Klaus Bachmann
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia 1963 |
profesor nauk społecznych | |
Alma Mater |
Uniwersytet Heidelberski, Uniwersytet Wiedeński, Uniwersytet Jagielloński |
Doktorat |
2000 |
Habilitacja |
2004 |
Profesura |
2013 |
profesor Uniwersytetu SWPS |
Klaus Bachmann (ur. 12 grudnia 1963 w Bruchsal) – dziennikarz, publicysta, historyk, politolog, profesor nauk społecznych, autor wielu książek o tematyce europejskiej, polsko-niemieckiej i polsko-ukraińskiej.
Życiorys
Urodzony w 1963 w Bruchsal, niemieckim miasteczku niedaleko granicy francuskiej. Studiował historię, historię Europy wschodniej, nauki polityczne i języki słowiańskie (rosyjski, ukraiński i serbo-chorwacki) na uniwersytetach w Heidelbergu, Wiedniu i Krakowie. Działalność publiczną zaczynał podczas studiów jako radny miejski w Bruchsal.
W 1988 osiadł na stałe w Polsce i zaczął regularnie pisać do kilku znanych gazet w Austrii i w Niemczech (Die Presse, Der Falter, die Tageszeitung). Od 1989 był oficjalnie akredytowany jako korespondent zagraniczny w Polsce, od 1992 również w Kijowie, Mińsku i Wilnie. Od połowy lat 90. pracował też dla berlińskiego "Der Tagesspiegel", "Stuttgarter Zeitung" i "Hannoversche Allgemeine Zeitung" oraz dla kilku ogólnopolskich mediów (Rzeczpospolita, Polityka, Tygodnik Powszechny).
W 2000 obronił na Uniwersytecie Warszawskim pracę doktorską na temat konfliktu polsko-ukraińskiego w Galicji w latach 1907-1914 (Die Ruthenische Irredenta. Die ukrainische national Bewegung und die Aussenpolitik Der Donaumonarchie 1907-1914 pod kierunkiem Włodzimierza Borodzieja). Praca ukazała się drukiem w Austrii i w Niemczech.
W 2001 wyjechał do Brukseli, gdzie przez 3 lata był korespondentem niemieckich i austriackich gazet w krajach Beneluksu. W 2004 wrócił do Polski i habilitował się na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego pracą o Konwencie Europejskim i demokracji deliberatywnej. Został kierownikiem katedry politologii w Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy Brandta na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2006 został profesorem nadzwyczajnym w instytucie politologii SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego w Warszawie. Wykłada też w Instytucie Studiów Międzynarodowych na Uniwersytecie Wrocławskim. 12 listopada 2013 prezydent Bronisław Komorowski nadał mu tytuł naukowy profesora[1].
W latach 2000-2001 oraz od 2005 jest członkiem zarządu Fundacji Batorego.
Publikuje w Polityce, Gazecie Wyborczej i w niektórych niemieckich mediach. W 2004 visiting professor w Instytucie Historii Europy Wschodniej Uniwersytetu Wiedeńskiego (w zakresie najnowszej historii Polski) i w Instytucie Nauk Politycznych (IEP) na uniwersytecie w Bordeaux (2008). Pobyty naukowe na People's University of China (Renmin) w Bejing (2007) i w American Institute for Contemporary German Studies na uniwersytecie Johnsa Hopkinsa w Washingtonie (2007) i na wydziale prawa Uniwersytetu w Stellenbosch (RPA, 2009). Członek Central European International Studies Association (CEISA) i European Studies Association (EUSA), współpracownik Warszawskiego "Centrum Stosunków Międzynarodowych", prezes zarządu "Fundacji na rzecz Studiów Europejskich" (FEPS).
Mieszka we Wrocławiu.
Ostatnie publikacje
- (razem z Thomas Sparrow-Botero i Peter Lambertz): When Justice Meets Politics. Independence and Autonomy of Ad Hoc International Criminal Tribunals. Peter Lang International: New York, Oxford, Frankfurt, Zürich 2013.
- (razem z Katarzyną Decko i Agatą Rusek): Kiedy związane ręce zapewniają przewagę. Siła przetargowa Unii Europejskiej w negocjacjach międzynarodowych. Wyd. Scholar, Warszawa 2013.
- Polska kaczka w europejskim stawie. Polskie szanse i wyzwania po przystąpieniu do UE, WAIP, Warszawa 2006.
- Długi cień Trzeciej Rzeszy, Atut, Wrocław 2005.
- Repression, Protest, Toleranz. Wertewandel und Vergangenheitsbewältigung in Polen nach 1956., Atut, Wrocław 2010.
- " Vergeltung, Strafe, Amnestie. Eine vergleichende Studie zu Kollaboration und ihrer Aufarbeitung in Belgien, den Niederlanden und Polen. Peter Lang Int., Frankfurt, New York, Wien, Oxford 2011.
- (razem z Aleksandrem Fatić'em): The UN International Criminal Tribunals. Transition without Justice? Routledge 2015.
Przypisy
- ↑ „Wyzwaniem przyspieszanie procesów innowacyjności”. prezydent.pl, 2013-11-22. [dostęp 2013-11-22].
Linki zewnętrzne
- ISNI: 0000000081707796
- ORCID: 0000-0003-0946-8198
- VIAF: 61764658
- LCCN: n2001044146
- GND: 124484816
- BnF: 14430756k
- SUDOC: 113973810
- NKC: mub2012696953
- NTA: 238081818
- BIBSYS: 13003907
- CiNii: DA13909734
- PLWABN: 9810687856405606
- NUKAT: n97085508
- J9U: 987007594512905171
- LNB: 000221852
- NSK: 000616779
- LIH: LNB:BD2Z;=0L
- WorldCat: lccn-n2001044146