Henryk Marian Ostrowski

Henryk Marian Ostrowski
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1895 ; Ziembianka
Data i miejsce śmierci	7 września 1936 ; Sokola Góra pod Krzemieńcem
	Przebieg służby
Lata służby	do 1934
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	26 Pułk Piechoty; 79 Pułk Piechoty; 56 Pułk Piechoty; 5 Pułk Strzelców Podhalańskich
Stanowiska	dowódca batalionu; komendant placu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Henryk Marian Ostrowski^[1] (ur. 19 stycznia 1895 w Ziembiance, pow. opatowski, zm. 7 września 1936 w Sokolej Górze pod Krzemieńcem) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 stycznia 1895 w Ziembiance, pow. opatowski jako syn Adama^[2].

W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany w stopniu porucznika piechoty. W tym stopniu uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 26 pułku piechoty, a za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował służbę wojskową w 26 pułku piechoty w Gródku Jagiellońskim^[3]^[4]^[5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 534. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 165. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7]. 22 maja 1925 roku został przeniesiony do 79 pułku piechoty w Słonimiu na stanowisko dowódcy II batalionu^[8]. W 1928 roku był dowódcą II batalionu w 5 pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu^[9]. 23 października 1931 roku został przeniesiony z 56 pułku piechoty wielkopolskiej w Krotoszynie na stanowisko oficera placu Baranowicze^[10]. Od następnego roku komendant placu Baranowicze^[11]. 30 marca 1934 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX^[12]. Z dniem 31 lipca 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[13].

7 września 1936 poniósł śmierć na lotnisku „Sokola Góra” pod Krzemieńcem w wypadku podczas lotu treningowego szybowcem „Komar”, gdy po starcie maszyny nastąpiło przeciągnięcie, utrata szybkości i wpadnięcie w korkociąg^[14]^[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 521 (28 lutego 1921)^[16]
Krzyż Niepodległości (16 marca 1937)^[17]
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 25, sprostowano imiona z „Henryk Ostrowski” na „Henryk Marian Ostrowski”.
↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-11-29] .
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 98, 802, tu figuruje jako Henryk Włodzimierz Ostrowski ur. 17 stycznia 1895 roku.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 200, 409.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 186, 351.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 46.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 735.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 264, 275.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 105, 176.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 329.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27, 508.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 281.
↑ Katastrofa szybowcowa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 206 z 9 września 1936.
↑ Tragiczna śmierć w katastrofie szybowcowej. „Orędownik Ostrowski”, s. 3, Nr 73 z 11 września 1936.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921 roku, s. 478.
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33). Nie wskazano by było to nadanie pośmiertne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_2_z_26_stycznia_1934_roku,_s._25,_sprostowano_imiona_z_„Henryk_Ostrowski”_na_„Henryk_Marian_Ostrowski”-1] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 25, sprostowano imiona z „Henryk Ostrowski” na „Henryk Marian Ostrowski”.

[2] Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-11-29] .

[CITEREFSpis_oficerów192198,_802,_tu_figuruje_jako_Henryk_Włodzimierz_Ostrowski_ur._17_stycznia_1895_roku-3] Spis oficerów 1921 ↓, s. 98, 802, tu figuruje jako Henryk Włodzimierz Ostrowski ur. 17 stycznia 1895 roku.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923200,_409-4] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 200, 409.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924186,_351-5] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 186, 351.

[CITEREFLista_starszeństwa192246-6] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 46.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_131_z_17_grudnia_1924_roku,_s._735-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 735.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_55_z_22_maja_1925_roku,_s._264,_275-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 264, 275.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928105,_176-9] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 105, 176.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_7_z_23_października_1931_roku,_s._329-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 329.

[CITEREFRocznik_Oficerski193227,_508-11] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27, 508.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_10_z_30_marca_1934_roku,_s._133-12] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_22_grudnia_1934_roku,_s._281-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 281.

[14] Katastrofa szybowcowa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 206 z 9 września 1936.

[15] Tragiczna śmierć w katastrofie szybowcowej. „Orędownik Ostrowski”, s. 3, Nr 73 z 11 września 1936.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_19_marca_1921_roku,_s._478-16] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921 roku, s. 478.

[17] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33). Nie wskazano by było to nadanie pośmiertne.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]