Goplana 3211
| |
| Typ |
lampowy, monofoniczny |
|---|---|
| Producent | |
| Państwo | |
| Lata produkcji |
1963–1966 |
| Dane techniczne | |
| Zakresy fal | |
| Fale długie |
150–280 kHz |
| Fale średnie |
530–1600 kHz |
| Fale krótkie |
I: 11,6–18,8 MHz |
| Inne | |
| Moc wzmacniacza |
1 W (5 Ω) przy h≤10% |
| Napięcie zasilania |
220 V |
| Pobór mocy (sieć) |
55 VA |
| Wymiary |
500 × 305 × 205 mm |
| Masa |
10 kg |
Goplana 3211 – polski monofoniczny radioodbiornik klasy popularnej, wytwarzany w Warszawie w Zakładach Radiowych im. Kasprzaka. Dostosowany do odbioru stacji na falach długich, średnich i krótkich.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Na stronie czołowej znajduje się nazwa urządzenia Goplana bez oznaczenia modelu, a nazwa pełna na tylnej, demontowalnej, ściance.
Układ odbiornika superheterodynowy, zawiera 4 lampy elektronowe[3] całoszklane, dziewięcionóżkowe typu nowal (w 1961 nazwano je miniaturowymi[4]) (ECH81 – lokalny oscylator w.cz. i mieszacz, EBF89 – wzmacniacz p.cz. i detektor AM, ECL82 – przedwzmacniacz i wzmacniacz mocy m.cz., EM80 – wskaźnik dostrojenia) i prostownik selenowy SPS6B[3]. Zastosowane elementy czynne opisane zostały na tylnej ścianie obudowy[3]. Połączenia wykonane są na płytce drukowanej ustawionej pionowo, z lampami znajdującymi w położeniu poziomym[3], co sprzyja odprowadzaniu ciepła ze szklanej bańki.
Odbiornik Goplana 3211 ma wewnętrzną antenę ferrytową. Odbierany zakres fal radiowych zmienia się przy pomocy przełącznika klawiszowego, umieszczonego z przodu obudowy na dole. Schemat elektryczny zbliżony do schematu radioodbiornika Światowid 3201, lecz bez zakresu fal UKF i z falami krótkimi rozdzielonymi na dwa podzakresy[5].
Zastosowano klawiszową, skokową regulację tonów niskich i wysokich przy pomocy dwóch klawiszy znajdujących się po skrajnych stronach przełącznika. Tor wzmacniający sygnał audio można użyć jako wzmacniacz dla gramofonu – zewnętrznego źródła sygnału. Gniazdo wejściowe adaptera (z tyłu skrzynki) w standardzie dwóch wtyków bananowych[3]. Na przedniej ściance zamontowano jeden głośnik magnetoelektryczny, szerokopasmowy, eliptyczny GDS 18x13/2[6].
Z tyłu odbiornika znajdują się[3]: gniazdo antenowe dla zewnętrznej anteny, gniazdo uziemienia, gniazdo DIN dla magnetofonu, a także gniazdo dla dodatkowego głośnika zewnętrznego 5 omów. Radioodbiornik pobiera z sieci moc 55 VA[2].
Goplany 3211 montowano w dwóch rodzajach obudów: zaokrąglonych i kanciastych[5]. Cena detaliczna na początku sprzedaży wynosiła 1600 zł[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Karta katalogowa nr 20. Stare Radio. Katalog starej radiotechniki. [dostęp 2022-08-29]. (pol.).
- ↑ a b Przegląd schematów Radioodbiornik „Goplana”, [w:] M.W., Radioamator i Krótkofalowiec Polski, „Radioamator i Krótkofalowiec Polski” (12), Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, grudzień 1964, s. 300 [dostęp 2023-03-14].
- ↑ a b c d e f g Karta katalogowa nr 20. Stare Radio. Katalog starej radiotechniki. [dostęp 2022-08-29]. (pol.).
- ↑ Przegląd schematów Radioodbiornik „Eroica”, [w:] Radioamator i Krótkofalowiec Polski, „Radioamator i Krótkofalowiec Polski” (6), Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, czerwiec 1961, s. 187 [dostęp 2023-03-14].
- ↑ a b Stare Radio | ZRK, Światowid 3201 [online], oldradio.pl [dostęp 2022-08-29].
- ↑ Włodzimierz Trusz, Goplana, [w:] Jadwiga Trusz (red.), Poznajemy odbiorniki radiowe II, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, listopad 1965, s. 145–150 (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- 5. Przegląd odbiorników radiowych (dane techniczne, opisy, schematy). W: Włodzimież Trusz: Poznaj odbiorniki radiowe. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1965, s. 145–150.
- 2.8. Domowe odbiorniki sieciowe produkcji ZRK. W: Jadwiga Trusz, Włodzimierz Trusz: Odbiorniki radiowe, telewizyjne i magnetofony. Cz. 1: Opisy i dane techniczne. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1974, s. 222–224.