Jerzy Kobylański
 major kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 kwietnia 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-ukraińska, |
| Odznaczenia | |
      
| |
Jerzy Karol Kobylański (ur. 6 kwietnia 1886[a] w Sołohubówce, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 6 kwietnia 1886 we wsi Sołohubówka, w ówczesnym powiecie lipowieckim guberni kijowskiej[1][2], w rodzinie Michała i Stanisławy z Morawskich[3]. Ukończył gimnazjum w Kijowie i Instytut Weterynaryjny w Dorpacie[4]. Podczas I wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej[4].
Czas pełnienia służby w Wojsku Polskim liczono mu od 1 listopada 1915[1]. Służył nieprzerwanie w 5 Pułku Ułanów Zasławskich, którego pokojowym garnizonem była Ostrołęka[5][6][7][8]. W jego szeregach walczył na wojnie z Ukraińcami i bolszewikami. 28 lutego 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[9], 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 355. lokatą w korpusie oficerów jazdy[10], a 27 stycznia 1930 mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 24. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11]. W marcu tego roku został wyznaczony w macierzystym pułku na stanowisko kwatermistrza[12]. Z dniem 30 kwietnia 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[13].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[15]
- Medal Niepodległości (16 marca 1937)[16]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[17][18]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[4]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[4]
- Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)[8]
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)[15]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- Zbrodnia katyńska
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wg kalendarza juliańskiego urodził się 24 marca 1886. Zobacz daty nowego i starego porządku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-02-01].
- ↑ Sołohubówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 59..
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 231, tu podano, że urodził się we wsi Sołohubówka, w powiecie kowelskim należącym do guberni wołyńskiej.
- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 231.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 248.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 609.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 551.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 294.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 12 marca 1921 roku, s. 385.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 165.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 25.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 101.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931 roku, s. 413.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ a b Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 18.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 412.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Kwatermistrzowie oddziałów kawalerii II Rzeczypospolitej
- Majorowie kawalerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Oficerowie 5 Pułku Ułanów Zasławskich
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Polacy odznaczeni Orderem Korony Rumunii
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1886
- Zmarli w 1940