Goplana LUX
| Typ |
lampowy, monofoniczny |
|---|---|
| Producent | |
| Państwo | |
| Lata produkcji |
1966[2] |
| Dane techniczne | |
| Zakresy fal | |
| Fale długie |
150–285 kHz |
| Fale średnie |
525–1605 kHz |
| Fale krótkie |
5,95–16 MHz |
| UKF |
64,5–73 MHz |
| Czułość użytkowa | |
| Fale długie |
150 μV |
| Fale średnie |
150 μV |
| Fale krótkie |
200 μV |
| UKF |
30 μV |
| Inne | |
| Moc wzmacniacza |
1,7 W przy h≤10% |
| Napięcie zasilania |
220 V |
| Pobór mocy (sieć) |
ok. 60 VA |
| Wymiary |
660 x 265 x 170 mm[2] |
Goplana LUX – polski monofoniczny, średniej klasy radioodbiornik, zaprezentowany na Międzynarodowych Targach Poznańskich w 1966 r. Wytwarzany w Zakładach Radiowych im. Kasprzaka. Dostosowany do odbioru stacji na falach długich, średnich, krótkich i UKF.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Układ odbiornika (superheterodynowy) o siedmiu obwodach strojonych, zawiera 5 lamp elektronowych (ECC85, ECH81, EBF89, ECL86 i EM84) i 2 diody germanowe (DOG-53).
Zakresy zmienia się przy pomocy przełącznika klawiszowego[3]. Zastosowano klawiszową, skokową, regulację tonów niskich i wysokich przy pomocy klawiszy znajdujących się po skrajnych stronach przełącznika. Odbiornik może być używany jako wzmacniacz z gramofonem jako zewnętrznym źródłem sygnału.
Posiada antenę ferrytową, dwa gniazda antenowe (dla zewnętrznej anteny dla zakresów DSK oraz dla anteny dipolowej na zakres UKF o impedancji 300 omów), gniazdo uziemienia, gniazdo DIN wspólne dla magnetofonu i gramofonu, a także gniazdo dla dodatkowego głośnika zewnętrznego[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Radio i telewizja, WNT, Warszawa 1971
- ↑ a b Karta katalogowa nr 357. Stare Radjo. Katalog starej radiotechniki. [dostęp 2022-08-28]. (pol.).
- ↑ a b Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 135, kol. lewa, seria: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 135, kol. lewa, seria: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich.