Camillo Perini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Camillo Perini
ilustracja
Camillo Perini przed 1935
pułkownik pilot pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1887
Pula

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1942
Viterbo, Włochy

Przebieg służby
Lata służby

1908–1929

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

K.u.k. Luftfahrtruppen
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

7 eskadra myśliwska
1 pułk lotniczy
3 pułk lotniczy
6 pułk lotniczy

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Kawaler Orderu Orła Białego z mieczami (Serbia) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Multimedia w Wikimedia Commons
Camillo Perini kpt. pilot; 1920

Camillo Perini (ur. 18 czerwca 1887 w Puli, zm. 27 sierpnia 1942 w Viterbo) – lotnik wojskowy narodowości włoskiej, pułkownik pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Camillo Perini urodził się w Puli (należącej wówczas do Austro-Węgier), jako obywatel Austro-Węgier narodowości włoskiej[1]. W 1908 roku, po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Artylerii w Wiedniu, rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii[1]. Został wcielony do Pułku Armat Polowych Nr 8 w Gorycji[2]. 8 lipca 1912 roku ukończył kurs pilotażu w Wiener Neustadt i został przydzielony do c. i k. lotnictwa[1]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1913 roku otrzymał tytuł pilota polowego (niem. Feldpilot). Służąc w c. i k. lotnictwie pozostawał oficerem nadetatowym FKR 8[3]. W czasie I wojny światowej służył początkowo w eskadrze Flik 8 (Fliegerkompagnie) na froncie rosyjskim i serbskim, a od 1 maja 1915 roku w eskadrze Flik 4 na froncie włoskim[1]. Dowodził następnie kilkoma eskadrami, między innymi Flik 11 i Flik 66D. Od 5 grudnia 1915 roku do 1 października 1917 roku służył na froncie rosyjskim, a następnie do 30 października 1918 roku na froncie włoskim[1]. Od 1916 roku jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 28[4]. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej: podporucznika (1 września 1908)[5], porucznika (1 maja 1913)[6] i kapitana (1 listopada 1915)[7]. Z uwagi na przegraną Austro-Węgier i ich rozpad, za namową polskich towarzyszy służby na początku listopada 1918 roku wyemigrował do odradzającej się Polski (Pula po I wojnie światowej została zajęta przez Włochy).

15 listopada 1918 roku wstąpił do polskiego lotnictwa i został przydzielony do III eskadry lotniczej przemianowanej następnie na 7 eskadrę myśliwską. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej a następnie dowodził III i II Grupą Lotniczą. W kwietniu 1920 roku został mianowany szefem lotnictwa przy Ścisłym Sztabie Naczelnego Wodza. W kolejnych latach piastował stanowiska szefa lotnictwa 3 i 6 Armii. 30 września 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w wojskach lotniczych, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[8].

W 1921 był organizatorem i pierwszym dowódcą 1 pułku lotniczego, a następnie dowodził 3 pułkiem lotniczym (od kwietnia 1922)[1]. 31 marca 1924 roku został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[9]. Z dniem 1 marca 1925 roku został przeniesiony do 6 pułku lotniczego we Lwowie na stanowisko dowódcy pułku[10]. Z dniem 1 lutego 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska, oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI i skierowany na dwumiesięczny urlop, a z dniem 31 marca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[11].

Pozostał w Warszawie, gdzie był pracownikiem referatu szybownictwa Zarządu Głównego Aeroklubu RP. Zajmował się też publicystyką, pisząc prace i artykuły dotyczące lotnictwa wojskowego[1].

We wrześniu 1939 roku wyjechał do Włoch, gdzie organizował ewakuację polskich żołnierzy do Francji. Aresztowany przez włoską policję w 1940 roku przebywał w areszcie domowym w Montefiascone.

Zmarł w 27 sierpnia 1942 roku w szpitalu, w Viterbo, w wyniku ostrego zapalenia wyrostka[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Andrzej Olejko: Porca Madonna, kde je moja diabol? [w:] „Militaria XX wieku” nr 5/2008(26), s. 4–13.
  2. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1909 ↓, s. 881.
  3. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 795.
  4. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 939, 1180.
  5. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1909 ↓, s. 842.
  6. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 759.
  7. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 642.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 13 października 1920 roku, s. 993.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 166.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 10 kwietnia 1925 roku, s. 198.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 70, 83.
  12. ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 435 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem czasie wojny 1918–1920”.
  14. ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1166.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Butkiewicz, Jerzy, Z kabiny obserwatora – Camillo Perini, [w:] Lotnictwo z szachownicą, nr 11, ISSN 1643-5702.
  • Martin D O'Connor, Air Aces of the Austro-Hungarian Empire 1914–1918, Mountain View: Flying Machines Press, 1994, ISBN 0-9637110-1-6, OCLC 635324511.
  • Andrzej Olejko, Porca Madonna, kde je moja diabol? [w:] „Militaria XX wieku” nr 5/2008(26).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Camillo_Perini&oldid=73530754”