IKCO Samand

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
IKCO Samand
Ilustracja
Samand LX
Inne nazwy

AzSamand Aziz (Azerbejdżan)
Khodro Samand Sarir (Chiny)
SenIran Samand (Senegal)
Siamco Sham (Syria)
Venirauto Centauro (Wenezuela)

Producent

Iran Khodro

Zaprezentowany

2000

Okres produkcji

od 2001

Miejsce produkcji

Teheran
Białoruś Obczak (Unison)
Azerbejdżan Szemacha (AzSamand)
Tai’an (Youngmen)
Wenezuela Maracay (Venirauto)
Syria Damaszek (Siamco)
Senegal Dakar (SenIran Auto)

Poprzednik

IKCO Paykan

Następca

IKCO Dena

Dane techniczne
Segment

C

Typy nadwozia

4-drzwiowy sedan

Silniki

R4 1.6 16V o mocy 110 KM
R4 1.8 8V o mocy 100 KM

Skrzynia biegów

5-biegowa manualna

Napęd

przedni

Długość

4410 mm

Szerokość

1720 mm

Wysokość

1460 mm

Rozstaw osi

2670 mm

Masa własna

1200 kg (1.6 16V)
1360 kg (1.8 8V)

Liczba miejsc

5

Dane dodatkowe
Pokrewne

Peugeot Pars
Peugeot ROA

Konkurencja

Peugeot 206 sedan
SAIPA Kia Rio

IKCO Samand – samochód produkowany w irańskim Teheranie przez firmę Iran Khodro (IKCO) z wykorzystaniem lokalnych dostawców części. W Iranie jego podstawowym konkurentem jest Renault Tondar 90 produkowany przez ten sam koncern. Jego poprzednikiem był produkowany w latach 1967–2005 model IKCO Paykan. W 2011 roku zaprezentowano następcę Samanda model IKCO Dena[1]. Ceny zaczynają się od 9000 USD.

Silniki i podzespoły[edytuj | edytuj kod]

Samand – tył pojazdu
Soren
Samand LX – deska rozdzielcza

Samand został skonstruowany na płycie podłogowej samochodu Peugeota 405. Do napędu auta przewidziano 8-zaworowy silnik benzynowy 1.8 o mocy 100 KM noszący oznaczenie XU7JP/L3. Jednostka ta spełnia normę czystości spalin Euro-2. Od 2008 roku w ofercie znajduje się również benzynowy silnik 1.6 16V o mocy 110 KM o oznaczeniu TU5JP/L4.

Odmiany[edytuj | edytuj kod]

W 2004 roku na salonie motoryzacyjnym w Teheranie kompania Iran Khodro przedstawiła przedłużoną o 30 cm odmianę Samanda o nazwie Sarir. Model ten w założeniu ma być pojazdem luksusowym i ma to podkreślać wyposażenie w skład, którego wchodzi skórzana tapicerka, oraz klimatyzacja. Do napędu Sarira zastosowano standardową jednostkę 1.8 8V o mocy 100 KM. Latem 2006 roku do oferty wprowadzony został Samand LX, który stanowi najbogatszą wersję wyposażeniową tego auta. Wersja ta wyposażona jest w poduszkę powietrzną dla kierowcy, ABS, klimatyzację, centralny zamek, komputer pokładowy, aluminiowe felgi oraz elektryczną regulację fotela kierowcy.
W 2007 roku zaprezentowano zmodernizowany stylistycznie model Soren, który od Samanda odróżnia się zmienioną przednią częścią nadwozia z nowym zderzakiem, osłoną wlotu powietrza, lampami oraz nieznacznie przestylizowaną tylną częścią, gdzie zastosowano nowy zderzak, klapę bagażnika oraz lampy. Wnętrze Sorena zostało bez zmian przejęte z modelu Samand. Kompletacja wyposażeniowa tego modelu odpowiada Samandowi LX.

Eksport i produkcja[edytuj | edytuj kod]

Samand eksportowany jest do takich krajów jak : Rosja, Bułgaria, Białoruś, Syria, Azerbejdżan, Wenezuela i Turcja. Iran Khodro planuje również wprowadzić w latach 2009-2015 swój model do takich krajów jak: Polska, Tadżykistan, Armenia, Gruzja, Afganistan, Pakistan, Senegal, Chiny, Egipt i Niemcy. Pojazd ten był (od 2006 roku) montowany na Białorusi przez Unison Minsk S.A. – mimo zamówień dla MSW, w ciągu 5 lat wyprodukowano ich zaledwie tysiąc sztuk i w lutym 2011 roku zaprzestano produkcji[2]. W Syrii samochód wytwarzany jest przez Samand Shaam, w Azerbejdżanie przez AzSamand Azis i Wenezueli przez Centauro S.A.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]