Mora atlantycka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Mora moro)
Mora atlantycka
Mora moro[1]
Risso, 1810
Ilustracja
Mora atlantycka wg rysunku T. Aylinga
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

kostnoszkieletowe

Gromada

promieniopłetwe

Podgromada

doskonałokostne

Nadrząd

pseudokolcopłetwe

Rząd

dorszokształtne

Rodzina

morowate

Rodzaj

mora

Gatunek

mora atlantycka

Synonimy
  • Asellus canariensis (Valenciennes, 1838)
  • Gadus moro (Risso, 1810)
  • Mora dannevigi (Whitley, 1948)
  • Mora mediterranea (Risso, 1827)
  • Mora mora (Risso, 1810)
  • Mora pacifica (Waite, 1914)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Mora atlantycka, mora[3] (Mora moro) – gatunek morskiej ryby dorszokształtnej z rodziny morowatych (Moridae)[3].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Mora występuje w wodach wschodniego Atlantyku, od Islandii i Wysp Owczych, przez Irlandię i Wielką Brytanię, Francję, Hiszpanię i Portugalię, do północno-zachodniej Afryki, włączając w to wody przybrzeżne Azorów i Madery. Zamieszkuje także znaczny obszar Morza Śródziemnego – m.in. Morza Balearskie, Kreteńskie, Jońskie, Liguryjskie i Zatokę Lwią. Obecna w wodach otaczających południową Afrykę od Namibii, przez Południową Afrykę, do Madagaskaru. Na Oceanie Spokojnym występuje wokół południowej i wschodniej Australii, do Nowej Zelandii, oraz na niewielkim obszarze od archipelagu Juan Fernández do wybrzeży Chile na wysokości Valparaíso[2].

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Jest to ryba głębokowodna[3], bytująca na głębokości od 50 do 2500 m[2] (wg innych źródeł 450–2500[4], 300–1500 m[3]). Odnotowywana głównie w górnych częściach stoków kontynentalnych. Podczas badań nad różnorodnością gatunkową i liczebnością ryb we wschodnim Atlantyku w połowie lat 90. XX wieku w okolicach Wysp Kanaryjskich najwięcej mor złowiono na głębokości 900–1100 m. W Morzu Śródziemnych nie jest uważana za gatunek rzadki, ale też nie należy do szczególnie rozpowszechnionych[2].

Odżywia się mniejszymi rybami, skorupiakami, mięczakami i innymi bezkręgowcami. Tarło przypada na wczesną jesień[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Dorosłe osobniki osiągają długość maksymalną 80 cm[2] (100 cm[3]), średnia długość wynosi około 45 cm[4] (40–60 cm[3]). Mora ma około 51 kręgów. Płetwy brzuszne są cienkie i wydłużone. Ma dwie płetwy grzbietowe z odpowiednio 7–8 i 42–44 promieniami miękkimi, dwie płetwy odbytowe (lub jedną głęboko wciętą w połowie[4]) z odpowiednio 15–18 i 15–20 promieniami miękkimi. Między pierwszą a drugą płetwą odbytową są charakterystyczne trzy kolce[3]. Oczy ma stosunkowo duże. Jest koloru szarego[4].

Znaczenie gospodarcze[edytuj | edytuj kod]

Nie ma znaczenia gospodarczego. Łowiona jest rzadko, nie stanowi bowiem celu morskiego rybołówstwa komercyjnego[3][2]. Mięso jadalne[3].

Status[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje ją za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) od 2013. Trend populacji nieznany[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mora moro, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f g h Mora moro, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b c d e f g h i Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Morskie, 1982, s. 278.
  4. a b c d Mora moro (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp: 2018-03-19]