Przychodzko
52°18′46″N 15°54′37″E/52,312778 15,910278| wieś | |
 Dawna szkoła w Przychodzku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2012) |
78[2] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
64-360[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PNT |
| SIMC |
0917193 |
Położenie na mapie gminy Zbąszyń  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotomyskiego  | |
| 52°18′46″N 15°54′37″E/52,312778 15,910278[1]
| |
Przychodzko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Zbąszyń[4].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Znajduje się ono w odległości 80 km od Poznania i ok. 8 km od miasta gminnego – Zbąszynia. W najbliższej odległości znajdują się wsie: Strzyżewo, Prądówka, oraz Łomnica, w której jest kościół. W pobliżu przepływa rzeka Obra, która na wysokości Przychodzka utworzyła Jezioro Lutol[5]. Krajobraz tworzą pola uprawne (gleby bielicowe) oraz lasy (głównie monokultura sosny).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Przychodzko reprezentuje typ wsi olęderskiej[6]. Zostało założone w 1712, gdy ówczesny właściciel Zbąszynia, wojewoda Stefan Garczyński osiedlił w lasach wsi Łomnica niemieckich kolonistów. Ich rolą było pełnienie straży leśnej[7]. Na pochodzenie mogą wskazywać dawne nazwy: Przychodzkie Holendry, niem. Przychodzker Hauland[8]. Używano również nazw Przychodzka Wieś i niemieckiej Deutschhöhe[8]. W 1757 mieszkańcy wsi otrzymali od Edwarda Garczyńskiego przywilej na założenie szkoły oraz przydział ziemi na utrzymanie nauczyciela[7]. Przychodzko na początku XIX wieku posiadało swoją pieczęć z widniejącym na niej gołębiem trzymającym w dziobie wagę sprawiedliwości[7]. W 1908 roku otwarto przebiegającą przez jej tereny linię kolejową Zbąszyń-Międzychód, dzięki czemu powstał we wsi budynek stacji kolejowej[7]. Miejscowość liczyła pod koniec XIX wieku 55 domostw i 357 mieszkańców, z których 33 było katolikami, a 324 protestantami[8]. W 1931 roku wieś zamieszkiwało 310 osób[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego. W 2011 roku Przychodzko liczyło 87 mieszkańców[2], a w 2012 zameldowanych na stałe było jedynie 78 osób[7].
Transport[edytuj | edytuj kod]
Przez Przychodzko przebiega nieczynna linia kolejowa Zbąszyń-Międzychód[5]. Zostały jednak jeszcze pozostałości, takie jak budynki stacyjne (stacja Przychodzko), wiadukty i resztki torów.
W pobliżu Przychodzka przebiega autostrada A2.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez wieś przebiegają dwa znakowane szlaki piesze[5]:
(zachodnią stroną wsi, od jeziora Lutol) Trzciel – Leszno – Wąsosz
(wschodnią stroną wsi) Zbąszyń – Miedzichowo
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 111510
- ↑ a b woj. wielkopolskie >> pow. nowotomyski >> gmina Zbąszyń. Wszystkie dane dla miejscowości Przychodzko. [w:] Bank Danych Lokalnych [on-line]. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-02-20].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1062 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1785, 13 lutego 2013. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-02-18].
- ↑ a b c Elżbieta Mlącka, Anna Tekiel: Świebodzin: mapa topograficzna Polski. Wyd. 2. Warszawa: Wojskowe Zakłady Kartograficzne, 2009. ISBN 978-83-7135-250-8.
- ↑ Paweł Anders: Jeziora Wolsztyńsko-Zbąszyńskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1989, s. 32. ISBN 83-7005-113-8. (pol.).
- ↑ a b c d e f Marek Nyćkowiak, Mateusz Basiński (red.), Przychodzko ma już 300 lat, „Zbąszynianin - Kwartalnik Samorządu Zbąszyńskiego” (5 (141)), Zbąszyń: Gmina Zbąszyń, październik 2012, s. 4 [dostęp 2018-08-14] (pol.).
- ↑ a b c Przychodzkie Holendry, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 206.
| Sołectwa | |
|---|---|
| Pozostałe miejscowości |
