Leptacinus sulcifrons
| Leptacinus sulcifrons | |||
| (Stephens, 1833) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Leptacinus sulcifrons | ||
| Synonimy | |||
| |||
Leptacinus sulcifrons – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1833 roku przez Jamesa Francisa Stephensa pod nazwą Gyrohypnus sulcifrons. Jako lokalizację typową wskazano Suffolk, Devon, Londyn i Norfolk. Do rodzaju bruzdniczek (Leptacinus) przeniesiony został przez Stephensa w 1839 roku[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o wydłużonym, wąskim ciele długości od 4 do 4,5 mm. Głowa jest duża, o małych oczach, umieszczonych tuż przy ich krawędziach wewnętrznych, skierowanych ku środkowi czoła, ale go nieosiągających bruzdach czołowych zewnętrznych i smukłym z zaostrzonym szczytem ostatnim członie głaszczków szczękowych, umieszczona na cienkiej szyi. Przedplecze jest ciemnobrunatne do czarnego, co najmniej w przedniej połowie pozbawione mikrorzeźby, zaopatrzone w grzbietowe szeregi liczące od 10 do 12 punktów każdy. Pokrywy są czerwonawe do ciemnobrunatnych, dłuższe od przedplecza. W genitaliach samca długość podstawy edeagusa jest co najmniej czterokrotnie większa od długości paramer[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten zasiedla wilgotne stanowiska na łąkach, polach i w ogrodach oraz pobrzeża wód. Bytuje wśród gnijących szczątkami roślinnymi, w odchodach, pod napływkami oraz w pryzmach kompostowych[2][3].
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Słowenii, Chorwacji, Grecji i europejskiej części Rosji[4], na wschód po Ural[3]. W Azji notowany jest z Kazachstanu, Uzbekistanu, Afganistanu i Mongolii[1]. W Afryce podawany jest z Wysp Kanaryjskich[4], Maroka i Sudanu[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Insecta: Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 3). Staphylininae: Staphylinini (Quediina, Staphylinina, Tanygnathinina, Xanthopygina), Xantholinini. Staphylinidae incertae sedis. Fossils, Protactinae†. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 3021–3840, 2001.
- ↑ a b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 d Kusakowate - Staphylinidae: Wydłużaki - Xantholininae. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1976.
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (7), 1980.
- ↑ a b Leptacinus sulcifrons (Stephens, 1833). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-04-04].