Stanisław Trzaskowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Trzaskowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 maja 1867
Rzeszów

Data i miejsce śmierci

26 kwietnia 1940
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Narodowość

polska

Rodzice

Bronisław, Maria

Dzieci

Andrzej

Krewni i powinowaci

Ludwik Petri (dziadek), Ludzimił, Wanda, Jadwiga, Maria (rodzeństwo), Rafał (wnuk)

Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Stanisław Wojciech Trzaskowski[1] (ur. 22 maja 1867 w Rzeszowie, zm. 26 kwietnia 1940 w Krakowie) – polski prokurator, sędzia, adwokat, oficer wojskowy.

Grobowiec Trzaskowskich

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodzenie i młodość[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Wojciech Trzaskowski urodził się 22 maja 1867 w Rzeszowie[2]. Był synem Bronisława, pedagoga i językoznawcy oraz Marii z domu Petri (ur. 1828), córki Ludwika Petriego, dyrektora I C. K. Gimnazjum w Tarnowie. Miał czworo rodzeństwa: był Ludzimiła, c. k. urzędnik samorządowy[3], Wandę Marię, po mężu Janiszewską (1852–1932), Jadwigę Franciszkę, po mężu Gostwicką (ur. 1861), Marię wzgl. Bronisławę[3] (żonę dr. Tadeusza Józefczyka, lekarza pułkowego 17 pułku piechoty Obrony Krajowej w Nowym Sączu[4])[5][6][7].

Studiował prawo w Wiedniu, gdzie ponadto uczył się gry na fortepianie i wiolonczeli[8]. W latach 90. zdobywał uznanie grając podczas prywatnych spotkań na fortepianie[9].

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

W C. K. Armii został mianowany na stopień podporucznika piechoty z dniem 1 stycznia 1887[10]. Był przydzielony do 13 Galicyjskiego pułku piechoty w Krakowie i początkowo jako oficer służby czynnej figurował jako rezerwista[11][12][13], a od ok. 1890 do ok. 1895 formalnie pozostawał z przydziałem jako oficer rezerwowy tej jednostki[14][15][16][17][18].

Został przeniesiony do C. K. Obrony Krajowej i zweryfikowany w stopniu podporucznika piechoty w grupie nieaktywnych z dniem 1 stycznia 1887[19]. Od ok. 1896 posiadał przydział do 17 pułku piechoty w Rzeszowie[20][21]. Następnie został zweryfikowany w stopniu podporucznika piechoty w stosunku ewidencji z dniem 1 stycznia 1887[22]. W tym charakterze w składzie 16 pułku piechoty w Krakowie od ok. 1898 był przydzielony do Powiatowego Dowództwa Pospolitego Ruszenia (Landsturmbezirk) nr 53 w Tarnowie[23][24][25][26], a od ok. 1902 do ok. 1906 do Powiatowego Dowództwa Pospolitego Ruszenia nr 16 w Krakowie[27][28][29][30][31]. Od ok. 1907 do ok. 1908 pozostawał wykazie Obrony Krajowej jako podporucznik piechoty w stosunku ewidencji[32][33].

Praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby sądowniczej. Od ok. 1890 był praktykantem w C. K. Wyższym Sądzie Krajowym w Krakowie[34], od ok. 1891 był auskultantem w C. K. Sądzie Krajowym w Krakowie[35]. W tym samym charakterze jako doktor praw od ok. 1892 był formalnie zatrudniony w C. K. Sądzie Obwodowym w Tarnowie, skąd został przydzielony do C. K. Prokuratorii Państwa w Tarnowie[36][37][38][39]. Od maja 1896 do 1898 był adiunktem w C. K. Sądzie Powiatowym w Dąbrowie[40][41][42]. Potem pracował w jako zastępca prokuratora w Wadowicach[43], skąd w lipcu 1899 został przeniesiony do Krakowa[44] i od tego czasu pracował na stanowisku zastępcy prokuratora w C. K. Prokuratorii Państwa w Krakowie[45][46][47][48][49][50][51].

Od ok. 1906 był zastępcą asesora w C. K. Sądzie Okręgowym w sprawach skargowych w Krakowie; początkowo w charakterze radcy sądowego[52][53][54], a od ok. 1908 w charakterze radcy Sądu Krajowego w Krakowie[55][56][57][58][59][60][61]. Podczas I wojny światowej (1914–1918) pozostawał radcą C. K. Sądu Krajowego w Krakowie, będąc najwyższym rangą urzędnikiem tym charakterze[62][63][64][65][66]. W marcu 1918 został mianowany przez cesarza Karola I Habsburga radcą C. K. Wyższego Sądu Krajowego[67].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i wstąpił do służby wymiaru sprawiedliwości II Rzeczypospolitej. Według stanu z 1919 pozostawał radcą Sądu Krajowego w Krakowie[68]. W 1921 wraz z kilkoma innymi sędziami z Krakowa został przydzielony przez Ministerstwo Sprawiedliwości do organizacji sądownictwa na Górnym Śląsku[69]. Był wówczas zliczany do grona sędziów, którzy „przez swoją fachowość i obywatelskość cieszyli się powszechnym uznaniem”[70]. W 1923 oraz w późniejszym okresie na przełomie lat 20./30. do ok. 1932 był sędzią Sądu Okręgowego w Krakowie[71][72][73][74][75][76][77][78].

Jako adwokat w Niepołomicach wskutek zgłoszenia wystąpienia został skreślony z listy adwokatów z dniem 10 sierpnia 1934[79].

Zmarł 26 kwietnia 1940. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego synem był Andrzej Trzaskowski, muzyk i kompozytor[80], a wnukiem jest Rafał Trzaskowski, politolog i polityk, prezydent Warszawy[81][82].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii i C. K. Obrony Krajowej oraz urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Stanislaus Trzaskowski”.
  2. ↑ Stanisław Wojciech Trzaskowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2020-07-27].
  3. ↑ a b Testament, który musi poruszyć serca ludzkie. „Kurjer Zachodni”. Nr 30, s. 2, 13 kwietnia 1929. 
  4. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 494.
  5. ↑ Kronika. Ś. p. Bronisław Trzaska Trzaskowski. „Gazeta Lwowska”. Nr 241, s. 4, 21 października 1906. 
  6. ↑ Franciszek Habura: Bronisław Trzaskowski – jego żywot i dzieła. Karta z historyi szkół w Galicyi. Lwów: Muzeum, Lwów, s. 7, 31.
  7. ↑ Kronika. Odsłonięcie tablicy pamiątkowej. „Gazeta Lwowska”. Nr 135, s. 4, 17 czerwca 1909. 
  8. ↑ Bogdan Chmura: Andrzej Trzaskowski 1933–1998. jazzforum.com.pl, 2018. [dostęp 2020-07-27].
  9. ↑ Kronika. Tarnów. „Nowa Reforma”. Nr 149, s. 3, 3 lipca 1895. 
  10. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1888. Wiedeń: 1887, s. 250.
  11. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1888. Wiedeń: 1887, s. 295.
  12. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1889. Wiedeń: 1888, s. 299.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1890. Wiedeń: 1889, s. 317.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1891. Wiedeń: 1890, s. 331.
  15. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1892, s. 335.
  16. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 345.
  17. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 355.
  18. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1895. Wiedeń: 1895, s. 331.
  19. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1896. Wiedeń: 1896, s. 108.
  20. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1896. Wiedeń: 1896, s. 294.
  21. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1897. Wiedeń: 1897, s. 307.
  22. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1898. Wiedeń: 1898, s. 175.
  23. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1898. Wiedeń: 1898, s. 316.
  24. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1899. Wiedeń: 1899, s. 358.
  25. ↑ a b Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1900. Wiedeń: 1900, s. 378.
  26. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1901. Wiedeń: 1901, s. 390.
  27. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1902. Wiedeń: 1902, s. 374.
  28. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1903. Wiedeń: 1903, s. 379.
  29. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1904. Wiedeń: 1904, s. 390.
  30. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 393.
  31. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1906. Wiedeń: 1906, s. 305.
  32. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 200.
  33. ↑ Landwehr 1871–1914 Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 202.
  34. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 117.
  35. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 117, 119.
  36. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 117, 130, 155.
  37. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 117, 130, 154.
  38. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 117, 130, 154.
  39. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 117, 130, 154.
  40. ↑ Personalien. „Allgemeine Österreichische Gerichtszeitung”. Nr 19, s. 164, 9 maja 1896. (niem.). 
  41. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 132, 149.
  42. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 149.
  43. ↑ Kronika. Mianowania. „Gazeta Narodowa”. Nr 192, s. 2, 13 lipca 1899. 
  44. ↑ Personalien. „Allgemeine Österreichische Gerichtszeitung”. Nr 30, s. 110, 22 lipca 1899. (niem.). 
  45. ↑ W Szematyzmie z 1899 Stanisław Trzaskowski nie figurował. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 1114.
  46. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 183.
  47. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 182.
  48. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 196.
  49. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 196.
  50. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 196.
  51. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 196.
  52. ↑ W Szematyzmie z 1906 Stanisław Trzaskowski nie figurował. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 1303.
  53. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 208, 222.
  54. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 222.
  55. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 186, 240.
  56. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 186, 240.
  57. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 193, 248.
  58. ↑ a b c d Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 203, 257.
  59. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 202, 257.
  60. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 204, 259.
  61. ↑ Szematyzm galicyjskich władz i urzędów skarbowych na rok 1914. Lwów: Prezydyum Krajowej Dyrekcyi Skarbu, 1914, s. 37.
  62. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1914. Wiedeń: 1914, s. 998.
  63. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1915. Wiedeń: 1915, s. 1003.
  64. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 956.
  65. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1917. Wiedeń: 1917, s. 989.
  66. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1045.
  67. ↑ Mianowanie. „Czas”. Nr 99, s. 3, 1 marca 1918. 
  68. ↑ Haliczanin. Kalendarz powszechny zastosowany do potrzeb wszystkich mieszkańców Galicyi na rok Pański 1919. Lwów: 1919, s. 64.
  69. ↑ Z Górnego Śląska. Organizacja sądownictwa. „Rzeczpospolita”. Nr 102, s. 2, 16 kwietnia 1921. 
  70. ↑ Cyt. „przez swoją fachowość i obywatelskość cieszyli się powszechnym uznaniem, zaskarbiając sobie zaufanie u przełożonych, oraz szacunek u społeczeństwa”. Sędziowie krakowscy na Górny Śląsk. „Górnoślązak”. Nr 89, s. 3, 20 kwietnia 1921. 
  71. ↑ Haliczanin. Kalendarz powszechny zastosowany do potrzeb wszystkich mieszkańców Małopolski i Kresów Wschodnich na rok Pański 1923. Lwów: 1923, s. 42.
  72. ↑ Haliczanin. Kalendarz powszechny zastosowany do potrzeb wszystkich mieszkańców Małopolski i Kresów Wschodnich na rok Pański 1925. Lwów: 1925, s. 52.
  73. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1927. Warszawa: 1927, s. 134.
  74. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1928. Warszawa: 1928, s. 59.
  75. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1929. Warszawa: 1929, s. 97.
  76. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1930. Warszawa: 1930, s. 77.
  77. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1931. Warszawa: 1931, s. 57.
  78. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1932. Warszawa: 1932, s. 65.
  79. ↑ Ruch służbowy. Adwokatura. W Okręgu Izby Adwokackiej w Krakowie. Skreśleni z listy adwokatów. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. Nr 23, s. 271, 1 grudnia 1934. 
  80. ↑ Andrzej Bronisław Trzaskowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2020-07-27].
  81. ↑ O mnie prywatnie [online], trzaskowski.pl, 22 listopada 2017 [zarchiwizowane z adresu 2017-11-22].
  82. ↑ Moje związki z Krakowem [online], trzaskowski.pl, 22 listopada 2017 [zarchiwizowane z adresu 2017-09-22].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Trzaskowski&oldid=73105204”