Okrągła (województwo świętokrzyskie)
50°27′53″N 21°18′51″E/50,464722 21,314167| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
184,8 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2021) |
141[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
28-230[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSZ |
| SIMC |
0803727[4] |
Położenie na mapie gminy Połaniec  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu staszowskiego  | |
| 50°27′53″N 21°18′51″E/50,464722 21,314167[1]
| |
Okrągła – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Połaniec[4][5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
W latach 1867–1954 w granicach administracyjnych gminy Tursko (natenczas dzieliła się na: wieś, osadę i leśniczówkę); a w granicach obecnej gminy Połaniec dopiero od 1 stycznia 1973 roku po reaktywacji gmin w miejsce gromad.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś wymieniana w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich pod koniec XIX wieku.
OKRĄGŁA, wieś i osada, powiat sandomierski, gmina Tursko, parafia Połaniec, odległość od Sandomierza 37 wiorst. Wieś ma 21 domów, 121 mieszkańców, ziemi 329 mórg (ogółem); osada 1 dom, 3 morgi.
Bronisław Chlebowski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego...], t. VII[6].
Okrągła w 1867 roku wchodził w skład gminy Tursko, z urzędem gminy w Strużkach. Sądem okręgowym dla gminy był IV Sąd Okręgowy w Staszowie (tam też była stacya pocztowa). Gmina miała 8 781 mórg rozległości ogółem (w tym 5 083 mórg włościańskich) i 4 613 mieszkańców (w tym 1,4 proc. pochodzenia żydowskiego, tj. 63 żydów)[7].
W 1895 roku ówczesna parafia Połaniec należała do ówczesnego dekanatu sandomierskiego i liczyła wówczas 5 514 dusz[8].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Współczesna struktura demograficzna wioski Okrągła na podstawie danych z lat 1995-2009 według roczników GUS, z prezentacją danych z 2002 roku[9]:
Tabela 1.1 Poziom populacji wioski w przedziałach wiekowych WYSZCZEGÓLNIENIE J.
m.POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w przedziałach wiekowych w 2002 roku)OGÓŁEM 0-9 10-19 20-29 30-39 40-49 50-59 60-69 70-79 80+ I. OGÓŁEM os. 147 18 22 18 24 12 22 14 13 4 – odsetek % 100 12,3 14,8 12,3 16,3 8,2 15 9,6 8,8 2,7 1. WEDŁUG PŁCI A. Mężczyzn os. 76 12 14 6 13 8 8 8 4 3 – odsetek % 51,7 8,2 9,4 4,1 8,8 5,5 5,5 5,5 2,7 2 B. Kobiet os. 71 6 8 12 11 4 14 6 9 1 – odsetek % 48,3 4,1 5,4 8,2 7,5 2,7 9,5 4,1 6,1 0,7
Rysunek 1.1 Piramida populacji – struktura płci i wieku wioski
Tabela 1.2 Poziom populacji wioski w grupach wiekowych WYSZCZEGÓLNIENIE J.
m.POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w grupach wiekowych w 2002 roku)OGÓŁEM Mężczyzn Kobiet I. OGÓŁEM os. 147 76 71 – odsetek % 100 51,7 48,3 1. W WIEKU A. Przedprodukcyjnym os. 36 24 12 – odsetek % 24,5 16,3 8,2 B. Produkcyjnym os. 83 40 43 – odsetek % 56,5 27,2 29,3 a. mobilnym os. 51 25 26 – odsetek % 34,7 17 17,7 b. niemobilnym os. 32 15 17 – odsetek % 21,8 10,2 11,6 C. Poprodukcyjnym os. 28 12 16 – odsetek % 19 8,2 10,8
Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne[edytuj | edytuj kod]
W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Okrągłej zawarty w tabeli 1.
Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[10] Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miastaNazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektuI. Gromada POŁANIEC
- Okrągła
- Okrągła-Gajówka
- Piaski
- Chłopski Las — las
- Choinki — pole, las
- Górki — pole
- Kalugi — pole, łąka, mokradła
- Kardasiowa Góra — pole, ogrody
- Ługi — pole
- Pasterniki — pole
- Piaski — pole
- Pod Osieckim Gościńcem — pole
- Przymiarki — pole, łąki
- Smarkatka — część drogi
- Wądoły — pole, łąka
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 91971
- ↑ Wieś Okrągła w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-16], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 845 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Okrągła, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 434.
- ↑ Filip Sulimierski (red. naczelny), Bronisław Chlebowski (red.): Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Nakładem Władysława Walewskiego do końca tomu X. Od tomu XI, z zasiłku Kasy pomocy dla osób pracujących na polu naukowem imienia D-ra Mianowskiego. T. XII. Warszawa: Druk „WIEKU” Nowy-Świat Nr. 61, 1892, s. 657.
- ↑ Bronisław Chlebowski (red. naczelny), Władysław Walewski (red.): Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Według planu Filipa Sulimierskiego i z pomocą zgromadzonych przez niego materyałów. Nakładem Władysława Walewskiego do końca tomu X. Od tomu XI, z zasiłku Kasy pomocy dla osób pracujących na polu naukowem imienia D-ra Mianowskiego. T. VIII. Warszawa: Druk „WIEKU” Nowy-Świat Nr. 61, 1887, s. 706.
- ↑ Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS, 2011. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
- ↑ Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 34, 77-96.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.
