Jan Krzywicki

Jan Krzywicki
Pełne imię i nazwisko	Janusz Pokrzywicki
Data i miejsce urodzenia	16 maja 1914 ; Dominowo
Data śmierci	4 listopada 1991
	Ambasador PRL w Etiopii
Okres	od 1965; do 1969
Przynależność polityczna	PZPR
Poprzednik	Wiktor Górecki
Następca	Władysław Rólski
	Ambasador PRL w Gwinei
Okres	od 1977; do 1980
Przynależność polityczna	PZPR
Poprzednik	Tadeusz Kuźmiński
Następca	Zdzisław Francik
	Odznaczenia

Jan Krzywicki, także Janusz Pokrzywicki^[1] (ur. 16 maja 1914 w Dominowie^[2], zm. 4 listopada 1991^[3]) – polski żołnierz i dyplomata, ambasador w Etiopii (1965–1969) i Gwinei (1977–1980).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Stefanii^[1]. Pochodził z rodziny robotniczej^[2]. W 1929 ukończył szkołę powszechną. Następnie kształcił się w Korpusie Kadetów nr 3 w Rawiczu. W 1935 zdał maturę i rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Piechoty, którą ukończył w 1937. W stopniu podporucznika Wojska Polskiego został przydzielony do 76 Pułku Piechoty w Grodnie. W 1939 brał udział w kampanii wrześniowej, walcząc w okolicach Wizny. 28 września został internowany w Birsztanach, skąd uciekł. Próbował dostać się statkiem z Tallinna do Francji. Został na pokładzie zatrzymany przez Kriegsmarine jako polski obywatel i od maja 1940 osadzony w Warszawie na Pawiaku, skąd został zwolniony w tym samym miesiącu. Po wyjściu wstąpił w Warszawie do Związku Walki Zbrojnej. W lipcu 1940 został aresztowany i osadzony początkowo na zamku w Lublinie. W październiku 1940 przeniesiony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, a w marcu 1943 do KL Buchenwald. W obozach angażował się w konspirację wojskową; utrzymywał także kontakty z konspiracją komunistyczną. W trakcie ewakuacji obozu w kwietniu 1945 zbiegł z kolumny i ukrywał się do momentu wkroczenia amerykańskiej armii^[4].

W lipcu 1945 wrócił do Polski, w następnym miesiącu wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a w 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W sierpniu 1945 został skierowany do Wyższej Szkoły Oficerskiej w Rembertowie. Po jej ukończeniu w listopadzie 1945 w stopniu kapitana pracował w Naczelnym Dowództwie i Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. Był wówczas członkiem egzekutywy podstawowej organizacji partyjnej PPR i PZPR^[4].

W latach 1948–1950 pełnił funkcję attaché wojskowego, morskiego i lotniczego w Rzymie. Po powrocie z placówki został zwolniony z wojska jako przedwojenny oficer. W 1956 został przywrócony do służby i powrócił na poprzednie stanowisko. W latach 1957–1958 kształcił się w Akademii Sztabu Generalnego, którą ukończył w stopniu pułkownika dyplomowanego^[1]^[4].

Następnie do 1970 pozostawał w zawodowej służbie wojskowej pod przykryciem^[1]. Od 1959 do 1963 był naczelnym dyrektorem w Polskich Liniach Lotniczych LOT. W 1963 został wicedyrektorem IV Departamentu Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Od 1965 do września 1969 pełnił funkcję ambasadora w Etiopii. Następnie w Biurze Planowania Obronnego MSZ. Od lutego 1972 do marca 1973 (albo 1975) był Przedstawicielem PRL w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie^[a]. W latach 1976–1977 na stanowisku doradcy ministra w Departamencie II MSZ^[4]^[1]. W latach 1977–1980 był ambasadorem w Gwinei^[2]^[4].

W 1946 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwe wypełnianie obowiązków służbowych” został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[5].

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Wg notki na stronie IPN Krzywicki od 1973 do 1976 był ambasadorem w Wietnamie. Najpewniej jest to jednak błąd, zważywszy na sprzeczność z kilkoma innymi źródłami.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2023-06-03] [zarchiwizowane 2023-06-03] .
↑ ^a ^b ^c BorysB. Lewytzky BorysB., JuliuszJ. Stroynowski JuliuszJ., Who's who in the socialist countries: a biographical encyclopedia of 10.000 leading personalities in 16 communist countries, New York München: K.G. Saur Verlag Dokumentation Saur KG, 1978, s. 327, ISBN 978-0-89664-011-5 (ang.).
↑ ^a ^b Wyszukiwarka cmentarna [online], Warszawskie cmentarze [dostęp 2023-06-03] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2023-07-04] [zarchiwizowane 2023-06-03] .
↑ Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 13 września 1946 r. o odznaczeniach za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwe wypełnianie obowiązków służbowych (M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 230).

[5] Wg notki na stronie IPN Krzywicki od 1973 do 1976 był ambasadorem w Wietnamie. Najpewniej jest to jednak błąd, zważywszy na sprzeczność z kilkoma innymi źródłami.

[:1-1] Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2023-06-03] [zarchiwizowane 2023-06-03] .

[:4-2] BorysB. Lewytzky BorysB., JuliuszJ. Stroynowski JuliuszJ., Who's who in the socialist countries: a biographical encyclopedia of 10.000 leading personalities in 16 communist countries, New York München: K.G. Saur Verlag Dokumentation Saur KG, 1978, s. 327, ISBN 978-0-89664-011-5 (ang.).

[:0-3] Wyszukiwarka cmentarna [online], Warszawskie cmentarze [dostęp 2023-06-03] .

[:2-4] Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2023-07-04] [zarchiwizowane 2023-06-03] .

[6] Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 13 września 1946 r. o odznaczeniach za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwe wypełnianie obowiązków służbowych (M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 230).

[1]

[2]

[3]

[4]

[a]

[5]