Szwedzkie Góry (Wielkopolski Park Narodowy)
_Wielkopolski_National_Park_(8).jpg) Widok od zachodu (z platformy widokowej) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
Położenie na mapie Mosiny  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu poznańskiego  | |
Położenie na mapie gminy Mosina  | |
 52°14′46,9″N 16°49′27,9″E/52,246361 16,824417
| |
Szwedzkie Góry (Oz Budzyński) – zespół pięciu wzniesień na ozie Bukowsko-Mosińskim, w jego wschodniej części, na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego (teren miasta Mosina), w sąsiedztwie obszaru ochrony ścisłej Jezioro Budzyńskie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
_Wielkopolski_National_Park_(wilczomlecz_sosnka,_Euphorbia_cyparissias).jpg)
_Wielkopolski_National_Park_(4).jpg)
Teren jest porośnięty głównie borem sosnowym, a zamyka go część składająca się z pięciu wylesionych pagórków, będących właściwymi Szwedzkimi Górami. W okresie średniowiecznym oz został przekształcony w celach obronnych - przekopano go w kilku miejscach, a uzyskanym materiałem podwyższono pozostałe formacje. W zagłębieniach, podczas prac archeologicznych, zostały znalezione różnorakie odpadki (fragmenty naczyń glinianych, kości zwierzęce i groty bełtów). Według legendy w czasie potopu szwedzkiego stacjonowały tu wojska szwedzkich najeźdźców, co dało asumpt obecnej nazwie[1].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Na terenie południowej części ozu od 2012[1] wykonano w ramach projektu POIS.05.01.00-00-365/12 Ochrona in situ siedlisk Natura 2000 oraz zagrożonych gatunków flory na terenie Ostoi Wielkopolskiej i Wielkopolskiego Parku Narodowego zabiegi ochronne zmierzające do przekształcenia lasów zniekształconych dawną gospodarką leśną i rewitalizacji muraw napiaskowych[2] z roślinnością stepową. Murawy takie zajmowały dawniej na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego około 20 hektarów, ale m.in. z uwagi na sukcesję wtórną ich powierzchnia znacząco się skurczyła. Naraża to na szkodę związane z nimi gatunki flory i fauny, ściśle uzależnione od ekosystemu o niskiej wilgotności i wysokich temperaturach. Proces zanikania muraw napiaskowych na terenie Ozu Budzyńskiego opisano po raz pierwszy w 2005. Końcówka ozu, położona przy chronionym jeziorze Budzyńskim, przestała być ekstensywnie użytkowana rolniczo i doszło tu do zaniku muraw oraz rozwoju roślinności krzewiasto-drzewiastej z dominującym udziałem klona jesionolistnego (gatunku inwazyjnego). Podczas prac przywracających murawy usunięto rośliny drzewiaste i krzewiaste, przy jednoczesnym zachowaniu stromych stoków ozów. W związku z podjętymi działaniami zwiększył się udział roślin charakterystycznych dla muraw napiaskowych, takich jak: chaber nadreński, pięciornik piaskowy, wilczomlecz sosnka, przytulia właściwa oraz dziewanna firletkowa[3].
Lokalną faunę owadów reprezentują m.in.: kosarz pospolity, konik ciepluszek i paź królowej[1].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Do Szwedzkich Gór wyznakowano ścieżkę edukacyjną (czerwone trójkąty), której początek znajduje się na parkingu na Pożegowie, a koniec na drewnianej platformie widokowej nad jeziorem Budzyńskim[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Wielkopolski Park Narodowy, Szwedzkie Góry, tablica informacyjna in situ
- ↑ Wielkopolski Park Narodowy, tablica informacyjna przy Głazie Wodziczki
- ↑ Wielkopolski Park Narodowy, Murawy napiaskowe na Ozie Budzyńskim, tablica informacyjna przy punkcie widokowym na Ozie budzyńskim
- ↑ schemat ścieżki na parkingu w Pożegowie, tablica informacyjna
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Audycja „Mój Poznań, moja Wielkopolska - Narodowy koło Poznania” w serwisie YouTube, Ratajska Telewizja Kablowa
| Obszary ochrony ścisłej |
|
|---|---|
| Jeziora | |
| Inne obiekty na terenie parku | |
| Szlaki turystyczne |
