Klaus Bachmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 11:55, 18 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Klaus Bachmann
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1963
Bruchsal

profesor nauk społecznych
Alma Mater

Uniwersytet Heidelberski, Uniwersytet Wiedeński, Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

2000
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

2004
Uniwersytet Wrocławski

Profesura

2013

profesor Uniwersytetu SWPS

Klaus Bachmann (ur. 12 grudnia 1963 w Bruchsal) – dziennikarz, publicysta, historyk, politolog, profesor nauk społecznych, autor wielu książek o tematyce europejskiej, polsko-niemieckiej i polsko-ukraińskiej.

Życiorys

Urodzony w 1963 w Bruchsal, niemieckim miasteczku niedaleko granicy francuskiej. Studiował historię, historię Europy wschodniej, nauki polityczne i języki słowiańskie (rosyjski, ukraiński i serbo-chorwacki) na uniwersytetach w Heidelbergu, Wiedniu i Krakowie. Działalność publiczną zaczynał podczas studiów jako radny miejski w Bruchsal.

W 1988 osiadł na stałe w Polsce i zaczął regularnie pisać do kilku znanych gazet w Austrii i w Niemczech (Die Presse, Der Falter, die Tageszeitung). Od 1989 był oficjalnie akredytowany jako korespondent zagraniczny w Polsce, od 1992 również w Kijowie, Mińsku i Wilnie. Od połowy lat 90. pracował też dla berlińskiego "Der Tagesspiegel", "Stuttgarter Zeitung" i "Hannoversche Allgemeine Zeitung" oraz dla kilku ogólnopolskich mediów (Rzeczpospolita, Polityka, Tygodnik Powszechny).

W 2000 obronił na Uniwersytecie Warszawskim pracę doktorską na temat konfliktu polsko-ukraińskiego w Galicji w latach 1907-1914 (Die Ruthenische Irredenta. Die ukrainische national Bewegung und die Aussenpolitik Der Donaumonarchie 1907-1914 pod kierunkiem Włodzimierza Borodzieja). Praca ukazała się drukiem w Austrii i w Niemczech.

W 2001 wyjechał do Brukseli, gdzie przez 3 lata był korespondentem niemieckich i austriackich gazet w krajach Beneluksu. W 2004 wrócił do Polski i habilitował się na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego pracą o Konwencie Europejskim i demokracji deliberatywnej. Został kierownikiem katedry politologii w Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy Brandta na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2006 został profesorem nadzwyczajnym w instytucie politologii SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego w Warszawie. Wykłada też w Instytucie Studiów Międzynarodowych na Uniwersytecie Wrocławskim. 12 listopada 2013 prezydent Bronisław Komorowski nadał mu tytuł naukowy profesora[1].

W latach 2000-2001 oraz od 2005 jest członkiem zarządu Fundacji Batorego.

Publikuje w Polityce, Gazecie Wyborczej i w niektórych niemieckich mediach. W 2004 visiting professor w Instytucie Historii Europy Wschodniej Uniwersytetu Wiedeńskiego (w zakresie najnowszej historii Polski) i w Instytucie Nauk Politycznych (IEP) na uniwersytecie w Bordeaux (2008). Pobyty naukowe na People's University of China (Renmin) w Bejing (2007) i w American Institute for Contemporary German Studies na uniwersytecie Johnsa Hopkinsa w Washingtonie (2007) i na wydziale prawa Uniwersytetu w Stellenbosch (RPA, 2009). Członek Central European International Studies Association (CEISA) i European Studies Association (EUSA), współpracownik Warszawskiego "Centrum Stosunków Międzynarodowych", prezes zarządu "Fundacji na rzecz Studiów Europejskich" (FEPS).

Mieszka we Wrocławiu.

Ostatnie publikacje

  • (razem z Thomas Sparrow-Botero i Peter Lambertz): When Justice Meets Politics. Independence and Autonomy of Ad Hoc International Criminal Tribunals. Peter Lang International: New York, Oxford, Frankfurt, Zürich 2013.
  • (razem z Katarzyną Decko i Agatą Rusek): Kiedy związane ręce zapewniają przewagę. Siła przetargowa Unii Europejskiej w negocjacjach międzynarodowych. Wyd. Scholar, Warszawa 2013.
  • Polska kaczka w europejskim stawie. Polskie szanse i wyzwania po przystąpieniu do UE, WAIP, Warszawa 2006.
  • Długi cień Trzeciej Rzeszy, Atut, Wrocław 2005.
  • Repression, Protest, Toleranz. Wertewandel und Vergangenheitsbewältigung in Polen nach 1956., Atut, Wrocław 2010.
  • " Vergeltung, Strafe, Amnestie. Eine vergleichende Studie zu Kollaboration und ihrer Aufarbeitung in Belgien, den Niederlanden und Polen. Peter Lang Int., Frankfurt, New York, Wien, Oxford 2011.
  • (razem z Aleksandrem Fatić'em): The UN International Criminal Tribunals. Transition without Justice? Routledge 2015.

Przypisy

  1. „Wyzwaniem przyspieszanie procesów innowacyjności”. prezydent.pl, 2013-11-22. [dostęp 2013-11-22].

Linki zewnętrzne