Papuzik ostrosterny
| Erythrura prasina[1] | |||
| (Sparrman, 1788) | |||
 Samiec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
papuzik ostrosterny | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Papuzik ostrosterny[4] (Erythrura prasina) – gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych (Estrildidae). Jest popularnym ptakiem ozdobnym. Jego pierwszy opis gatunkowy pojawił się w 1788; ptaki te nazwano wówczas Loxia prasina[5].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Azji Południowo-Wschodniej: Malezji, Brunei, Kambodży, Indonezji, Laosie, Birmie, Wietnamie i Tajlandii. Jego szacowany zasięg globalnego występowania wynosi 5,48 mln km²[6].
Zamieszkuje subtropikalne i tropikalne lasy górskie oraz nizinne. Można go znaleźć w zaroślach bambusowych. Występuje także na plantacjach ryżu, gdzie wyrządza wielkie szkody i z tego powodu w rejonie swojego zasięgu jest traktowany jako szkodnik.
Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek prawdopodobnie pochodzi z Indii i z czasem się rozprzestrzenił[7].
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Samce mają do 15 cm długości, samice – 11,5 do 12 cm. Samce mają gardło i głowę w kolorze niebieskim[2].
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia dwa podgatunki E. prasina[8]:
- E. p. prasina (Sparrman, 1788) – Indochiny, Półwysep Malajski, Sumatra i Jawa
- E. p. coelica E.C.S. Baker, 1925 – Borneo i zachodnie Filipiny
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje papuzika ostrosternego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2020). Liczebność populacji nie została oszacowana, jednak ptak ten opisywany jest jako rzadki, choć sezonowo i lokalnie pospolity. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[3][6].
Hodowla w niewoli[edytuj | edytuj kod]
Hodowla tego gatunku w niewoli należy do stosunkowo trudnej. Należy je przetrzymywać w wolierach i odchowywać w temperaturze wynoszącej co najmniej 23–24 °C[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Erythrura prasina, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Pin-tailed Parrotfinch (''Erythrura prasina'') [online], www.hbw.com [dostęp 2019-06-19] (ang.).
- ↑ a b Erythrura prasina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Lonchurinae Steiner, 1960 (1847) - mniszki (wersja: 2020-03-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-02].
- ↑ Anders Sparrman: Museum Carlsonianum, in quo novas et selectas aves, coloribus ad vivum brevique descriptione illustratas, suasu et sumtibus generosissimi possessoris. T. III. Holmiae :Ex Typographia Regia, 1788, s. LXXII.
- ↑ a b Pin-tailed Parrotfinch Erythrura prasina. BirdLife International. [dostęp 2019-10-11]. (ang.).
- ↑ Antonio Arnaiz-Villena i inni, Estrildinae Finches (Aves, Passeriformes) from Africa, South Asia and Australia: a Molecular Phylogeographic Study, „The Open Ornithology Journal”, 2, 2009, s. 29–36.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Waxbills, parrotfinches, munias, whydahs, Olive Warbler, accentors, pipits. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-02]. (ang.).
- ↑ Horst Mayer-Walldorf, Papuzik ostrosterny, „Nowa Exota”, XV (3), 2019, s. 32–34, ISSN 1214-8962.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).