SZD-26 Wilk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SZD-26 Wilk
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Szybowcowy Zakład Doświadczalny

Konstruktor

Borys Puzej, Bogumił Szuba

Typ

motoszybowiec

Konstrukcja

górnopłat

Załoga

2

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

18,7 m

Długość

7,80 m

Powierzchnia nośna

13,5 m²

Osiągi
Prędkość minimalna

60 km/h

Prędkość dopuszczalna

200 km/h

Doskonałość maks.

25 przy 75 km/h

Dane operacyjne

SZD-26 Wilk – projekt polskiego, dwumiejscowego motoszybowca zaprojektowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1961 r. w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym został opracowany projekt motoszybowca SZD-26 Wilk. Konstruktorami byli inżynierowie Borys Puzej i Bogumił Szuba. Miała to być konstrukcja dwuosobowa, drewniana z silnikiem pchającym. Miał być przeznaczony do szkolenia, lotów wyczynowych, akrobacji i lotów turystycznych. Śmigło miało się zatrzymywać tylko w pozycji poziomej (schowane za krawędzią skrzydła) i miały się w tej pozycji zamykać wloty powietrza chłodzącego silnik.

Z braku odpowiedniego silnika produkcji krajowej dalsze prace projektowe i rozwojowe zostały wstrzymane.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Dwumiejscowy wolnonośny górnopłat o konstrukcji drewnianej z silnikiem pchającym.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Błasik, Andrzej Glass, Stanisław Madeyski (praca zbiorowa), "Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej", Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1965,
  • Niespał J., Zatwarnicki R., Stafiej W., "Konstrukcje SZD", Skrzydlata Polska nr 49/1976.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]