całkowicie drewniana; pokrycie płócienne
Załoga	3 osoby
Historia
Data oblotu	1918
Lata produkcji	1918
Wycofanie ze służby	1929
Dane techniczne
Napęd	2 silniki tłokowe, rzędowe Rolls Royce
Moc	183 kW
Wymiary
Rozpiętość	22,80 m
Długość	13,43 m
Wysokość	5,12 m
Powierzchnia nośna	78 m²
Masa
Własna	2396 kg
Startowa	3636 kg
Osiągi
Prędkość maks.	157 km/h
Pułap	3200 m
Długotrwałość lotu	4 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2-4 km Lewis kal. 7,7 mm; 460 kg bomb
Użytkownicy
Wielka Brytania

Blackburn Kangaroo – ciężki samolot bombowy konstrukcji brytyjskiej z okresu I wojny światowej.

Historia

W 1916 roku zakłady lotnicze Blackburn Aeroplane and Motor Co. w Leeds, rozpoczęły budowę wodnosamolotu pływakowego dla Royal Navy. Był to samolot bombowy i torpedowy, napędzany dwoma silnikami Rolls Royce o mocy po 139 kW. Próby lotne wykazały, że nowa konstrukcja ma nie najlepsze osiągi. Po wybudowaniu kilkunastu egzemplarzy produkcję przerwano. Powrócono do niej w 1918 roku. Samolot przybrał formę lądowego ciężkiego bombowca. Nazwa samolotu Kangoroo (Kangur) powstała podobno stąd, że nie dało się nim wylądować na trzy punkty, ale musiał zawsze zrobić tzw. "kangura".

Służba

W październiku 1918 czternaście samolotów weszło do służby w RAF. Pełniły one służbę patrolową, przeciwko okrętom podwodnym, nad Morzem Północnym i wschodnim wybrzeżem Wielkiej Brytanii. Jeden samolot trafił do dywizjonu szkolnego. Po wojnie zostały one przystosowane do roli samolotów transportowych. Ostatnie cztery egzemplarze były używane jeszcze w 1929.

Opis konstrukcji

Samolot Blackburn Kangaroo był dwupłatowym, dwusilnikowym, trzymiejscowym ciężkim samolotem bombowym. Miał on konstrukcję całkowicie drewnianą, pokrytą płótnem. Kadłub miał przekrój prostokątny, zaokrąglony na grzbiecie. W przodzie kadłuba znajdowało się odkryte stanowisko strzeleckie z karabinem maszynowym na obrotniku. Dalej znajdowała się odkryta, chroniona wiatrochronem, kabina pilota. Stanowisko tylnego strzelca znajdowało się za krawędzią spływu płata. Usterzenie poziome – dwupłatowe z umieszczonym wewnątrz podwójnym usterzeniem pionowym. Napęd sterów – linkowy. Płaty konstrukcji dwudźwigarowej, proste, trzyczęściowe. Skrzydła obu płatów miały jednakową cięciwę (2,2 m) i wznios (6°). Oba płaty zaopatrzone były w lotki. Skrzydła były składane dla ułatwienia hangarowania. Samolot napędzany był dwoma silnikami rzędowymi, chłodzonymi cieczą, Rolls Royce o mocy 183 kW każdy. Napędzały one drewniane, czterołopatowe śmigła ciągnące. Cztery bomby o łącznej wadze 460 kg, podwieszane były na zaczepach pod kadłubem.