Reggiane Re.2004
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor |
Roberto Longhi |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x silnik rzędowy w układzie X Isotta Fraschini Zeta RC.24/60 |
| Moc |
1250 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11 m |
| Długość |
8,35 m |
| Wysokość |
3,15 m |
| Powierzchnia nośna |
20,4 m² |
| Masa | |
| Startowa |
3228 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
620 km/h |
| Zasięg |
1000 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 x karabin maszynowy Breda-SAFAT kalibru 12,7 mm 2 x karabin maszynowy MG 151 kalibru 20 mm | |
| Użytkownicy | |
| Włochy | |
| Rzuty | |
| |
Reggiane Re.2004 – niezrealizowany projekt włoskiego samolotu myśliwskiego z początku lat 40. XX wieku wytwórni Reggiane.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1941 roku w wytwórni Officine Meccaniche Reggiane SpA (znanej w skróconej formie jako Reggiane), inżynierowie Roberto Longhi i Antonio Alessio rozpoczęli prace nad dwoma projektami samolotów myśliwskich, do napędu których planowano użyć silników rzędowych. Pierwszy z nich napędzany miał być niemieckim silnikiem Daimler-Benz DB 605A lub jego licencyjną wersją FIAT RA.1050 RC.58 Tifone. W ten sposób powstał Reggiane Re.2005. Druga z projektowanych maszyn miała być napędzana rodzimą konstrukcją: silnikiem rzędowym w układzie X Isotta Fraschini Zeta, będącym 24-cylindrową jednostką chłodzoną powietrzem, ważącą blisko 1000 kg, w której połączono ze sobą cztery bloki cylindrów pochodzących z silnika Isotta Fraschini Gamma RC.35. Samolot otrzymał oznaczenie Re.2004. Czynnikiem limitującym prace projektowe, a w dalszej przyszłości produkcję seryjną, było osiągnięcie dojrzałości konstrukcyjnej i odpowiedniej niezawodności silnika Zeta. Pierwsze próby na hamowni nowej jednostki w wersji RC.35 o mocy 1150 KM rozpoczęto 28 lutego 1941 roku. Niestety, nie przyniosły one zadowalających rezultatów. Głównym problemem było zapewnienie silnikowi odpowiedniego chłodzenia. Wydłużyło to na tyle prace, iż dopiero 8 maja 1943 roku rozpoczęto próby na hamowni docelowej wersji RC.25/60 (lub RC.24/60) o mocy maksymalnej wynoszącej 1250 KM i dwubiegową sprężarką. Wcześniej, w czerwcu 1942 roku włoskie Ministerstwo Lotnictwo zamówiło budowę dwóch prototypów Re.2004. Wobec braku docelowego silnika rozważano zamontowanie jednostki Reggiane Re.103 RC.40/50 o mocy 1500 - 1700 KM. Był to silnik w układzie M (odwróconego W) ale również i ten typ nie wyszedł poza fazę prób. Tym niemniej wytwórnia podjęła przygotowania do budowy zamówionych prototypów oraz pięciu egzemplarzy przedseryjnych. Nie jest jasne, który z istniejących płatowców zamierzano wykorzystać jako podstawę do budowy wersji Re.2004. Mógł to być zarówno Reggiane Re.2005, jak również Reggiane Re.2001. Przygotowania nie przyniosły żadnego rezultatu, 8 września 1943 roku rząd Pietra Badoglia ogłosił zawieszenie broni z aliantami, a wytwórnię przejęli Niemcy, którzy anulowali cały program budowy Re.2004.
Uzbrojenie[edytuj | edytuj kod]
Samolot miał posiadać silne uzbrojenie strzeleckie. W jego skład miały wchodzić dwa karabiny maszynowe Breda-SAFAT kalibru 12,7 mm umieszczone w kadłubie samolotu oraz dwa działka MG 151 kalibru 20 mm umieszczone w skrzydłach.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leszek A. Wieliczko, Nieznane myśliwce Regia Aeronautica (1938-1943) część II, „Lotnictwo”, nr 6 (2016), s. 86-98, ISSN 1732-5323.
.svg)
