Maciej Mróz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 21:26, 21 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Maciej Benedykt Mróz (ur. 1960 r.) – polski historyk i politolog, specjalizujący się w dyplomacji watykańskiej, historii Kościoła w Polsce, historii Polski XIX-XX w., historii powszechna XIX-XX w., problematyce narodowościowo-wyznaniowej; nauczyciel akademicki związany z uczelniami we Wrocławiu, Częstochowie i Polkowicach.

Życiorys

Urodził się w 1960 roku. Absolwent VII LO we Wrocławiu. Odbył studia historyczne na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, które ukończył w 1984 roku magisterium po obronie z wyróżnieniem pracy magisterskiej pt. Sejm walny warszawski 1690 roku (napisanej pod kierunkiem prof. Krystyna Matwijowskiego). Została ona opublikowana w formie syntetycznego szkicu w "Acta Universitatis Wratislaviensis".

Pracę zawodową rozpoczął bezpośrednio po ukończeniu studiów w Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, gdzie był asystentem, a następnie adiunktem w Katedrze Filozofii i Komunikacji Społecznej na Wydziale Nauk Ekonomicznych. W międzyczasie pisał pracę doktorską[1]. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskał z wyróżnieniem w 1986 roku na podstawie pracy pt. Stanowisko Kościoła rzymskokatolickiego wobec mniejszości słowiańskich w Polsce w latach 1918-1925, której promotorem był prof. Wojciech Wrzesiński[2]. W latach 2003–2004 był zatrudniony na stanowisku adiunkta w Akademii Polonijnej w Częstochowie oraz pełnił obowiązki zastępcy dyrektora Polonijnej Szkoły Dyplomacji, a także koordynatora programu edukacyjnego Komisji Europejskiej Jean Monnet Project. Jednocześnie w latach 2001–2006 był wykładowcą w Podyplomowym Studium Historii na Uniwersytecie Wrocławskim[1].

W 2004 otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii o specjalności historia Polski i powszechna XX w., na podstawie rozprawy nt. W kręgu dyplomacji watykańskiej. Rosja, Polska, Ukraina w kręgu dyplomacji watykańskiej w latach 1917-1926[3]. Od 2005 roku pracuje na stanowisku adiunkta z habilitacją (od 2008 roku profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Badań nad Europą Wschodnią, a do czerwca 2007 roku w Zakładzie Polityki Zagranicznej RP Instytutu Studiów Międzynarodowych UWr[1]. Poza tym wykłada w Dolnośląskiej Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Techniki w Polkowicach. W 2010 prezydent RP Bronisław Komorowski nadał mu tytuł naukowy nauk humanistycznych[4].

Na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 2007–2008 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Studiów Międzynarodowych do spraw dydaktycznych, a od czerwca 2008 roku jest kierownikiem Zakładu Polityki Zagranicznej RP. Był jednym z inicjatorów utworzenia w 2007 roku w Instytucie Studiów Międzynarodowych studiów magisterskich dla obcokrajowców, przewodniczącym zespołu opracowującego regulamin Instytutu oraz w latach 2006–2010 przewodniczącym komisji rekrutacyjnych na studia licencjackie stacjonarne i uzupełniające magisterskie na kierunku stosunki międzynarodowe[1].

Dorobek naukowy

Zainteresowania naukowe prof. Macieja Mroza koncentrują się wokół zagadnień związanych z dyplomacją watykańską XX i XXI wieku i polską polityką zagraniczną, ze szczególnym uwzględnieniem obszaru postradzieckiego. Zajmuje się on także tematyką z pogranicza historii Kościołów i dziejów polityczno-społecznych oraz problematyką narodowościowo-wyznaniową w Europie Środkowowschodniej[5].

W latach 1989–1990 był stypendystą w Centro Incontri e Studi Europei w Watykanie, a w 2007 i 2010 roku w Uniwersytecie Pedagogicznym w Wilnie, w 2010 roku w Pontificia Universita Gregoriana w Rzymie. Współpracuje z wieloma ośrodkami naukowymi we Włoszech, Rosji, na Ukrainie, Litwie i Białorusi[1].

Jest autorem trzech prac pod redakcją oraz kilkudziesięciu artykułów i recenzji naukowych wydanych w Polsce i za granicą. Napisał 5 monografii (w tym jedną przetłumaczoną na język rosyjski)[1]: 1. Katolicyzm na pograniczu. Kościół katolicki wobec kwestii ukraińskiej i białoruskiej w Polsce w latach 1918-1925, Toruń 2003. 2. W kręgu dyplomacji watykańskiej. Rosja, Polska, Ukraina w dyplomacji watykańskiej w latach 1917-1926, Toruń 2004. 3. Z dziejów rosyjskiego katolicyzmu. Kościół greckokatolicki w Rosji w latach 1907-2007, Toruń 2008. 4. Wspólnoty chrześcijańskie w państwach byłego ZSRR – perspektywa dwudziestolecia, red. M. Mróz i T. Dębowski, Wrocław 2006. 5. W poszukiwaniu tożsamości. Państwo – Społeczeństwo - Religia we współczesnej Europie, red. M. Mróz i T. Dębowski, Toruń 2009. 6. Каталіцызм на паграніччу. Адносіны каталіцкай царквы да ўкраінскага і беларускага пытання ў Польшчы ў 1918 – 1925 гадах. Пераклад з польскай мовы Яна Зеліньскага; навук. рэд. Г. Сагановіч, Мінск: Медысонт 2009. 7. Historia. Polityka. Dyplomacja. Studia z nauk społecznych i humanistycznych. Księga pamiątkowa dedykowana profesorowi Marianowi S. Wolańskiemu w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, red. M. Mróz i E. Stadtmuller, Toruń 2010. 8. Watykańska polityka wschodnia wczoraj i dziś. Stolica Apostolska i dyplomacja watykańska wobec komunizmu i transformacji ustrojowej w Europie Środkowej i Wschodniej w latach 1958-2010, Toruń 2011.

Przypisy

  1. a b c d e f Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 17, Nr 2 (175), luty 2011, s. 12.
  2. Informacje dotyczące doktoratu w bazie "Ludzie Nauki" [on-line] [dostęp: 2.06.2012]
  3. Informacja dotycząca habilitacji w bazie "Ludzie Nauki" [on-line] [dostęp: 1.06.2012]
  4. Informacje dotyczące profesora w bazie "Ludzie Nauki" [on-line] [dostęp: 2.06.2012]
  5. Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 17, Nr 2 (175), luty 2011, s. 11.

Bibliografia

  • {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB).
  • Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 17, Nr 2 (175), luty 2011, s. 11-12.