Alcock Scout

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alcock Scout
Brytyjski samolot myśliwski Alcock Scout
Alcock Scout
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Konstruktor

John Alcock

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat

Załoga

1

Historia
Data oblotu

15 października 1917

Wycofanie ze służby

1918

Liczba egz.

1

Liczba wypadków

1

Dane techniczne
Napęd

1 silnik rotacyjny Gnome Monosoupape(inne języki), później Clerget 9Z

Moc

75–81 kW (100–110 KM)

Wymiary
Rozpiętość

7,39 m

Długość

5,82 m

Wysokość

2,36 m

Dane operacyjne
Użytkownicy
Wielka Brytania

Alcock Scout (Alcock A.1, Sopwith Mouse)brytyjski dwupłatowy jednomiejscowy samolot myśliwski z okresu I wojny światowej, zaprojektowany przez porucznika Johna Alcocka. Zbudowana w jednym egzemplarzu maszyna powstała z elementów myśliwców Sopwith Pup, Sopwith Triplane i Sopwith Camel. Samolot oblatany 15 października 1917 roku rozbił się w 1918 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Myśliwiec Alcock Scout
Myśliwiec Alcock Scout

Samolot myśliwski Alcock Scout, znany również pod nazwą Alcock A.1 lub Sopwith Mouse, zaprojektowany został w 1917 roku przez porucznika Johna Alcocka[1]. Alcock służył wówczas w składzie 2. Skrzydła Royal Naval Air Service, operującego z Mudros[1]. Zbudowany w koncepcji dwupłatu samolot składał się prawie w całości z komponentów myśliwców Sopwith Pup i Sopwith Triplane[1]. Kadłub, podwozie i znaczna część dolnego płata pochodziły z Sopwith Triplane, podczas gdy większy fragment górnego skrzydła pierwotnie zamontowany był w Sopwith Pup[1][2]. Wykonano nowe centropłaty górnego i dolnego skrzydła, umieszczając między nimi kadłub[1]. Komora płatów była dwuprzęsłowa, a łączące skrzydła słupki zbiegały się do żeber dolnego płata[3]. Usterzenie (statecznik poziomy i stery wysokości) pochodziły z myśliwca Sopwith Camel, łącząc się z tylną częścią kadłuba i pionowymi elementami usterzenia własnej konstrukcji (trójkątne płetwy na grzbiecie i spodzie kadłuba i ster kierunku)[4][5]. Większość prac obliczeniowych konstrukcji samolotu wykonał oficer greckiej marynarki wojennej Konstantyn, który przebywał wówczas w Mudros[5]. W pierwotnej wersji płatowiec napędzany był silnikiem rotacyjnym Gnome Monosoupape(inne języki) o mocy 75 kW (100 KM), wymieniony później na silnik Clerget 9Z o mocy 81 kW (110 KM)[2][5].

Konstruktor samolotu John Alcock nie doczekał dokonanego 15 października 1917 roku oblotu swego Scouta, gdyż 30 września w nocy został wzięty do niewoli przez Turków, zestrzelony na bombowcu Handley Page O/100 w zatoce Suvla (załogę tworzyli ponadto por. S.J. Wise i por. H. Aird)[5]. Samolot używany był operacyjnie przez 2. Skrzydło Royal Naval Air Service, bazując oprócz Mudros także w Stavros nieopodal Salonik[5][6]. Na początku 1918 roku pilotowany przez por. Starbucka Alcock Scout rozbił się i już go nie naprawiono[5].

Opis konstrukcji i dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Alcock Scout był jednosilnikowym, jednomiejscowym dwupłatem myśliwskim[1][2]. Długość samolotu wynosiła 5,82 metra, a jego wysokość 2,36 metra[4]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 7,39 metra[4]. W pierwszej wersji napęd stanowił chłodzony powietrzem silnik rotacyjny Gnome Monosoupape(inne języki) o mocy 75 kW (100 KM), finalnie wymieniony na silnik rotacyjny Clerget 9Z o mocy 81 kW (110 KM)[5].

Myśliwiec uzbrojony był w dwa stałe zsynchronizowane karabiny maszynowe Vickers kalibru 7,7 mm[5][a].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Green i Swanborough 1995 ↓, s. 17 podają, że samolot był uzbrojony w jeden stały karabin maszynowy Vickers.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Bruce 1969 ↓, s. 9.
  2. a b c Munson 1969 ↓, s. 169.
  3. Bruce 1969 ↓, s. 9–10.
  4. a b c Green i Swanborough 1995 ↓, s. 17.
  5. a b c d e f g h Bruce 1969 ↓, s. 10.
  6. Taylor 1989 ↓, s. 56.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • J.M. Bruce: British Aeroplanes 1914–18. Wyd. 2. New York: Funk & Wagnalls, 1969. (ang.).
  • William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).
  • Jane’s Encyclopedia of Aviation. Michael J.H. Taylor (red.). London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-324-1. (ang.).
  • Kenneth Munson: Aircraft of World War I. London: Ian Allan, 1969. ISBN 978-0385034715. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]