Lucjan Dytrych

Lucjan Dytrych
Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1903 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	29 stycznia 1989 ; Warszawa
Zawód	aktor, reżyser
Lata aktywności	1923–1983
	Zespół artystyczny
	Teatr Polski w Poznaniu; Teatr Wojska Polskiego w Łodzi; Teatry Dramatyczne we Wrocławiu; Teatr Ateneum w Warszawie; Teatr Dramatyczny w Warszawie; Teatr Ludowy w Warszawie
	Odznaczenia
	;

Lucjan Dytrych (ur. 5 stycznia 1903 w Warszawie, zm. 29 stycznia 1989 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1923 roku ukończył Kursy Wokalno-Dramatyczne Heleny Józefy Hryniewieckiej w Warszawie. Przed II wojną światową występował na scenach teatrów Sosnowca (Teatr Polski, 1923–1924), Katowic (Teatr Polski, 1924–1925), Warszawy (Teatr im. Aleksandra Fredry, 1926–1927), Grudziądza (Teatr Miejski, 1926–1927), Wilna (Teatr Komedii Muzycznej „Lutnia”, 1928–1930), Torunia (Teatr Miejski, 1930–1931), Bydgoszczy (Teatr Miejski, 1931–1938), Łodzi (Teatr Miejski, 1932–1933) oraz Poznania (Teatr Polski, 1938–1939).
Po zakończeniu wojny powrócił do gry aktorskiej w zespole Teatru Polskiego w Poznaniu (1945–1948). Następnie występował na scenach: Teatru Wojska Polskiego w Łodzi (1948–1949), Teatrów Dramatycznych we Wrocławiu (1949–1951), Teatru Ateneum w Warszawie (1951–1956), Teatru Dramatycznego w Warszawie (1956–1959) oraz Teatru Ludowego w Warszawie (1959–1973). Grał również w spektaklach Teatru Telewizji oraz słuchowiskach Teatru Polskiego Radia. Ponadto pełnił funkcję przewodniczącego Kapituły Członków Zasłużonych Związek Artystów Scen Polskich. W 1951 roku na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu otrzymał wyróżnienie za rolę majstra Zieji w sztuce Tysiąc walecznych Jana Rojewskiego.
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 166-5-6)^[1].

Dom na pustkowiu (1949) – mężczyzna podwożący Klonowicza
Miasto nieujarzmione (1950) – obergruppenfuhrer Fischer
Przygoda na Mariensztacie (1953) – przedstawiciel stołecznej Rady Narodowej
Bolesław Śmiały (1971) – członek poselstwa Rusinów
Hubal (1973) – Marian, członek oddziału „Hubala”
Śmierć prezydenta (1977) – Ignacy Daszyński
Kochaj albo rzuć (1977) – vice-president firmy asekuracyjnej przemawiający na uroczystości otwarcia Domu Kultury Polskiej
...Gdziekolwiek jesteś panie prezydencie... (1978)
Ojciec królowej (1979) – podskarbi koronny
Dom (1980, odc. 7) – mężczyzna na przysiędze Leszka
Constans (1980) – ksiądz
Dom świętego Kazimierza (1983) – mieszkaniec zakładu

↑ Cmentarz Stare Powązki: DYTRYCH, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02] .
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.