Fiat CR.44
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x silnik rzędowy Fiat A.44 RC.15/45 |
| Moc |
2800 KM (startowa) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
15,6 m |
| Długość |
14,21 m |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
600-660 km/h |
| Pułap praktyczny |
15 600 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 4 x Karabin maszynowy Breda-SAFAT kalibru 12,7 mm 2 x działko kalibru 20 mm 500 kg bomb (maksymalnie) | |
| Użytkownicy | |
| Włochy | |
Fiat CR.44 – niezrealizowany projekt włoskiego samolotu myśliwskiego z początku lat 40. XX wieku, mogący również pełnić rolę szybkiego bombowca nurkującego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W latach 30. XX wieku włoskie wytwórnie lotnicze nie dysponowały silnikami rzędowymi o dużej mocy, mogącymi wyraźnie poprawić osiągi istniejących i nowo projektowanych samolotów. Na przełomie lat 30. i 40. inżynier Antonio Fessia z Ufficio Tecnico Motori Aviazione (UTMA), biura konstrukcyjnego silników lotniczych wytwórni Fiat, zapoczątkował prace nad nowymi silnikami. Jednym z nich był silnik rzędowy A.44 RC.15/45. Miała być to najmocniejsza jednostka napędowa zaprojektowana w UTMA, 32-cylindrowy silnik w układzie leżącego H o pojemności skokowej 69,4 l. W konstrukcji A.44 zakładano wykorzystanie czterech bloków cylindrów ze słabszej jednostki A.38. Całość miała ważyć 1500 kg i osiągać moc startową rzędu 2800 KM i moc maksymalną na wysokości 1500 - 4500 m wynoszącą 2400 KM. W kwietniu 1941 roku, dysponując w perspektywie nowym silnikiem, inżynier Celestino Rosatelli z Fiata rozpoczął prace projektowe nad nowym, całkowicie metalowym samolotem mającym być napędzanym jednostką A.44. Zaprojektowano duży samolot myśliwski w układzie wolnonośnego dolnopłata, napędzanego dwoma trójłopatowymi śmigłami przeciwbieżnymi o średnicy 3,85 m. Płatowiec miał krytą, kroplową kabinę, długą podkadłubową wannę mieszczącą chłodnice cieczy, chowane podwozie z kółkiem ogonowym oraz klasyczne usterzenie. Golenie podwozia głównego chowały się w kierunku do tyłu i skrywane były niecałkowicie w niewielkich gondolach. Maszyna miała posiadać również silne uzbrojenie strzeleckie. Przewidywano instalację czterech karabinów maszynowych Breda-SAFAT kalibru 12,7 mm, mieszczących się w skrzydle, pomiędzy kadłubem a gondolą podwozia (po dwa z każdej strony) oraz dwóch działek kalibru 20 mm, również umieszczonych w skrzydle, ale na zewnątrz od gondoli podwozia. Planowano również umieścić pod kadłubem zaczep dla pojedynczej bomby o masie do 500 kg. Z takim uzbrojeniem samolot mógł pełnić rolę maszyny myśliwskiej oraz szybkiego bombowca nurkującego. Przewidywana była również wersja dwumiejscowa, mogąca pełnić rolę samolotu rozpoznawczego lub bombowo-torpedowego. 8 września 1943 roku rząd Pietra Badoglia ogłosił zawieszenie broni z aliantami, tym samym dalsze prace zostały wstrzymane, a cały projekt pozostał jedynie na papierze.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leszek A. Wieliczko, Nieznane myśliwce Regia Aeronautica (1938-1943), „Lotnictwo”, nr 5 (2016), s. 86-98, ISSN 1732-5323.
.svg)
