Opel Monza
 Opel Monza A2 GSE | |
| Inne nazwy |
Vauxhall Royale Coupé |
|---|---|
| Producent | |
| Projektant |
Henry Haga[1] |
| Zaprezentowany |
IAA Frankfurt 1977 |
| Okres produkcji |
1978–1986 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Silniki |
Benzynowe: |
| Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
4692 mm |
| Szerokość |
1734 mm |
| Wysokość |
1380 mm |
| Rozstaw osi |
2670 mm |
| Masa własna |
1367–1420 kg |
| Zbiornik paliwa |
70 l |
| Liczba miejsc |
5 |
| Bagażnik |
350/750 l[1] |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
Opel Monza – samochód osobowy klasy średniej-wyższej o nadwoziu hatchback produkowany przez amerykański koncern motoryzacyjny General Motors pod niemiecką marką Opel w latach 1978–1986.
Nazwa „Monza” wywodzi się od zbudowanego w 1922 roku legendarnego, włoskiego toru wyścigowego Autodromo Nazionale di Monza[2].
Historia i opis modelu[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Samochód został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie nad Menem w 1977 roku[2]. Auto zbudowane zostało jako sportowa wersja modelu Senator A na bazie tej samej płyty podłogowej oraz jako bezpośredni następca modelu Commodore coupé. Podstawową jednostką był sześciocylindrowy silnik benzynowy 2.8, zasilany gaźnikiem, generował moc 140 KM. Oferowano też większy silnik – o pojemności trzech litrów, w dwóch wariantach mocy: 150 KM i 180 KM[3]. W 1981 roku jednostka 2.8S została zastąpiona przez 2.5E zasilaną wtryskiem paliwa, o mocy 136 KM[2].
W 1982 roku auto przeszło kosmetyczną modernizacją. M.in. chromowane elementy zostały zastąpione plastikowymi, a przednie kierunkowskazy zyskały biały klosz. Z tyłu pojazdu zastosowano spojler, a do listy wyposażenia standardowego dodano 14 lub 15-calowe alufelgi. Zmieniona została deska rozdzielcza pojazdu, a do listy wyposażenia dodatkowego dodano m.in. elektryczne sterowanie lusterek. W modelu GS zastosowane zostały cyfrowe wskaźniki deski rozdzielczej[3]. Za podstawowe źródło napędu odpowiadał czterocylindrowy silnik 2.0E o mocy 115 KM[4], który w 1984 roku zastąpiono jednostką 2.2i o tej samej mocy[5]. W 1984 roku podniesiono też moc silnika 2.5E do 140 KM. W przedostatnim roku produkcji wprowadzono wersję 3.0i z katalizatorem, która generowała 156 KM.
W 1983 roku zaprezentowano usportowioną wersję GSE, która wyróżniała się zblokowanym w 40% mechanizmem różnicowym, zegarami w formie wyświetlaczy LCD oraz sportowymi fotelami firmy Recaro[1].
Zbudowana została także specjalna wersja pojazdu o nadwoziu kabriolet, która powstała w liczbie 144 egzemplarzy[3]. W 1986 roku zakończono produkcję pojazdu, po wyprodukowaniu około 46 tysięcy egzemplarzy[2].
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
- E – powstała w liczbie 971 egzemplarzy[6]
- S
- GSE
Standardowe wyposażenie pojazdu obejmowało m.in. wspomaganie kierownicy, regulację na wysokość fotela kierowcy oraz welurową tapicerkę. Dodatkowo auto mogło być wyposażone w chromowane elementy nadwozia, wycieraczki przednich reflektorów, a także światła przeciwmgłowe oraz podgrzewane przednie siedzenia, komputer pokładowy, elektryczne sterowanie szyb, dwustrefową klimatyzację oraz skórzaną tapicerkę. Wersję po liftingu można było także wyposażyć m.in. w elektryczne sterowanie lusterek, elektrycznie sterowany szyberdach oraz wielofunkcyjny komputer pokładowy[3].
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Silnik (3,0 l GSE)[edytuj | edytuj kod]
- R6 3,0 l (2969 cm³), 2 zawory na cylinder, OHV
- Średnica × skok tłoka: 95,00 mm × 69,80 mm
- Stopień sprężania: 9,4:1
- Moc maksymalna: 180 KM (133 kW) przy 5800 obr./min
- Maksymalny moment obrotowy: 248 N•m przy 4200 obr./min
Osiągi[edytuj | edytuj kod]
- Przyspieszenie 0-100 km/h: 9 s
- Prędkość maksymalna: 215 km/h[7]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Przemysław Rosołowski: Opel Monza. autogen.pl, 2012-06-07. [dostęp 2017-05-07].
- ↑ a b c d Andrzej Jakubaszek: Opel Monza GSE – Szlachetny rodowód. klasyki.auto-swiat.pl, 2013-02-06. [dostęp 2017-05-07].
- ↑ a b c d Opel Monza – historia, która się powtórzy?. classicauto.tv, 2013-12-10. [dostęp 2017-05-07].
- ↑ Detailed specs review of 1983 Opel Monza 2.0 E offered since January 1983 for Europe [online], www.automobile-catalog.com [dostęp 2017-06-16].
- ↑ Detailed specs review of 1984 Opel Monza 2.2i offered since October 1984 for Europe [online], www.automobile-catalog.com [dostęp 2017-06-16].
- ↑ Piotr Burchard: Porsche 924 kontra Opel Monza i Mazda RX-7 – Dość dziwne trio. klasyki.auto-swiat.pl, 2014-10-21. [dostęp 2017-05-07].
- ↑ carfolio.com: 1985 Opel Monza GSE. [dostęp 2016-07-28]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Der letzte Ober-Opel. [w:] autobild.de [on-line]. [dostęp 2016-07-28]. (niem.).