Gołuchowice (powiat będziński)
50°26′29″N 19°16′12″E/50,441389 19,270000| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
387[2] |
| Strefa numeracyjna |
32 |
| Kod pocztowy |
42-470[3] |
| Tablice rejestracyjne |
SBE |
| SIMC |
0221497 |
Położenie na mapie gminy Siewierz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu będzińskiego  | |
| 50°26′29″N 19°16′12″E/50,441389 19,270000[1]
| |
Gołuchowice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie będzińskim, w gminie Siewierz.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XIV wieku. Wymieniona po raz pierwszy w 1372 w dokumencie zapisanym w języku łacińskim jako Goluchouicze, 1470–1480 Goluchowycze, 1529 Goluchowicze, Goloschowicze[4].
Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Goluchowycze wymienia w latach (1470–1480) Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[5].
Wieś była początkowo własnością książęcą, która odnotowana została w historycznych dokumentach własnościowych i podatkowych. W 1372 książę cieszyński Przemysław I Noszak sprzedał za 18 grzywien groszy praskich miejscowemu chłopu Wawrzyńcowi z Markowic sołectwo w Gołuchowicach. Nowy sołtys otrzymał we wsi szósty i siódmy wymierzony łan, karczmę, jatkę rzeźniczą, warsztat szewski, młyn ze stawem rybnym oraz dostawał co trzeci denar z zasądzonych pieniężnych kar sądowych. Mieszkańcom wsi na 12 lat przyznano wolniznę na zagospodarowanie. Czynsz roczny z całej wsi wynosił 1 wiardunek rocznie[4].
W 1443 Wacław I książę cieszyński sprzedał biskupowi krakowskiemu Zbigniewowi Oleśnickiemu księstwo siewierskie, w tym leżące w nim Gołuchowice. Od XV wieku miejscowość należała do biskupstwa krakowskiego i leżała w księstwie siewierskim w województwie krakowskim w Koronie Królestwa Polskiego, a od unii lubelskiej z 1569 w Rzeczypospolitej Obojga Narodów[6].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa katowickiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 34822
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 324 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Leszczyńska-Skrętowa 1986 ↓.
- ↑ Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, „Liber Beneficiorum”, Aleksander Przezdziecki, Tom II, Kraków 1864, s. 200.
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 100.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zofia Leszczyńska-Skrętowa: Słownik historyczno-geograficzny województwa krakowskiego w średniowieczu, Cz. I, zesz. 4, hasło: „Gołuchowice”. Wrocław: Ossolineum, 1986, s. 783–784.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Siedziba gminy: Siewierz
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Kolonie | |
| Części miasta | |
| Części wsi |
|
| Przysiółek wsi |
|
| Nieoficjalny przysiółek wsi |
