Niebo (katolicyzm)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Niebo – wedle nauki Kościoła katolickiego doskonałe życie z Trójcą Świętą, komunia życia i miłości z nią, z Dziewicą Maryją, aniołami i wszystkimi świętymi[1].

Do nieba (raju) trafiają ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem oraz są doskonale oczyszczeni. W niebie żyje się „w Chrystusie”, ale zachowuje się i odnajduje tam swoją prawdziwą tożsamość.

Tajemnica nieba przekracza ludzkie możliwości zrozumienia i wyobrażenia. Szczęście w niebie, obrazowo przedstawianym jako dom Ojca czy też uczta niebieska, polega na „byciu dopuszczonym do widzenia Boga”[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. KKK, 1024.
  2. KKK, 1028.