Sulcacis bidentulus
| Sulcacis bidentulus | |||
| (Rosenhauer, 1847) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Sulcacis bidentulus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Sulcacis bidentulus – gatunek chrząszcza z rodziny czerwikowatych.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1847 roku przez Wilhelma Gottloba Rosenhauera pod nazwą Cis bidentulus[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 1,4 do 2 mm. Głowa jest ciemnobrązowa, u samców z dwoma ostrymi ząbkami na nadustku. Czułki są jasnobrązowawe z ciemniejszymi buławkami; zbudowane są z dziesięciu członów, z których trzeci jest znacznie dłuższy niż czwarty, szósty i siódmy są silnie poprzeczne, a trzy ostatnie formują buławkę. Przedplecze jest ciemnobrązowe, matowe, szagrynowane, stosunkowo delikatnie i drobno punktowane, dość skąpo porośnięte krótkimi, jasnymi łuskami. Pokrywy są brązowe, czasem z ciemniejszym przodem, gęsto i trochę silniej punktowane, porośnięte dość długimi, sterczącymi, białymi łuskami nieułożonymi w szeregi. Odnóża są brązowawe. Golenie odnóży przedniej pary są ku szczytom zaokrąglone, na wierzchołkach i krawędziach zewnętrznych gęsto porośnięte mocnymi, kolcowatymi szczecinkami. Golenie pozostałych par mają w kątach zewnętrzno-wierzchołkowych szczecinki z zadziorami[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad saproksyliczny. Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe bytują w owocnikach hub rosnących na topolach i wierzbach, a rzadziej lipach, bukach, czeremchach czy orzechach. Preferują włochatkę jasną, ale znajdowane były także w żagwi ciemnonogiej[3][2][4]. Niekiedy współwystępuje z Cis comptus[3]
Gatunek palearktyczny, znany z Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Chorwacji oraz europejskiej i syberyjskiej części Rosji[1]. W Polsce jest rzadko spotykany[4]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony został jako gatunek narażony na wymarcie (VU)[5]. Taki sam status otrzymał na „Czerwonej liście chrząszczy województwa śląskiego”[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b J. Jelínek: Ciidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 5. Tenebrionoidea. I. Löbl, A. Smetama (red.). Wyd. Apollo Books. Stenstrup: 2008, s. 55–62.
- ↑ a b Von Arved Lompe: Gattung Sulcacis Dury. [w:] Käfer Europas [on-line]. 2021. [dostęp 2024-03-01].
- ↑ a b R. Królik, R. Ruta, R. Matusiak. Nowe stanowiska chrząszczy z rodzaju Sulcacis Dury, 1917 (Coleoptera: Ciidae) w Polsce. „Wiadomości Entomologiczne”. 24 (4), s. 227-233, 2005.
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 14. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3.. Warszawa: 1987.
- ↑ Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.
- ↑ Czesław Greń, Roman Królik, Henryk Szołtys. Czerwona lista chrząszczy (Coleoptera) województwa śląskiego.[w:] J. B. Parusel (red.). Czerwone listy wybranych grup zwierząt bezkręgowych województwa śląskiego. „Raporty Opinie”. 6 (4), s. 37–70, 2012. Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska, Katowice.