Airco DH.1

Airco DH.1
	; Airco DA.1A
	Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Aircraft Manufacturing Company Limited; Savages Limited of King’s Lynn
Konstruktor	Geoffrey de Havilland
Typ	samolot myśliwski i rozpoznawczy
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji drewnianej
Załoga	2
	Historia
Data oblotu	1915
	Dane techniczne
Napęd	1 silnik Bardmore (Renualt)
Moc	121 KM (89,5 kW) (70 KM (52,2 kW))
	Wymiary
Rozpiętość	12,5 m
Długość	8,83 m
Wysokość	3,45 m
Powierzchnia nośna	39,58 m²
	Masa
Własna	730 kg (615 kg)
Startowa	1061 kg (927 kg)
	Osiągi
Prędkość maks.	145 km/h (129 km/h)
Pułap	4115 m
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	1 karabin maszynowy Lewis kal. 7,7 mm
	Użytkownicy
	Wielka Brytania, Australia
	Rzuty
	Multimedia w Wikimedia Commons

Airco DH.1 – brytyjski samolot myśliwski i rozpoznawczy z okresu I wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1914 roku głównym konstruktorem w wytwórni lotniczej Aircraft Manufacturing Company Limited, produkującej samoloty na podstawie licencji braci Farman, został Geoffrey de Havilland, który opracował pierwszy samolot wytwórni^[1]. Od jego nazwiska otrzymał on oznaczenie DH.1. Prototyp samolotu był gotowy w styczniu 1915 roku i po oblataniu znalazł się w zainteresowaniu lotnictwa brytyjskiego z uwagi na ustawienie stanowiska obserwatora z przodu (co zapewniało doskonałą widoczność) i planowane jego uzbrojenie. Royal Flying Corps zwróciło jednak uwagę na słabe osiągi samolotu, a zwłaszcza na małą moc silnika. Pomimo zainteresowania lotnictwa, wytwórnia zrezygnowała z jego produkcji na rzecz budowy kolejnego samolotu Airco DH.2. Wytwórnia przekazała jednak plany DH.1 do wytwórni Savages Limited of King’s Lynn^[1], w której zamontowano w samolocie silnik Beardmore o mocy 121 KM, przez co poprawiły się jego osiągi, choć jednocześnie zwiększyła się masa. W wytwórni tej wyprodukowano 99 samolotów z mocniejszym silnikiem, oznaczonych jako DH.1A^[2]. Samoloty produkowane seryjnie zostały także wyposażone w karabin maszynowy obsługiwany przez obserwatora^[1]^[3].

Użycie w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]

Samoloty DH.1A znalazły się na wyposażeniu lotnictwa brytyjskiego, gdzie służyły w 14. dywizjonie RFC^[3], działającym na Bliskim Wschodzie. Jeden z tych samolotów znalazł się na wyposażeniu 1. dywizjonu Australian Flying Corps^[4]. Samolot użytkowano na froncie na Bliskim Wschodzie do 1917 roku. Pozostałe samoloty służyły do szkolenia pilotów i obserwatorów i znalazły się na wyposażeniu Centralnej Szkoły Lotniczej w Upavon, siedmiu dywizjonów szkolnych i jednym dywizjonie zapasowym^[3].

Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]

Samolot DH.1 był dwupłatem o konstrukcji drewnianej, kratownicowej. W przedniej części kadłuba mieściła się gondola z miejscami dla załogi, z przodu kabina obserwatora, a za nią pilota. Za fotelami załogi znajdował się silnik napędzający śmigło pchające. Podwozie było stałe, klasyczne z płozą ogonową^[1].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Dane wersji DH.1A.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e W nawiasie dane wersji DH.1, o ile się różnią od DH.1A.
↑ Nie jest znany pułap dla wersji DH.1.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d A.J. Jackson: De Havilland Aircraft Since 1909. Putnam Aeronautical Books, 1987, s. 44–46. ISBN 978-0-85177-802-0. (ang.).
↑ Donald Hannah: De Havilland. Stamford: Key Publishing Ltd, 1982, s. 10, 61, 65. ISBN 0-946219-00-1. (ang.).
↑ ^a ^b ^c J.M. Bruce: De Havilland Aircraft of World war One. Londyn: Arms and Armour, 1991, s. 9–12. ISBN 1-85409-069-0. (ang.).
↑ Brendan Cowan, Mark Lax: AMC/Airco D.H.1. adf-serials.com.au, 29 września 2014. [dostęp 2018-04-07]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Donald Hannah: De Havilland. Stamford: Key Publishing Ltd, 1982, s. 10, 61, 65. ISBN 0-946219-00-1. (ang.).
A.J. Jackson: De Havilland Aircraft Since 1909. Putnam Aeronautical Books, 1987, s. 44–46. ISBN 978-0-85177-802-0. (ang.).
J.M. Bruce: De Havilland Aircraft of World war One. Londyn: Arms and Armour, 1991, s. 9–12. ISBN 1-85409-069-0. (ang.).

[1] Dane wersji DH.1A.

[uwaga-2] W nawiasie dane wersji DH.1, o ile się różnią od DH.1A.

[3] Nie jest znany pułap dla wersji DH.1.

[Jackson-4] A.J. Jackson: De Havilland Aircraft Since 1909. Putnam Aeronautical Books, 1987, s. 44–46. ISBN 978-0-85177-802-0. (ang.).

[Hannah-5] Donald Hannah: De Havilland. Stamford: Key Publishing Ltd, 1982, s. 10, 61, 65. ISBN 0-946219-00-1. (ang.).

[Bruce-6] J.M. Bruce: De Havilland Aircraft of World war One. Londyn: Arms and Armour, 1991, s. 9–12. ISBN 1-85409-069-0. (ang.).

[7] Brendan Cowan, Mark Lax: AMC/Airco D.H.1. adf-serials.com.au, 29 września 2014. [dostęp 2018-04-07]. (ang.).

[a]

[b]

[c]

[1]

[2]

[3]

[4]

Samoloty myśliwskie	Airco DH.1 Airco DH.2 Airco DH.5 Airco DH.6 Bristol F.2 Fighter Bristol M.1 Martinsyde F.4 RAF F.E.2 RAF F.E.8 RAF S.E.5 Sopwith Camel Sopwith Dolphin Sopwith Pup Sopwith Snipe Sopwith Triplane Vickers FB.5 Vickers FB.9 Vickers FB.12
Samoloty bombowe i torpedowe	Airco DH.3 Airco DH.4 Airco DH.9 Armstrong Whitworth F.K.8 Blackburn Kangaroo HP O/400 HP V/1500 RAF B.E.12 RAF F.E.2 RAF R.E.7 RAF R.E.8 Short Bomber Sopwith Cuckoo Vickers Vimy
Wodnosamoloty i łodzie latające	Fairey Campania Felixtowe F.2A Short 184 Sopwith Baby
Samoloty wielozadaniowe	Avro 504 Martinsyde G.100 Sopwith 1½ Strutter Sopwith Tabloid Curtiss JN-4
Samoloty rozpoznawcze	Bristol Scout RAF B.E.2
Konstrukcje prototypowe	Alcock Scout Armstrong Whitworth F.K.1 Armstrong Whitworth F.K.10 Fairey F.2 Kennedy Giant Sopwith Bulldog Westland Wagtail