Marcin Andziak

Marcin Andziak
	podkomisarz
Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1897 ; Radom, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Katyń, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1940
Formacja	Wojsko Polskie; Wojskowa Straż Kolejowa; Policja Państwowa
Jednostki	5 Pułk Piechoty Legionów; 28 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Marcin Andziak (ur. 11 listopada 1897 w Radomiu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, podkomisarz Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Kazimierza i Marii z Szymczaków. W 1918 służył w Dowództwie Głównym Wojskowej Straży Kolejowej oraz w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. W 1920 walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej w szeregach 5 pułku piechoty Legionów. Później zajmował się ochroną wschodnich granic II Rzeczypospolitej. Posiadał przydział w rezerwie do 28 pułku piechoty. W latach 20. i 30. XX wieku pełnił służbę w Okręgu II Policji Państwowej w Łodzi. Ukończył szkolenie w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu. Na podporucznika został awansowany ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas w grupie oficerów wojska „pełniących służbę w Policji Państwowej w stopniach oficerów PP”^[2].

Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim^[1].

Marcin Andziak był żonaty z Bronisławą z domu Simon, z którą miał trzy córki: Krystynę, Blandynę i Bronisławę^[1].

4 października 2007 roku Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Władysław Stasiak mianował go pośmiertnie na stopień komisarza Policji Państwowej^[3].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika^[4]. Oba awanse zostały ogłoszone 10 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kampanii Wrześniowej - pośmiertnie 1 stycznia 1986
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Tarczyński i in. 2000 ↓, s. 263.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 51, 898.
↑ Decyzja Nr 89 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 października 2007 roku nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MSWiA.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
MarekM. Tarczyński MarekM. i inni, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000, ISBN 83-905590-7-2 [dostęp 2016-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-01] .

[CITEREFTarczyńskiKińskiMalanowskaOlech2000263-1] Tarczyński i in. 2000 ↓, s. 263.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw193451,_898-2] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 51, 898.

[3] Decyzja Nr 89 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 października 2007 roku nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MSWiA.

[4] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[1]

[2]

[3]

[4]