Piotr Małaszyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Małaszyński
Ilustracja
Piotr Małaszyński (przed 1939)
Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1897
Skopówka

Data i miejsce śmierci

prawd. luty 1945
III Rzesza

Starosta grodzki krakowski
Okres

od 1930
do 1932

wicewojewoda krakowski
Okres

od 14 października 1935
do 10 marca 1939

Wicewojewoda lwowski
Okres

od marca / kwietnia 1939
do września 1939

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie)
Krzyż Obrony Lwowa
Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Małaszyński (ur. 15 lipca 1897 w Skopówce, zm. prawd. w lutym 1945 w III Rzeszy) – polski doktor praw, oficer Wojska Polskiego, urzędnik samorządowy w II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 lipca 1897 w Skopówce[1] lub w Kołomyi[2]. Był synem Emeryka (leśniczy) i Marii z domu Pawlak[1]. Od 1910 czył się w C. K. Gimnazjum w Kołomyi[1]. W tym mieście od 1910 do 1913 działał w harcerstwie, od 1913 do 1913 w Polskiej Drużynie Strzeleckiej[1]. Po wybuchu I wojny światowej wyruszył wraz z Stanisława Schustera-Kruka i od 20 sierpnia 1914 był żołnierzem Legionów Polskich[2][1]. Służył w szeregach 2 pułku piechoty w składzie II Brygady podczas kampanii[2][1]. W lutym 1918 zdał maturę w macierzystym gimnazjum[1].

U kresu wojny od listopada 1918 brał udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej[1]. Później uczestniczył w walkach o Kresy Wschodnie[2]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 205 pułku piechoty[2]. Mianowany na stopień podporucznika piechoty z dniem 1 lipca 1919[1]. W okresie pokoju pełnił funkcje szefa okręgowego Urzędu Przysposobienia Rezerwy przy Dowództwie Okręgu Generalnego „Lwów”, komendanta okręgu Związku Strzeleckiego we Lwowie, oficera placu Biała-Bielsko[2]. Był oficerem 40 pułku piechoty ze Lwowa[1]. Potem awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. Potem przydzielony do 4 pułku Strzelców Podhalańskich (1921)[1]. W 1923, jako oficer nadetatowy 26 pułku piechoty, był oficerem instrukcyjnym w PKU Lwów Powiat[5][6] i pozostawał na tym stanowisku do maja 1925[7]. W 1926 był oficerem 3 pułku Strzelców Podhalańskich (1926)[1].

Potem przeniesiony do korpusu oficerów sądowych i zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8]. Od 1927 do 1929 pracował w Prokuraturze Wojskowego Sądu Okręgowego Nr II w Lublinie[8]. Był tam podprokuratorem[2], a według stanu z 1928 był prokuratorem przy WSO II[8]. Został awansowany na stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1932[9]. W tym samym roku został przeniesiony w stan spoczynku i odszedł z czynnej służby wojskowej 1930[9][1].

Odbył studia prawnicze, w 1925 otrzymał dyplom magistra praw na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, a w 1935 na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskał stopień doktora praw[2][1]. Po odejściu z wojska podjął pracę w administracji terytorialnej II Rzeczypospolitej[1]. Od 1930 do 1932 sprawował posadę starosty grodzkiego w Krakowie[1][2]. Potem był naczelnikiem Wydziału Społeczno-Politycznego w Krakowie[2]. Od 14 października 1935 do 10 marca 1939 piastował urząd wicewojewody krakowskiego[1]. Od marca / kwietnia 1939 sprawował stanowisko wicewojewody lwowskiego do lata tego roku[2][10][11].

Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Francją, skąd w październiku 1939 wysłano go do Węgiersko-Polskiego Komitetu Opieki nad Uchodźcami, gdzie dzuałał też w sferze konspiracyjnej[1]. 21 grudnia 1944 został aresztowany przez gestapo w Kapuvár[1]. Został przetransportowany do Eisenstadt[1]. Przypuszczalnie zabito go przy próbie ucieczki w lutym 1945[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa Piotr Małaszyński. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2023-02-10].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Nowy wicewojewoda lwowski. „Wschód”. Nr 125, s. 5, 9 kwietnia 1939. 
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 438.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 381.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 200, 1470.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 186, 1339.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 29 kwietnia 1925 roku, s. 230.
  8. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 697.
  9. ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 368.
  10. ↑ Organizacja Komitetu Wczasów Robotniczych we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 128, s. 4, 10 czerwca 1939. 
  11. ↑ Urlop wojewody lwowskiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 150, s. 4, 2 lipca 1939. 
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 186.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Małaszyński&oldid=70884837”