Deroceras invadens

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Deroceras invadens
Reise et al., 2011
Ilustracja
Zdjęcie wykonane w USA
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

mięczaki

Gromada

ślimaki

Podgromada

płucodyszne

Rząd

trzonkooczne

Rodzina

pomrowikowate

Rodzaj

Deroceras

Gatunek

Deroceras invadens

Synonimy
  • Deroceras (Agriolimax) panormitanum (nec. sensu Lessona et Pollonera, 1882)
  • Deroceras (Agriolimax) pollonerae (nec. sensu Simroth, 1889)
  • Deroceras (Agriolimax) caruanae (nec. sensu Pollonera, 1891)
  • Deroceras meridionale Reygrobellet, 1963
  • Agriolimax Scharffi Simroth, 1910: nomen dubium[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Deroceras invadensgatunek inwazyjnego, lądowego, nagiego ślimaka trzonkoocznego z rodziny pomrowikowatych (Agriolimacidae), opisanego naukowo w 2011 roku. Do tego czasu był uznawany za pochodzącego z Malty i Sycylii, pomrowika panormitańskiego (Deroceras panormitanum)[3][4], uznawanego za szkodnika upraw. Opublikowane w 2011 roku badania morfologiczne, behawioralne i genetyczne wykazały, że są to odrębne gatunki, choć zewnętrznie nierozróżnialne[1].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Deroceras invadens pochodzi prawdopodobnie z Włoch. Uważa się, że został introdukowany w wielu krajach Europy, obydwu Ameryk, Afryki Południowej, w Australii, Nowej Zelandii i na wielu wyspach oceanicznych. Najstarsze wzmianki o introdukcji w Europie pochodzą z lat 30. XX wieku z Wielkiej Brytanii i Irlandii. Szybkie zwiększanie zasięgu jego występowania jest obserwowane od około 1975 roku. W Europie rozprzestrzenił się od Hiszpanii po Grecję i wyspy Morza Śródziemnego, Bułgarię, Wielką Brytanię i zachodnią Francję. Szybko rozprzestrzenia się w Europie Środkowej[3][5]. Występuje na nizinach i na małych wysokościach na terenach górskich (w Bułgarii do 1500 m n.p.m.), w ogrodach, parkach, półpustyniach i na polach uprawnych. Preferuje zacienione doliny rzek w pobliżu źródeł. W Grecji i Wielkiej Brytanii spotykano go pod kawałkami drewna i pod kamieniami, w Wielkiej Brytanii również w kartonach i innych śmieciach na pustych lub porośniętych roślinnością nieużytkach[3].

W Polsce został stwierdzony w 2001 roku w pobliżu Ogrodu Botanicznego we Wrocławiu[4].

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Budową zewnętrzną nie różni się od wielu innych gatunków z rodzaju Deroceras, zwłaszcza od pomrowika panormitańskiego i D. golcheri.

Osobnik sfotografowany na Sycylii. Identyfikacji dokonano na podstawie zachowań rozrodczych

Podobnie jak one, osiąga wymiary 20 × 4,5 mm[3] (maksymalna długość 35 mm[4][1]). Ma półprzezroczyste, jasnoszare, kremowo-, czekoladowo- lub czarnobrązowe ciało[1], z ciemnymi plamkami, czasami całkowicie czarne[3]. Otwór oddechowy położony jest w tylnej połowie płaszcza[4]. Długość płaszcza przekracza 1/3 długości ciała i wynosi 5,5–8 mm[1].

Różnice pomiędzy tymi gatunkami dostrzegalne są w budowie narządów rozrodczych i ich przydatków[3] (w tylnej części prącia leżą dwa zwrócone ku tyłowi rożkowate wyrostki, pomiędzy którymi znajduje się gruczoł penialny w postaci pęczka kilku niepodzielonych struktur[4]) oraz w zachowaniach rozrodczych[1].

Biologia[edytuj | edytuj kod]

D. invadens zjada żywe lub gnijące części roślin. W sprzyjających warunkach może rozmnażać się przez cały rok. Jego jaja mają wymiary 1,75 × 1,4 mm[4].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Do 2011 roku gatunek ten był opisywany głównie pod nazwą Deroceras panormitanum, rzadziej jako D. caruanae. Badania prowadzone nad gatunkami z rodzaju Deroceras wykazały, że oryginalny opis D. panormitanum (dotyczący osobnika opisanego z Palermo) nie jest zgodny z opisami osobników spotykanych na kontynencie europejskim. Dokładne badania morfologiczne, behawioralne i genetyczne przeprowadzony przez Heike Reise i współpracowników wykazały, że D. panormitanum jest endemitem Malty i Sycylii, a znany z kontynentu, inwazyjny ślimak to odrębny gatunek, który został przez tych badaczy opisany naukowo w 2011 roku pod nazwą Deroceras invadens, jako gatunek nowy dla nauki. Za holotyp przyjęto osobnika pozyskanego z Wielkiej Brytanii[1].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Epitet gatunkowy invadens pochodzi od łac. invadere (prowadzić inwazję) i nawiązuje do szybkiego rozprzestrzeniania się tego gatunku[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Reise et al. Deroceras panormitanum and congeners from Malta and Sicily, with a redescription of the widespread pest slug as Deroceras invadens n. sp.. „Folia Malacologica”. 19, s. 201–233, 2011. (ang.).  (abstrakt)
  2. Deroceras invadens, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b c d e f F. Welter-Schultes: Species summary for Deroceras invadens. [w:] AnimalBase. Early zoological literature [on-line]. AnimalBase Project Group, 2009. [dostęp 2012-01-28]. (ang.).
  4. a b c d e f Ewa Stworzewicz: Deroceras panormitanum (Lessona et Pollonera, 1882). [w:] Księga gatunków obcych inwazyjnych w faunie Polski. Wyd. internetowe [on-line]. Instytut Ochrony Przyrody PAN. [dostęp 2012-01-28]. (pol.).
  5. Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. III. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2008, s. 403. ISBN 978-83-88147-09-8.