Nagórzany (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nagórzany
gmina wiejska
1919–1954[1]
Państwo

 Polska

Województwo

1919–39: kieleckie (II RP)
1945–54: kieleckie (PRL)

Powiat

pińczowski

Siedziba

Nagórzany
Wielgus

Populacja (1921)
• liczba ludności


3639[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad

11

brak współrzędnych

Nagórzany (pocz. Nagorzany[3]; od 1973 Wielgus) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1954 roku w woj. kieleckim. Nazwa gminy pochodzi od wsi Nagórzany, lecz siedzibą władz gminy był Wielgus[4].

W okresie międzywojennym gmina Nagórzany należała do powiatu pińczowskiego w woj. kieleckim. 1 października 1927 do gminy Nagórzany włączono wieś Chrusty Gorzkowskie z gminy Dobiesławice[5].

Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 11 gromad: Chruszczyna Wielka, Czajęczyce, Dalechowice, Koczanów, Krzyszkowice, Łękawa, Marcinkowice, Nagorzanki, Paśmiechy, Wielgus i Wojsławice[6].

Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[7]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Nagórzany nie przywrócono[8], utworzono natomiast jej terytorialny odpowiednik, gminę Wielgus w powiecie kazimierskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. kieleckiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom III - Województwo Kieleckie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1925
  3. Kielecki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 27, poz. 182
  4. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  5. Dz.U. z 1927 r. nr 82, poz. 724
  6. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  7. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  8. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312