Pieśń Partyzantów Lubelszczyzny
| Wydany | |
|---|---|
| Gatunek |
pieśń partyzancka |
| Twórca |
Pieśń partyzantów Lubelszczyzny – polska pieśń hymniczna, nieoficjalny hymn partyzantów Obwodu II Lubelskiego AL.
Historia powstania[edytuj | edytuj kod]
Z inicjatywą napisania pieśń bojowej dla partyzantów obwodu wyszli Gustaw Alef-Bolkowiak ps. Bolek i Kazimierz Sidor ps. Kazik. W 1943 Sidor napisał na melodię radzieckiego Marszu Czołgistów pieśń znaną pod tytułem Pieśń Partyzantów Lubelszczyzny lub Pieśń Partyzanta Lubelszczyzny. Opublikowana została na łamach gazetki „Partyzant” wydawanej przez Bolkowiaka[1]. Szybko stała się popularna wśród partyzantów zarówno w północnej jak i południowej części obwodu[2].
Tekst[edytuj | edytuj kod]
Pójdziemy w bój[3] polskiego ludu syny,
Nie straszny nam krzyżacki krwawy kat,
Za morze krwi przelane z Niemców winy
Damy odpowiedź godną chłopskich chat[4].
Więc gotuj broń, niech lśni w niej blask zwycięstwa,
Pójdziemy w bój, niech drży krzyżaków ród.
Niech z serca ludu buchnie płomień męstwa,
W którym zgoreje faszystowski płód.
Poszliśmy w las, by rzucić w świat wyzwanie,
Zniesiemy zło, ból, krzywdę, płacz i łzy,
A z morza krwi świat nowy nam powstanie,
Spełnimy szarych mas roboczych sny.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gustaw Alef-Bolkowiak, Gorące dni
- Edward Gronczewski, Wspomnienia „Przepiórki”
