NSU Ro 80

NSU Ro 80
Producent	NSU Motorenwerke ; Auto Union
Projektant	Claus Luthe
Zaprezentowany	Frankfurt Motor Show 1967
Okres produkcji	1967 - 1977
Miejsce produkcji	Heilbronn ; Neckarsulm
Poprzednik	NSU Spider
	Dane techniczne
Segment	E
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan
Silniki	Silnik Wankla: ; 995 cm3 115 KM
Skrzynia biegów	3-biegowa półautomatyczna
Napęd	przedni
Długość	4780 mm
Szerokość	1760 mm
Wysokość	1410 mm
Rozstaw osi	2860 mm
Masa własna	1251 - 1292 kg
Zbiornik paliwa	82 l
Liczba miejsc	5
Bagażnik	580 - 675 l
	Dane dodatkowe
Konkurencja	Audi 100 ; BMW E12 ; Citroën DS ; Fiat 130 ; Ford Granada ; Mercedes-Benz W114
	Multimedia w Wikimedia Commons

NSU Ro 80 – samochód osobowy klasy średniej-wyższej produkowany przez niemieckie przedsiębiorstwo motoryzacyjne NSU Motorenwerke w latach 1967 - 1977.

Historia i opis modelu[edytuj | edytuj kod]

Historia powstania pojazdu sięga początku lat 60., kiedy to zarząd NSU postawił konstruktorom zadanie opracowania nowego pojazdu klasy średniej przy zastosowaniu opracowanego przez Felixa Wankla niewielkich rozmiarów, wyjątkowo cichy, wysokoobrotowy silnik z wirującym tłokiem^[2]. Początkowymi założeniami konstrukcyjnymi projektu było stworzenie limuzyny o ciężarze własnym 800 kg, mocy 80 KM oraz spalaniu 8 l/100 km^[3], która cechować się będzie ponadprzeciętnym współczynnikiem oporu dynamicznego. Cena pojazdu wynosić miała nie więcej niż 8 tysięcy marek^[4].

Opracowanie karoserii pojazdu powierzono zespołowi prowadzonemu przez Claus'a Luthe, a jedynym warunkiem firmy NSU było, aby model był większy od Forda 12M^[2]. Prace postępowały bardzo szybko, dzięki czemu we wrześniu 1963 roku gotowy był drewniany model pojazdu w skali 1:1^[4]. Pierwotny projekt wnętrza pojazdu, kierownictwo NSU potraktowało za zbyt nowoczesny dlatego zmieniono je w taki sposób, aby odpowiadało klientom o konserwatywnym guście. Charakterystycznym elementem prototypu była umieszczona za szkłem przednia tablica rejestracyjna, która ostatecznie nie trafiła do produkcji seryjnej^[2].

Oficjalny projekt pojazdu został zatwierdzony w maju 1964 roku, a rozpoczęcie produkcji zaplanowano na rok 1966^[4]. Testowanie prototypów rozpoczęto w 1966 roku, a zaprojektowane nadwozie poddane zostało testom aerodynamicznym, dzięki którym po drobnych korektach osiągnęło niski współczynnik oporu aerodynamicznego wynoszący 0,355^[4]. Produkcję pojazdu rozpoczęto latem 1967 roku, a we wrześniu 1967 roku podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie odbyła się oficjalna prezentacja pojazdu^[4]^[3].

Podczas prac konstrukcyjnych, okazało się, że model będzie cięższy niż zakładano dlatego podjęta została decyzja o zwiększeniu mocy napędu pojazdu. Ostatecznie wybrana została wersja opracowanego dwutłokowego silnika Wankla o pojemności 2x497 cm³, który osiągał moc 115 KM i przenosił moc na przednią oś pojazdu za pomocą 3-biegowej półautomatycznej skrzyni biegów^[4]. Wszystkie koła pojazdu otrzymały hamulce tarczowe, niezależne zawieszenie przednie i tylne oraz kolumny MacPhersona z przodu^[3]. Za bezpieczeństwo pojazdu odpowiadały specjalnie zaprojektowane kontrolowane strefy zgniotu^[3].

Zaprojektowane w latach 60. auto wyróżniało się ponadczasową stylistyką nazwaną „Keilform” (forma klina), która została zaczerpnięta przez innych producentów samochodów^[4].

Wraz ze stopniowym wzrostem zadłużenia NSU Motorenwerke rosła wysoka zawodność silnika występująca we wczesnych wersjach pojazdu. Wysokie nakłady finansowe jakie NSU poniosło na badania nad silnikiem Wankla oraz wprowadzeniem do produkcji pojazdu spowodowały, że 21 sierpnia 1969 roku marka połączyła się z Audi tworząc spółkę Audi NSU Auto Union AG z siedzibą w Neckarsulm w której niecałe 60% akcji posiadał koncern Volkswagen AG^[4]. W 1977 roku produkcję pojazdu zakończono po wyprodukowaniu 37 398 egzemplarzy.

W 1968 roku pojazd otrzymał tytuł Europejskiego Samochodu Roku^[5].

Silnik[edytuj | edytuj kod]

Silnik	Pojemność skokowa [cm³]	Typ silnika	Układ zasilania	Stopień sprężania	Moc maksymalna [KM] przy obr./min	Maks. moment obrotowy [Nm] przy obr./min	Przyspieszenie 0-100 km/h [s]	Prędkość maks. [km/h]
1.0^[6]	995	Silnik z tłokiem obrotowym (Silnik Wankla)	dwa gaźniki Solex	9,0:1	116 (85)/5500	165/4500	14,2	188

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Standardowe wyposażenie pojazdu obejmowało m.in. wspomaganie kierownicy oraz 14-calowe ogumienie radialne. Auto wyposażone mogło być także m.in. w radio, skórzaną tapicerkę oraz światła przeciwmgłowe.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ NSU Ro 80 (1967)
↑ ^a ^b ^c Piotr Burchard: NSU Ro 80 - odważny Niemiec. auto-swiat.pl, 2014-10-26. [dostęp 2016-09-29].
↑ ^a ^b ^c ^d Tomaszysko: NSU Ro 80 - awangarda po niemiecku. pojechalem.pl, 2016-01-27. [dostęp 2016-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-03)].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Wyprzedzić epokę - NSU Ro 80. moto.wp.pl, 2008-07-14. [dostęp 2016-09-29].
↑ (ang.)https://web.archive.org/web/20130627015805/http://www.caroftheyear.org/previous-winners/1968_1/coty [dostęp: 2009.01.18]
↑ 1969 NSU Ro80 technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2010-09-03]. (ang.).

[moto-1] NSU Ro 80 (1967)

[AŚ-2] Piotr Burchard: NSU Ro 80 - odważny Niemiec. auto-swiat.pl, 2014-10-26. [dostęp 2016-09-29].

[pojechalem-3] Tomaszysko: NSU Ro 80 - awangarda po niemiecku. pojechalem.pl, 2016-01-27. [dostęp 2016-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-03)].

[WP-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Wyprzedzić epokę - NSU Ro 80. moto.wp.pl, 2008-07-14. [dostęp 2016-09-29].

[5] (ang.)https://web.archive.org/web/20130627015805/http://www.caroftheyear.org/previous-winners/1968_1/coty [dostęp: 2009.01.18]

[6] 1969 NSU Ro80 technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2010-09-03]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]