Kajetan Potocki (kanonik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kajetan Potocki
Hrabia
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1751
Siemianówka

Data śmierci

24 kwietnia 1814

Wyznanie

rzymskokatolickie

Kościół

katolicki

Prezbiterat

1774

Kajetan Potocki (ur. 31 stycznia 1751 w Siemianówce - zm. 24 kwietnia 1814 w Buczaczu) – polski duchowny rzymskokatolicki, kanonik, właściciel dóbr ziemskich, z pochodzenia hrabia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Józefa Potockiego (zm. 1764), właściciela m.in. Siemianówki oraz pobliskich Monasterzysk, przyszłego kasztelana lwowskiego oraz jego drugiej żony Pelagii z Potockich (córka Jerzego Potockiego, starosty grabowieckiego i tłumackiego[1]).

Płyty nagrobne braci Potockich w kaplicy Potockich, 2015
Fasada kaplicy Potockich, 2015

Po śmierci ojca wraz z braćmi Pawłem (bliźniakiem) i Janem umieszczony został w kolegium lwowskim, gdzie guwernerował im Grzegorz Piramowicz, polski duchowny rzymskokatolicki, kaznodzieja oraz pedagog pochodzenia ormiańskiego. W 1767 wraz z braćmi wyjechał w podróż edukacyjną do Włoch (m.in. nauczał się na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim) i Francji pod opieką ks. Grzegorza Piramowicza. Od września 1770 przebywał wraz z bratem-bliźniakiem Pawłem w Pont-à-Mousson w Lotaryngii, gdzie kształcili się na księży (w tym przejeździe zwiedzali Marsylię)[2]. Święcenia kapłańskie wraz z bratem Pawłem (później został proboszczem Buczacza[3] doktorem obojga praw[4]) otrzymał w 1774 r.[5], potem został kanonikiem katedr gnieźnieńskiej i krakowskiej, proboszczem w Stanisławowie (podobno do 1810 r.).

Mikołaj Bazyli Potocki, starosta kaniowski, zapisał dobra Wielkie Oczy w województwie ruskim położone, dobra klucz «Rochmanowski» w województwie wołyńskim, klucz milanowski w województwie lubelskim synowcowi swemu ks. Kajetanowi Potockiemu, kanonikowi katedralnemu krakowskiemu[6]. Był właścicielem dóbr ziemskich miasta Buczacza, wsi Podzameczek z przyległościami Nagórzanka, Garwoniec, Korolówka[7], wsi Soroki[4].

14 kwietnia 1814 w Buczaczu sporządził swój testament[8]. Według epitafium, znajdującego się w kaplicy grobowej, zmarł 24 kwietnia 1814[9][10]. Pochowany został w grobowcu zbudowanej przez siebie kaplicy cmentarnej na cmentarzu miejskim na wzgorzu Fedor w Buczaczu, obok zmarłego w 1818 r. brata Pawła[11]. Szczątki braci-bliźniaków zostały sprofanowane po II wojnie światowej w okresie bolszewickim. Ich serca przechowywane są obecnie w kościele parafialnym w Buczaczu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Hanna Dymnicka-Wołoszyńska: Potocki Józef h. Pilawa (ok. 1695—1764). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXVIII/1. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1983, zeszyt 116, s. 73.
  2. ↑ Elżbieta Aleksandrowska: Piramowicz Grzegorz Wincenty (1735—1801). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXVI. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1981, s. 530.
  3. ↑ Leon Potocki, s. 37-38.
  4. ↑ a b Barącz, s. 77.
  5. ↑ Barącz, s. 76.
  6. ↑ Barącz, s. 68–69.
  7. ↑ Barącz, s. 80.
  8. ↑ Barącz, s. 85.
  9. ↑ Anna Sylwia Czyż, Bartłomiej Gutowski: Cmentarz miejski w Buczaczu. Seria C, zeszyt 3. Warszawa: drukarnia Franczak (Bydgoszcz), 2009, s. 42, 118 il. seria: Zabytki kultury polskiej poza granicami kraju. ISBN 978-83-60976-45-6.
  10. ↑ Według Teodor Żychlińskiego – 2 kwietnia 1793 w Krakowie.
  11. ↑ Barącz, s. 86.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kajetan_Potocki_(kanonik)&oldid=73555688”