Orzeszków (województwo dolnośląskie)
51°24′02″N 16°30′25″E/51,400556 16,506944| wieś | |
 Szkoła | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
438[2] |
| Strefa numeracyjna |
71 |
| Kod pocztowy |
56-160[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DWL |
| SIMC |
0882773 |
Położenie na mapie gminy Wińsko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wołowskiego  | |
| 51°24′02″N 16°30′25″E/51,400556 16,506944[1]
| |
Orzeszków (przed 1945 niem. Pronzendorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wińsko.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Polska nazwa wsi najprawdopodobniej pochodzi od orzechów leszczyny, która często rośnie w okolicznych lasach[4]. We wczesnym średniowieczu tereny te były pokryte puszczą rosnącą często na terenach bagnistych. Przez wieś przebiegał szlak handlowy łączący Wrocław i Głogów (stolice plemienia Ślężan i Dziadoszan). Pierwsze wzmianki o Orzeszkowie pojawiły się w roku 1452 pod nazwą Bruntzelndorff. Nazwa zmieniła się w 1787 r. na Pronzendorff. W roku 1946 nadano wsi nazwę Brunciłów (utworzoną z nazwy niemieckiej), ostatecznie zmienioną w 1947 r. na nazwę obecną.
Orzeszków wraz z okolicami znajdował się kolejno pod władaniem dynastii Piastów, Habsburgów i Hohenzollernów. Pierwszym znanym piastowskim władcą wsi był Przemko ścinawski. Następnymi władcami byli: Konrad VII Biały, książęta czescy Podiebradowie, książę żagański Jan II Szalony i inni.
W ostatniej ćwierci XVIII wieku oraz w XIX wieku wieś była własnością pruskiego Królewskiego Urzędu Dominialnego w Wołowie i zaliczała się wówczas do dużych wsi (w 1737 r. liczyła 316 mieszkańców, w tym 11 kmieci i 16 zagrodników). W tym czasie we wsi istniały młyny wodne, wietrzne, cegielnia i dwa folwarki. W latach 80. XIX wieku wzniesiono we wsi dwór oraz budynki mieszkalne dla bezrolnych pracowników majątku ziemskiego.
W styczniu 1945 r. Armia Czerwona zajęła wieś, która następnie weszła w skład Polski.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość należała do województwa wrocławskiego.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczył 438 mieszkańców[2]. Jest czwartą co do wielkości miejscowością gminy Wińsko.
Obiekty zabytkowe[edytuj | edytuj kod]
We wsi m.in. budynki mieszkalno-gospodarcze z przełomu XIX/XX wieku i kaplica cmentarna śś. Piotra i Pawła z 1914 r. (do 1945 r. ewangelicka, obecnie kościół katolicki, filia parafii w Małowicach).
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Część wsi obejmuje Park Krajobrazowy Dolina Jezierzycy. Wieś jest popularnym celem turystycznym, znajduje się tu węzeł kilku szlaków turystycznych.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 93814
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 892 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ [1] dostęp 16.05.2014
- Siedziba gminy: Wińsko
